Το κόψιμο της πάνας ήταν για 'μένα μια άγνωστη έως τώρα εμπειρία, αφού στο περιβάλλον μου ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά πώς γίνεται κάτι τέτοιο! Και παρόλο που είμαι νηπιαγωγός, ποτέ δεν ήρθα σε επαφή με ηλικίες κάτω των 3 ετών! Η κόρη μου είναι ένα καταπληκτικό πλασματάκι (άλλη παιδί δεν έκανε, μον' η Μαριώ το Γιάννη) αλλά έχει ένα φοβερό πείσμα που τσακίζει κόκκαλα, όταν πρόκειται να αλλάξει τις συνήθειές της και να ξεβολευτεί. Αυτό το κατάλαβα από όταν ήταν 6 μηνών και αρνιόταν να φάει οτιδήποτε, το εμπέδωσα όταν τη μάθαμε να κοιμάται μόνη της στην κούνια της και έμελλε να το βιώσω ξανά, όταν ξεκινήσαμε το κόψιμο της πάνας. Πιστεύω πως σε όλη αυτή τη διαδικασία, ήμουν η πιο αγχωμένη, η πιο ανυπόμονη και η πιο απελπισμένη μαμά που πρέπει να υπήρξε ποτέ!! Κι όμως τα κατάφερα! Μπράβο μου και μπράβο και στο μπαμπά μας που με στήριξε και στην παιδίατρο που μας έδωσε πολύ σωστές οδηγίες!!!! Να πώς κόψαμε την πάνα της κόρης μου σε 8 βήματα!
1. Ρώτησα την παιδίατρο. Δεν είχε νόημα να προσπαθώ να μάθω στην κόρη μου να χρησιμοποιεί το γιογιό, αν δεν ήταν έτοιμη να το κάνει! Η παιδίατρος, αφού με ρώτησε κάποια πράγματα, όπως αν μας το λέει όταν θέλει να τα κάνει, μας είπε πως φαίνεται έτοιμη και να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες!!!
2. Μόλις την έβγαλα, δεν την ξανάβαλα. Αν και το ήθελα από την πρώτη μέρα! Είχα μια πεποίθηση στο μυαλό μου ότι αφού η κόρη μου είναι έτοιμη, μόλις της βγάλω την πάνα θα πάει στο γιογιό και δεν θα τα κάνει πάνω της ξανά!!! Μόλις μου απέδειξε το αντίθετο, έπαθα σοκ!! Άρχισα να λέω στον άντρα μου πως έκανα λάθος που της την έβγαλα, αφού το παιδί δεν είναι έτοιμο, κατουράει παντού!!! Πήρα, λοιπόν, την παιδίατρο και της τα είπα όλα αυτά. Μου είπε και πάλι πως το παιδί φαίνεται έτοιμο και πως είναι ευκαιρία τώρα που είναι καλοκαίρι να της την κόψω. Με συμβούλεψε, επίσης να κάνω...
 |
| Δε θα χρειαστούμε πολλές από αυτές πλέον! Κάνουμε και οικονομία!! |
3. ...Επανάληψη κάθε μία ώρα. Κάθε μία ώρα να τη βάζω στο γιογιό. Όχι να τη ρωτάω αν θέλει να πάει, αφού φυσικά και δεν ήθελε!!! Απλώς να την παίρνω και να πηγαίνουμε στο γιογιό. Μα τις δυο πρώτες μέρες έκλαιγε συνέχεια και φώναζε "όσι γιογιό, όσι λεκάνη"!!! Τι να κάνω, τι να κάνω, έπρεπε να την καλοπιάσω. Έτσι...
