Η ανάρτηση αυτή αποτελείται από αποσπάσματα του βιβλίου "Παιδαγωγική Ανθρωπολογία του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου" που επέλεξα σχετικά με την αγάπη!
- Τίποτε δεν μπορεί να ανυψώσει την ψυχή και να την γεμίσει ηδονή, όσο το να αγαπάει και να αγαπιέται ειλικρινά.
- Το μεγαλύτερο πράγμα είναι η αγάπη και η επιείκεια και η ελεημοσύνη, η οποία ξεπερνάει και αυτήν ακόμη την παρθενία.
- Τότε προπάντων είμαστε κάτοχοι ενός πνευματικού χαρίσματος, όταν το μεταδίδουμε στους άλλους.
- Ό,τι λοιπόν αγαθό έχουμε, ας το προσφέρουμε στους αδελφούς, ας το θέσουμε σε κοινή χρήση όλων, αλλά να μην το κρύβουμε. Γιατί, όταν μεταδίδουμε αγαθά σε άλλους, τότε εμείς οι ίδιοι γινόμαστε πλουσιότεροι.
- "Ας παρακολουθούμε και ας παρατηρούμε προσεκτικά ο ένας τον άλλον, για να κινούμαστε σε έργα αγάπης". Τι σημαίνει "να κατανοώμεν αλλήλους"; Αν, δηλαδή, κάποιος είναι ενάρετος, αυτόν να μιμούμαστε, να προσβλέπουμε προς αυτόν, ώστε να τον αγαπούμε και να μας αγαπάει, γιατί από την αγάπη προέρχονται τα καλά έργα.
- Αυτό προπάντων είναι γνώρισμα εκείνου που αγαπάει, το να διηγείται συνεχώς τις ευεργεσίες και να νιώθει υπερηφάνεια γι' αυτές.
- Βλέπεις με πόσους τρόπους αποδεικνύει ο Χριστός την αγάπη Του προς τους μαθητές Του; Τους λέει τα μυστικά Του. Πρώτος αυτός σπεύδει να συνάψει φιλία μαζί τους. Τους χαρίζει μεγάλα αγαθά. Πάσχει για χάρη τους. Και παραμένει συνεχώς κοντά τους.
- Κι αν ακόμη δεν ευεργετηθήκαμε καθόλου από κάποιον, αλλά ακούμε ότι μας αγαπάει, μας επαινεί και μας θαυμάζει, αμέσως προσκολλόμαστε σ' αυτόν και τον δεχόμαστε σαν ευεργέτη μας.
- Τέτοια είναι η δύναμη της αγάπης. Δεν εμποδίζεται από την απόσταση του δρόμου, ούτε μαραίνεται από τον πολύ χρόνο, ούτε νικιέται από τις επιθέσεις των πειρασμών.
- Αυτό είναι το ζητούμενο όχι το να συνεισφέρεις λίγα ή πολλά, αλλά το να μη συνεισφέρεις λιγότερα απ' όσα μπορείς.
- Κι αν ακόμη εκείνος που αγαπιέται λυπήσει εκείνον που τον αγαπάει δεν θυμώνει καθόλου, αλλά δακρύζει και παρακαλεί και απευθύνει λόγια ικετευτικά. Τόσο πολύ απέχει από του να οργισθεί. Κι αν δει κάποιον να αμαρτάνει, πενθεί και πονάει. Αλλά ο πόνος αυτός φέρνει ευχαρίστηση.
- Και σε φυλακή να πηγαίνετε και τους φυλακισμένους να επισκέπτεσθε και τους άρρωστους να σκέπτεσθε και τους θλιμμένους να παρηγορείτε και τους πονεμένους να ανακουφίζετε και με κάθε τρόπο να προσφέρετε όλα όσα μπορείτε, και να μην παραλείπετε απολύτως τίποτε από εκείνα που γίνονται για τη σωτηρία και την ανακούφιση των αδελφών μας.
- Είδες τον αδελφό σου να βρίσκεται σε πειρασμό; Άπλωσε το χέρι σου να τον βοηθήσεις. Είδες το δάσκαλο να αγωνίζεται; Να του συμπαρασταθείς.
- Γιατί αυτό πραγματικά είναι το γνώρισμα της αγάπης, το να αγκαλιάζει κανείς όλους. Αν όμως αγαπάς τον τάδε και τον τάδε δεν τον αγαπάς, τότε η αγάπη σου είναι στα χέρια των ανθρώπων.
