Οι φετινές διακοπές του Πάσχα ήταν κάτι που είχα απόλυτη ανάγκη. Η καθημερινότητα αυτή τη σχολική χρονιά ήταν ως τώρα ιδιαίτερα απαιτητική και μπορώ να πω ότι είναι από τις πιο δύσκολες σχολικές σεζόν που έχω περάσει, ίσως η πιο δύσκολη, από πολλές απόψεις, τις οποίες θα σας αναλύσω σε άλλη ανάρτηση!!
Πήρα αυτό που ήθελα από τις διακοπές;; Ω ναι! Και τι ήταν αυτό; Ξεκούραση νοητική, σωματική, χρόνος ξέγνοιαστος με τους ανθρώπους που αγαπώ, αλλαγή περιβάλλοντος.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από εκεί που τα παίρνουμε πάντα: το Σάββατο του Λαζάρου!
Φέτος, η μέρα δεν είχε λαζαράκια και κάλαντα του Λαζάρου. Είχε φόρτωμα βαλιτσών, καφεδάκι στο χέρι και οδήγηση μέχρι τη Λιβαδειά οικογενειακώς! Είχα να πάω στη Λιβαδειά χρόνια! Μια η
παλίνδρομη κύηση, κατά την οποία δεν ήθελα να έρθω σε επαφή με κόσμο, μια
η νέα (τότε) εγκυμοσύνη μου με τον γκαστονάκο, μια η πανδημία, πέρασαν τα χρόνια! Το είχα όμως τόσο ανάγκη και επιθυμία, όπως άλλωστε και όλοι μας! Σκεφτείτε, ο γκαστονάκος δεν είχε πάει ποτέ του στη Λιβαδειά και ακόμη και αυτός με ρωτούσε κάθε πρωί: "Τι θα κάνουμε σήμελα μαμά; Θα πάμε σχολείο, εκκλησία, στο χωλγιό ή στη Λιβαγειά;"
Η καθιερωμένη στάση στην Ιτέα. Δυστυχώς, η παιδική χαρά
για την οποία τόσο ανυπομονούσαμε, ήταν κλειστή λόγω συντήρησης 😢
Σάββατο του Λαζάρου λοιπόν, ξαναβρήκα το πατρικό μου, τους γονείς μου, μερικούς συγγενείς, τους γείτονες μας οι οποίοι είναι γείτονες μας από τότε που ήμουν ενός έτους, οπότε είναι κι αυτοί σαν συγγενείς, το παιδικό μου δωμάτιο, το οποίο για μια δεκαετία φιλοξενούσε τον παππού μας, όλα όσα είχα χρόνια αφήσει πίσω!
Το δωμάτιο μου με τα χρόνια που δεν είχα πλήρη και απρόσκοπτη πρόσβαση, λόγω παππού τα πρώτα χρόνια και λόγω της απουσίας μου τα τελευταία, έγινε αποθήκη! Δεν τους αδικώ, ήταν η εύκολη λύση! Το φαντάζεστε λοιπόν ότι αυτό το δωμάτιο έγινε το βούτυρο στο ψωμί μου όλες τις μέρες! Ξέρετε πως ψοφάω για ένα ΚΑΛΟ before-after!! Να σας πω μόνο ότι πέταξα 7 μεγάλες σακούλες από το δωμάτιο αυτό και θα συνεχίσω την επόμενη φορά που θα πάμε με το καλό! Έκανα χώρο το γραφείο μου για να έχουν τα παιδιά να ζωγραφίζουν, τους εξασφάλισα μαρκαδόρους και χαρτιά ΑΠΕΙΡΑ και άδειασα τελείως και ένα ράφι για να τοποθετήσω εκεί βιβλία παιδικά και γνώσεων δικά μου, από τότε που ήμουν εγώ παιδί, για να έχουν εύκολη πρόσβαση και να τα χαζεύουν!! Φωτογραφίες δεν έβγαλα, θα ολοκληρώσω πρώτα το δωμάτιο και έπειτα θα κάνω ξεχωριστή σχετική ανάρτηση!!!
Στο παιδικό μου δωμάτιο λοιπόν, για πρώτη φορά κοιμήθηκαν τα παιδιά μου! Είναι το πιο υπέροχο συναίσθημα! Βέβαια, μοναχοπαίδι εγώ, μόνο ένα κρεβάτι στο δωμάτιο, αλλά με ένα επιπλέον σπαστό, τα παιδιά έχουν μάθει ούτως ή άλλως να κοιμούνται συχνά όλα μαζί, τα καταφέραμε! Βέβαια, 2 κρεβάτια και τόσες βιβλιοθήκες στο δωμάτιο, έκανες άλματα για να πας από το ένα σημείο στο άλλο, αλλά αυτό δεν μας ενόχλησε πουθενά!!
Το κακό είναι πως από το Σάββατο ως τη Μεγάλη Τρίτη, ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ! Που σημαίνει πως δεν καταφέραμε να πάμε μια βολτίτσα, να φάμε λιβαδείτικο σουβλάκι, να περπατήσουμε στην Κρύα, να κάνουμε μια βόλτα στον πεζόδρομο, να επισκεφθούμε μερικούς συγγενείς ακόμη, να πάμε σε μια παιδική χαρά, σε μια καφετέρια!
Αλλά η μεγαλύτερη νίκη είναι πως παρόλο που ουσιαστικά κλειστήκαμε μέσα, τα παιδιά πέρασαν καλά και θέλουν να ξαναπάμε! Το πιο σημαντικό για εμένα!