4. Την καλόπιασα. Το άλλο πρωί, αφού κοιμήθηκα και ξεκουράστηκε το μυαλό μου (μη γελάτε, η πείρα με έχει διδάξει να μην παίρνω σημαντικές αποφάσεις αν δεν έχω κοιμηθεί καλά) πήρα την πεταλουδίτσα μου από την κούνια, της έβγαλα την πάνα, την έβαλα στο γιογιό και της είπα "έλα να κάτσουμε να διαβάσουμε ένα παραμύθι"! Τα παραμύθια είναι η αγαπημένη της ασχολία. Εκείνη, με πεσμένες τις άμυνες όπως ήταν από τον ύπνο και χαλαρή, έκατσε για το παραμύθι και... έκανε την πρώτη της επιτυχημένη προσπάθεια!! Μόλις ακούσαμε τον χαρακτηριστικό ήχο, κοιταχτήκαμε! Ήταν και για τις δυο μας τόσο παράξενο και αναπάντεχο! Δεν αντέδρασα εκείνη τη στιγμή, φοβούμενη μην έχω τα αντίθετα αποτελέσματα, αλλά όταν τελείωσε...
 |
| Αυτοκόλλητα που μάζεψα με τον καιρό από αγορές, δωράκια & δείγματα |
5. Την επιβράβευσα!! Ήταν βέβαια τόσο μεγάλη η χαρά μου για την πρώτη μας νίκη, έπειτα από όλο το ψυχολογικό που είχα περάσει, που ήταν πολύ εύκολο να της πω "μπράβο"! Αλλά δε μείναμε εκεί! Έφτιαξα από χαρτόνι έναν πρόχειρο "πίνακα του γιογιό" για να κολλάμε ένα αυτοκόλλητο για κάθε επιτυχημένη της προσπάθεια (ιδέα που πήρα από την Ελπίδα)! Στην αρχή πίστευα ότι το πινακάκι θα μείνει για πάντα άδειο και έρμο (σας το έχω πει, όσο εύκολα ενθουσιάζομαι, τόσο εύκολα απογοητεύομαι), αλλά μετά την πρώτη επιτυχία, όλα άρχισαν να αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και το πινακάκι πήρε τα πάνω του! Το ίδιο κι εγώ!! Βέβαια...
 |
| Τελικά το πινακάκι του γιογιό γέμισε (η κόρη μου ξήλωσε και μερικά αυτοκόλλητα κάτω δεξιά) |
6. Οπλίστηκα με υπομονή, σφουγγαρίστρα και υποσέντονα. Γιατί το ότι έκανε τσισάκια μια φορά στο γιογιό, δε σημαίνει ότι πάει, τη μάθαμε τη διαδικασία. Της έφυγαν πολλές φορές και μάλιστα μια από αυτές, τα έκανε στο σπιτάκι από κούτα! Ευτυχώς, είχα προνοήσει και το έστρωσα με πλαστικό αυτοκόλλητο! Προσπαθούσα να είμαι συνέχεια κοντά της, ώστε μόλις της έφευγαν λίγο, την έπιανα και την έβαζα στο γιογιό, αφενός για να το συνηθίσει, αφετέρου για να βρίσκω αφορμές να της λέω μπράβο και να κολλάμε αυτοκόλλητα!! Έπειτα, σφουγγαρίζαμε "μαζί", για να καταλάβει πως είναι αρκετά μεγάλη ώστε να μαζεύει τις ακαταστασίες της!!
Επίσης, εξοπλίστηκα με υποσέντονα/σελτεδάκια, αφού της βγάλαμε την πάνα και το μεσημέρι. Την πρώτη μέρα έβρεξε φυσικά το σεντόνι της και είχε καθίσει σε μια γωνίτσα όρθια και περίμενε μέχρι να πάμε να την πάρουμε. Μόλις πήγαμε μας είπε "έβρετσα το σεντόνι μου!" Της θύμισα τη νέα κατάσταση και μαζί αλλάξαμε σεντόνια. Τη δεύτερη μέρα δεν το κατάλαβε ότι της έφυγαν. Επαναλάβαμε την ίδια διαδικασία. Από την τρίτη μέρα και μετά, μπορώ να πω ότι μπήκε σε ένα ρυθμό, αν και πάλι είχε κάποια ατυχήματα! Ας είναι καλά το πλυντήριο και τα σελτεδάκια, δε μασήσαμε!!!