- Σας παρακαλώ να υπηρετούμε τους πιστούς. Γιατί κάθε πιστός είναι άγιος, εφόσον είναι πιστός. Κι αν ακόμη κάποιος είναι άνθρωπος με κοσμικό φρόνημα, είναι άγιος, γιατί όπως λέει ο απ. Παύλος, "ο άπιστος άνδρας έχει αγιασθεί διά μέσου της ενώσεως του με την πιστή γυναίκα του, και η άπιστη γυναίκα έχει αγιασθεί δια μέσου της ενώσεως της με τον πιστό άνδρα της". Βλέπε πως τον αγιασμό τον φέρνει η πίστη. Αν λοιπόν δούμε έναν κοσμικό άνθρωπο σε δύσκολη θέση, ας του απλώνουμε χέρι βοήθειας.
- Ακόμη κι αν ζεις ανώτερη πνευματική ζωή και αμελείς τους υπόλοιπους που χάνονται, δεν θα αποκτήσεις καμία παρρησία απέναντι στο Θεό.
- Δεν πονάει και δε θλίβεται ο κακός για το κατάντημα του; Πόνεσε συ, ίσως έτσι συνέλθει και πονέσει κι εκείνος.
- Αγάπησε λοιπόν τον εχθρό σου, γιατί αγαπώντας τον δεν ευεργετείς εκείνον, αλλά τον εαυτό σου. Πώς; Κάνοντας αυτό γίνεσαι ίσος με το Θεό.
- Γιατί, όταν η ψυχή αποβάλει κάθε εχθρότητα και έχει τη σκέψη ειρηνική, αν παρακαλεί τον Κύριο με πολλή νηφαλιότητα, ελκύει μεγάλη βοήθεια από τον ουρανό.
- Τίποτε δεν κάνει το Θεό τόσο σπλαχνικό απέναντι μας, όσο το να αγαπούμε τους εχθρούς μας και να ευεργετούμε εκείνους που μας ερεθίζουν και μας βλάπτουν.
- Οι μητέρες εκείνες που αποχαυνωμένες από το πάθος (από νοσηρή αγάπη), επιδιώκουν, εις βάρος του συμφέροντος των παιδιών, την συνεχή παρουσία τους κοντά τους, θα μπορούσαν δίκαια να ονομασθούν όχι μητέρες, αλλά φόνισσες των παιδιών τους.
- Αυτό θα πει μητέρα γεμάτη αγάπη και στοργή για το παιδί της, το να παροτρύνει το παιδί της και να το απομακρύνει από το σπίτι, όταν το καλεί το καθήκον, και να υπομένει ήρεμα τον αποχωρισμό και να το ευγνωμονεί για την αποδημία του.
- Η φύση της αγάπης είναι τέτοια, ώστε δε γνωρίζει κορεσμό.
- Τόσο πολύ επικράτησε η υπερβολική κακία, ώστε είναι σπάνιο να αγαπούμε ακόμη και όσους μας αγαπούν.
- Η αιτία όλων των κακών είναι η έλλειψη της αγάπης. Αυτή η έλλειψη διέλυσε και κατέστρεψε τα πάντα.
- "Εγώ είμαι πατέρας σου, εγώ αδελφός σου, εγώ νυμφίος της ψυχής σου, εγώ το σπίτι που μπορείς να καταφεύγεις, εγώ η τροφή σου, εγώ το ένδυμα σου, εγώ η ρίζα σου, εγώ το στήριγμα σου, εγώ είμαι καθετί που επιθυμείς. Κοντά μου δε θα έχεις ανάγκη από τίποτε. Εγώ και θα σε υπηρετήσω, γιατί ήρθα να υπηρετήσω και όχι να με υπηρετήσουν. Εγώ είμαι και φίλος και μέλος του σώματος σου και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μητέρα, εγώ όλα για 'σένα.. Αρκεί να έχεις φιλικά συναισθήματα απέναντι μου.
- Είναι φανερό ότι ο Θεός μας αγαπάει περισσότερο από όσο εμείς τον εαυτό μας.
- Ο Θεός έχει την εξουσία να κάνει όλα όσα θέλει. Αλλά όμως, σαν να επρόκειτο να λογοδοτήσει, απολογείται, διδάσκοντας κι εμάς να είμαστε ήρεμοι και φιλάνθρωποι. Γατί, αν ο Κύριος δίνει εξηγήσει στους δούλους Του, και μάλιστα σε δούλους που Τον έχουν τόσο αδικήσει, πολύ περισσότερο πρέπει να δίνουμε εξηγήσεις εμείς, ο ένας στον άλλον, ακόμη κι αν έχουμε πολύ αδικηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσείς τι λέτε;