Η μαμά διαβάζει: Το δώρο της εφηβείας

 

Την προηγούμενη εβδομάδα τελείωσα το βιβλίο Το δώρο της εφηβείας των εκδόσεων Εν Πλω. Είναι το πρώτο βιβλίο εφηβείας που διαβάζω, επομένως δεν έχω προηγούμενη αναγνωστική εμπειρία για να χρησιμοποιήσω ως μέτρο σύγκρισης. Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις για το αντίτυπο που μου έστειλαν.

Μέσα από "Το δώρο της εφηβείας" ο συγγραφέας και ψυχίατρος Αλέξης Λάππας μας εξηγεί ότι η εφηβεία είναι ένα δώρο, τόσο για τον έφηβο όσο και για την κοινωνία, καθώς για πρώτη φορά το νεαρό άτομο δοκιμάζει και βιώνει εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα και ιδέες που ξεπερνούν το οικογενειακό δίχτυ προστασίας, το οποίο μέχρι τώρα προστατευτικά τον αγκάλιαζε. Μέσα από τη διαδικασία αυτή, η οποία είναι απαραίτητη για την υγιή εξέλιξη του κάθε ατόμου, αναπτύσσεται σταδιακά μια νέα, ενήλικη και πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

Επίσης, μας μιλά για τους τρεις τύπους γονεϊκότητας, όπως εκείνος τους έχει διαχωρίσει με βάση την ψυχοθεραπευτική του εμπειρία, καθώς και τα δυνατά και αδύναμα σημεία του κάθε τύπου. Προβλέπει, μάλιστα, τις επιπτώσεις που ο κάθε τύπος γονεϊκότητας έχει τελικά στη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης του εφήβου!

Αναπτύσσει, ακόμη, σε όλη την έκταση του βιβλίου το θέμα της ρήξης μεταξύ εφήβου και οικογένειας και πώς μπορεί αυτή να αποκατασταθεί. Η ρήξη είναι και ο κεντρικός άξονας του βιβλίου, γι' αυτό και πιστεύω πως αφορά κυρίως οικογένειες με εφήβους, οι οποίες έχουν ήδη φτάσει σε αυτό το σημείο. Ο συγγραφέας δίνει κάποιες ψυχολογικές και θεωρητικές κατευθύνσεις, δεν είναι όμως ένα βιβλίο που θα σας δώσει πρακτικές συμβουλές, αλλά περισσότερο ένα θεωρητικό υπόβαθρο, το οποίο εσείς μετά μπορείτε να το αξιοποιήσετε όπως νομίζετε στην πράξη.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι πως ο Αλέξης Λάππας περιγράφει και επεξηγεί από την πλευρά του ψυχοθεραπευτή, μιλά δηλαδή με βάση τις γνώσεις του και με βάση όσα ο ίδιος βλέπει μέσα στο γραφείο του, από τις οικογένειες που προσφεύγουν σε αυτόν, σε αντίθεση με άλλα βιβλία γονεϊκότητας, όπου ο συγγραφέας μιλά ως ψυχολόγος και ως γονέας ταυτόχρονα (όπως π.χ. στο Μεγαλώνοντας παιδιά για τη βασιλεία του Θεού ή Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου)

Αυτά που μου έμειναν περισσότερο από το βιβλίο αυτό, είναι τα εξής:

• Ο έφηβος εκτιμά την αυθεντικότητα και όχι την αυθεντία. Μισεί το δήθεν και αναγνωρίζει την υποκρισία. Απεχθάνεται τις δικαιολογίες των ενηλίκων, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τις αδυναμίες του χαρακτήρα τους.

• Εκτός από την αυθεντικότητα, ο έφηβος αγαπά τα άτομα που έχουν τα κότσια να πειραματιστούν με νέα πράγματα (όχι, κάθε νέο δεν είναι απαραίτητα και κακό). Ο ενήλικας έτσι εξιτάρει τον έφηβο και του δίνει το καλό παράδειγμα, ώστε να δοκιμάσει πράγματα που προτείνει ο γονέας και που ο ίδιος τα θεωρεί παλιομοδίτικα και συμβατικά.

• Ο ποιοτικός χρόνος είναι αυτός που κάνει τη μεγάλη διαφορά στη σχέση γονέα-εφήβου. Αυτός ο χρόνος ίσως είναι διαφορετικός απ' ό,τι ήταν στην παιδική ηλικία και πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, με βάση τα νέα κοινά ενδιαφέροντα. Ο ποιοτικός χρόνος είναι το κοινό έδαφος όπου οι δυο τους συναντιούνται ψυχικά και είναι η βάση για την ανάπτυξη και διατήρηση της καλής επικοινωνίας και της σχέσης τους.

Σε γενικές γραμμές, είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα, που θα σας δώσει κάποιες θεωρητικές/ψυχολογικές κατευθύνσεις, ιδιαίτερα χρήσιμες αν έχετε ήδη έφηβο στο σπίτι και είστε σε ρήξη μαζί του. 

Εσείς έχετε διαβάσει Το Δώρο Της Εφηβείας;