 |
| Σφουγγαρίστρα: η καλύτερή μου φίλη! |
7. Όπως σας είπα και πριν, όποτε δεν την προλάβαινα, της θύμιζα τη νέα κατάσταση. "Αγάπη μου, τώρα δε φοράς πάνα, τώρα θα κάνουμε στο γιογιό τσισάκια". Της το έλεγα όχι παρακαλετά, αλλά ούτε και επιθετικά. Της το έλεγα σταθερά και χωρίς αμφιβολία. Ξέρετε πως μυρίζονται τα παιδιά την αμφιβολία μας!!! Δεν της άρεσε, όμως, να της λέμε πως μεγάλωσε! "Όσι, είμαι μική!" Βλέπετε, στην οικογένεια είναι όλα τα παιδάκια μικρότερα και προφανώς ήθελε να είναι κι αυτή μικρούλα!! Έτσι, ο άντρας μου άρχισε να της λέει πως είναι παιδάκι, ένα μεγάλο παιδάκι!! Αυτό το δέχτηκε πολύ καλά! Τελικά, καθετί που θα πεις, θέλει και τον ανάλογο τρόπο!!
8. Τέλος, περιόρισα τις εξόδους. Δεν ήθελα κάθε τόσο να της ξαναβάζω πάνα για να βγούμε έξω κι έτσι να μπερδεύεται, αλλά φοβόμουν μήπως και τα κάνει στη βόλτα! Έκατσα μέσα για μία εβδομάδα, γιατί τόσο κράτησε η εκμάθηση! Από 'κει κι έπειτα, τη βγάζω έξω με το εσώρουχό της και τα ρούχα της κανονικά. Μόνο στην εκκλησία της φοράω πάνα και αφού πρώτα την έχω πάει στο γιογιό, ώστε να μην αναγκαστεί να τη βρέξει μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο!! Και μαντέψτε... δεν την έχει βρέξει ποτέ!
 |
| Το γιογιό έχει τη δική του διακριτική θέση στο σαλόνι μας! Μόλις τελειώσουμε, το βάζει πίσω στη θέση του! |
Τώρα μας μένει να κόψουμε και τη βραδινή πάνα, την οποία επίσης δε βρέχει, αλλά περιμένουμε πρώτα να τη βάλουμε σε κρεβατάκι, κάτι που θα γίνει το φθινόπωρο! Τώρα, βέβαια, δεν ξέρω τι θα γίνει με τον ύπνο μετά, θα κοιμάται ή θα κατεβαίνει και θα κόβει βόλτες στο σπίτι μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα; Αυτή την εμπειρία θα σας τη γράψω σε μια άλλη, φθινοπωρινή ανάρτηση!
Ποιό ήταν το δικό σας δυνατό χαρτί
για το κόψιμο της πάνας;
Διαβάστε επίσης...
Μπραβο Τριανταφυλλένια μου που τα καταφερες τόσο καλά!Βέβαια έχεις καταφερει άλλα κι άλλα,σε αυτο θα κολλούσες;Πολύ ωραιο το πινακακι του γιογιο.Ειδες τελικα τα παιδια χρειαζονται την επιβράβευση ΠΑΝΤΟΥ ακομα για τα τσισα τους ή να το πώ καλύτερα τσία τους!!!!!χαχα Φιλακια πολλα,Βίκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒίκη μου σε ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια! Είσαι πάντα με την καλή κουβέντα!!!
ΔιαγραφήΠραγματικά το βλέπουμε κι εμείς συνέχεια στην τάξη τι θαύματα κάνει η επιβράβευση τα παιδιά!!