Μεγάλη Τρίτη επιστρέψαμε και μέχρι τη Μ. Πέμπτη το πρωί, έβαζα πλυντήρια, άπλωνα, δίπλωνα, ξέφτιαχνα κι έφτιαχνα βαλίτσες και συγύριζα όσο μπορούσα, γιατί ένα πράγμα που μου αρέσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ είναι να αφήνω το σπίτι μαζεμένο όταν φεύγω.
Καταφέραμε και βάψαμε αυγουλάκια και αργότερα βουρ για χωριό, για να πάμε στη λειτουργία και να βοηθήσουμε στο στολισμό του επιταφίου, κάτι που φέτος δεν κάναμε πολύ ενεργά, καθότι τα λουλούδια ήταν ήδη δεμένα σε συνθέσεις και απλά 1-2 άτομα τα τοποθέτησαν στον επιτάφιο. Όμορφο ήταν, αλλά απογοητεύτηκα γιατί όλοι μας και κυρίως τα παιδιά, το περιμένουν πώς και πώς! Πώς θέλουμε να μάθουν να συμμετέχουν όταν όλα είναι προκάτ;
Πάντως τα κράτησαν για το καλό!
Ο καιρός ήταν οριακά καλός, θα μπορούσε φυσικά και καλύτερος, αλλά τουλάχιστον δεν μας έκανε κατακλυσμό όπως στη Λιβαδειά! Τα παιδιά χάρηκαν εξοχή, άπλα, τρέξιμο και εξερεύνηση!
Ανιψιά και σαμψωνάκος, έτοιμοι για εξερεύνηση!
Ο γκαστονάκος ανέλαβε τη χελώνα!
Πανέμορφος (αν και προκάτ) ο επιτάφιος του χωριού!
Μεγάλη Παρασκευή και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάναμε περιφορά της προκοπής!!!
Το έθιμο θέλει να παίρνουμε λίγα λουλούδια από το ξεστόλισμα του επιταφίου και να τα αφήνουμε έξω από το σπίτι.
Οι λαμπάδες μας φέτος ήταν μιξ. Από αριστερά προς τα δεξιά:
Πεταλουδίτσα: diy
Γκαστονάκος: επιλογή νονού
Μπαμπάς: diy πεταλουδίτσας
Σαμψωνάκος: επιλογή νονού
Μαμά: diy πεταλουδίτσας
Τα καθιερωμένα καλαθάκια για τους νονούς μας πειρελάμβαναν:
- Καρτούλες από πασχαλινά χαρτόνια που μας είχαν περισσέψει από πέρυσι. Τα δυο μεγάλα γράφουν τις γράφουν πλέον μόνα τους
- Αυγουλάκια κόκκινα από αυτά που βάψαμε
- Κουλουράκια, όχι δικά μας γιατί φέτος δε φτιάξαμε
- Σοκολατένια αυγουλάκια, πήραμε τόσα πολλά φέτος
- Μια κατασκευή κουνελάκι από πον πον!
Για τη βαφτιστήρα μου φέτος έφτιαξα μια μόνη μου, της έβαλα κι ένα lip balm πάνω, αφού απ' ότι είδα ο καθένας στο εμπόριο φέτος έβαζε ό,τι ήθελε, από σκουλαρίκια μέχρι σουσουδάκια!
Επίσης, της πήρα το βιβλίο
Το μυστικό της Κλάρας, ήταν τέλειο, το διάβασα σε μια μέρα! Μιλάει για την εγκυμοσύνη πριν την ενηλικίωση, για μια κοπέλα που βιάστηκε και αποφάσισε να κρατήσει το μωρό της. Συγκλονιστικό!! Λείπουν τέτοια βιβλία από την εφηβική λογοτεχνία!
Της το τύλιξα σε χαρτί που είχα και της έκανα και μια τσαχπινιά στο τύλιγμα για να της βάλω μέσα την καρτούλα της! Thans, Youtube!
Mετά την Ανάσταση λοιπόν, μαγειρίτσα της πεθεράς, η άπαιχτη, υπέρτατη μαγειρίτσα!!!
Όχι φώτο μαγειρίτσας με φλας!!
Αλλά και χωρίς φλας, αδικείται!!
Την Κυριακή του Πάσχα μας επισκέφθηκαν
τα χριστουγεννιάτικα ξωτικούλια μας, δικό μας και της ανιψιάς, καθώς όπως είπε η ίδια πρέπει να έρθουν, και οι δύο γιορτές του Χριστού είναι! Και φυσικά δεν ήρθαν με άδεια χέρια! Έφεραν σοκολατάκια, τα μικρά λιχούδικα!!
Το αρνί στήθηκε όρθιο παραδοσιακά (κατά την οικογένεια του άντρα μου,
εμείς έχουμε άλλα έθιμα) και φαγώθηκε επί τόπου, με μαχαιράκι και χεράκι!
Και φυσικά η πεθερά μου, επειδή λίγο έτρεχε για όλους εμάς όλες τις μέρες και καθόλου δεν κουράστηκε, είπε να φτιάξει και το κλασικό πλέον εκμέκ καταϊφι!! Γιαμ γιαμ!!
Υπέροχη ανοιξιάτικη φύση!
Οι πασχαλινές διακοπές έκλεισαν με κουμπαροσυνάντηση και τα παιδιά μας έπαιξαν με την καρδιά τους!!!
Εσείς πώς τα περάσατε στις πασχαλινές διακοπές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσείς τι λέτε;