Τσία βέβαια μην ξεχνιόμαστε χαχα!! Φιλάκια!!
Πολυ ωραια βηματα κ εμεις προσπαθουμε αλλα.δεν θελει με τπτ ποσο ειναι η μικρη σ;;; εμεις εμαστε 2.5
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέσποινά μου είναι 26 μηνών και κόψαμε την πάνα πριν ένα μήνα! Συμβουλεύσου τον παιδίατρό σου!
Διαγραφή26 μηνων και λεει "ε ρετσα το σεντονακι μου"? Εμενα 29 και μετρημενες οι λεξεις της.. οσο για το γιο το καναμε και το παρατησα. Δεν ειναι ετοιμη
ΔιαγραφήΚάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης! Καλή επιτυχία όποτε και αν το επιχειρήσετε!
ΔιαγραφήΔεν έχω να σου προτείνω κάποια βήματα. Η ταλιμπανούλα έκοψε την πάνα...μόνη της. Με το που έσβησε το δεύτερο κεράκι της, άρχισε να κρύβετε για να κάνει κακά της και μεσα σε δυο τρεις μερες να τα λεει πριν τα κανει. Δεν σου κρύβω πως επειδή τότε ήμουν στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης του μαχαραγιού δεν ήθελα να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Παρόλα αυτά αφού το παιδί ήταν έτοιμο, πήγαμε μαζί και διάλεξε μόνη της γιογιο, ένα με την μίνι σαν πολυθρονάκι. Αυτό ήταν! από την ώρα που το φέραμε σπίτι πήγαινε μόνο εκει. Της έκανα υπενθυμίσεις, την έβαζα και εγω ανα μια ώρα, αλλά μόνο αυτό. Μέσα σε δεκαπέντε μέρες είχαμε βγάλει την πάνα και την νύχτα. Τώρα με τον μαχαραγιό που επίσης μόλις διχρόνισε, βλέπω πάλι ανάλογα σημάδια, δεν θα τον πιέσω, θα τον αφήσω να έχει τους δικούς του ρυθμούς.Άλλωστε κανένα παιδί δεν έμεινε με την πάνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι Μάχη μου... το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς! Είσαι από τις λίγες τυχερές που δεν παιδεύτηκαν!!!
ΔιαγραφήΜπράβο κορίτσια! Τα καταφέρατε πολύ καλά και οι δύο, ακόμη και ο μπαμπάς! Θυμάμαι τη μεγάλη μου κόρη που στα 2,5 χρόνια της δεν ήθελε να ακούσει για γιογιό, όμως μια μέρα ένα γειτονόπουλο λίγο μεγαλύτερο την κορόιδεψε που φορούσε ακόμα πάνα και στενοχωρήθηκε! Κι έτσι την επόμενη μέρα με ρώτησε: "μαμά που είναι το γιογιο?" Μετά ακολούθησε μια διαδικασία παρόμοια με τη δική σας! Τον άλλο μηνα θα ξεκινήσω τη διαδικασία για να βγάλω την πάνα της μικρής μου κόρης! Καλημέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ μωρέ... συναισθηματική φαίνεται η μικρούλα σου!!! Έτσι είναι κι η δική μου!! Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες την εμπειρία σου!!
Διαγραφήπάρα πολύ χρήσιμα τα όσα γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμα και μετά από τόσα παιδιά,και εγώ έχω άγχος!
στο μικρούλι κάπου κολλήσαμε (το κάθε παιδάκι με τα δικά του...) αλλά ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε σύντομα
πολλά φιλιά
Αλεξία
Αλεξία μου, από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω πως κάθε φορά που γίνεσαι μαμά είναι σαν την πρώτη φορά!! Όσο για το μικρό σου, θυμήθηκα μια επίσης πολύτεκνη μαμά που μου είχε πει πως όλα της παιδιά έκοψαν την πάνα το πρώτο καλοκαίρι μετά τα δεύτερα γενέθλια τους, εκτός από ένα της αγοράκι, που την έκοψε το επόμενο καλοκαίρι! Οπότε λογικά έτσι είναι, κάθε παιδί τα δικά του!!! Σε φιλώ!!!
ΔιαγραφήΔεν φαντάζεσαι πόσο μα πόσο με βοήθησε το άρθεο σου! Εμείς είμαστε στην τρίτη ημέρα εκπαίδευσης και νομίζω τα πάμε αρκετά καλά. Το μόνο που με προβληματίζει είανι πως ξεχνάει να κατεβάζει το βρακάκι της πρίν κάνει τσίσα ή κακά και πως αρνείται να κάτσει στο γιογιό με αποτέλεσμα να κάνει τσίσα μετά από δική μου προτροπή κάθε 2 ώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο χαίρομαι που σε βοήθησε, δε φαντάζεσαι!! Μην ανησυχείς για το βρακάκι ούτε που της τα θυμίζεις, μην ξεχνάς είναι μια νέα, μεγάλη συνήθεια και θα χρειαστεί το χρόνο της μέχρι να μάθει το σώμα να λειτουργεί αυτόματα! Εδώ εμείς οι μεγάλοι θέλουμε ένα μήνα για να αποκτήσουμε μια νέα συνήθεια, πόσο μάλλον τα παιδιά! Σε φιλώ και καλή συνέχεια!!
ΔιαγραφήΑχ βρε κοριτσια εμενα η κορη μου ειναι 3.5χρονων κ χτυπιεται για να μην παει τουαλετα..της εχω παρει 3 γιογιο..καθισματακι κ σκαμπο για την τουαλετα αλλα αρνειται με σθενος..ο παιδιατρος λεει οτι πρεπει πια να την κοψει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έχεις και θέμα με το νηπιαγωγείο αν φοράει πάνα η μικρούλα σου! Κάνε ό,τι μπορείς τώρα που θα βγάλεις τα χαλιά!
ΔιαγραφήΚαλησπερα σας! Ξεκινησαμε κι εμεις σήμερα κι εχω λιγο αγχος. Το δικο μου κοριτσακι ειναι 2.5ετων αλλα πανω που εχουμε αρχισει να κανουμε προτασουλες, δεν ειμαστε δηλαδη πολυ εξοικιωμενες με την ομιλια. Ηθελα να ρωτησω αν τα δικα σας οταν ξεκινησατε ελεγαν οτι θελουν τσισα η κακα γιατι εμενα οχι ενω εγω της το λεω και την παιρνω μαζι μου και στην τουαλετα για να βλεπει και να μιμειται. Σημερα την εβαζα συχνα στο γιογιο της τη μια φορα κιολας καναμε κακακια αλλα τσισα καθόλου. Οχι οτι μου το ζητησε απλα της εβαλα βρακακι και την πηγαινα συνεχεια για να μαθαινει. Τσισα ομως τις 2 φορες μου εκανε κανα 5λεπτο αφου τη σηκωνα απ το γιογιο και τα εκανε επανω της. Μου φαίνεται βουνο ολο αυτο εχω πολυ αγχος και δεν ξερω αν ειναι ετοιμο το παιδι. Δεν θελω να την πιεσω. Παντως το γιογιο της αρεσει δεν μου γκρινιαξε λεπτο. Συγγνωμη για το σεντονι
ΔιαγραφήΚαλησπέρα! Ναι εμένα είχαν ξεκινήσει και τα δύο να τα λένε. Το κόψιμο της πάνας είναι, κατά την εμπειρία μου, μια στρεσογόνος και ψυχοφθόρα διαδικασία, με πολλές ματαιώσεις μέχρι να μάθει το παιδί και να πηγαίνει κάθε φορά στο γιογιό. Ρώτα την παιδίατρο σου και... υπομονή!!!
Διαγραφή