Από το "Xάρισε Tο" πήρα πέρυσι ένα πανέμορφο πυτζαμάκι για το σαμψωνάκο μου, το οποίο η κοπέλα το έδινε χωρίς ευχαριστώ (αυτό σημαίνει ότι δε χρεώνεται στα στατιστικά σου αν σου χαριστεί και συνήθως γίνεται για αντικείμενα που δεν είναι σε καλή κατάσταση).
Καθώς δεν πτοούμαι από τέτοια θέματα, ήμουν αποφασισμένη να το κάνω να δουλέψει ό,τι και αν χρειαζόταν. Μόνο που δε φανταζόμουν πόση δουλειά θα χρειαζόταν τελικά!
Το γαλάζιο αξιαγάπητο πυτζαμάκι, καταρχήν είχε δύο μεγάλα ξηλώματα κάτω από τη μασχάλη. Τα γάζωσα αλλά δεν μπορούσα να τα αφήσω έτσι γιατί το ύφασμα ήταν ταλαιπωρημένο σε εκείνο το σημείο και θα άνοιγαν ξανά.
Έτσι, τα ενίσχυσα εσωτερικά με ένα κομμάτι φούτερ (το οποίο είναι τέλειο για μπαλώματα γιατί δεν ξεφτίζει) και πέρασα όλη τη μασχάλη με ίσιο γαζί και πάνω-κάτω κινήσεις, όπως το σκισμένο τζιν του άντρα μου. Έτοιμο αυτό το μέτωπο.
Στα σημεία, τώρα, που κανονικά έπρεπε να είναι τοποθετημένα τα κουμπιά, υπήρχε μόνο ένα κουμπί και στα υπόλοιπα απλώς τρύπες!
Γάζωσα τις τρύπες και πάλι εσωτερικά τις ενίσχυσα με λίγο φούτερ και πάλι τις πέρασα με γαζί πίσω-μπρος.
Έτοιμες κι αυτές!
Ε, και αφού δεν είχε κουμπιά και τρελούτσικο έτσι όπως ήταν για τον σαμψωνάκο μου, του πρόσθεσα μερικά κουμπιά σε διάφορα χρώματα!
ΤΑ-ΤΑΑΑΑΑΑΝ!!! Έτοιμο το πυτζαμάκι που έμελλε να γίνει το αγαπημένο του! Είχε γνώση η μάνα, γι' αυτό και η ανασύσταση της πυτζαμούλας άξιζε κάθε κόπο!!!
Σας φιλώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσείς τι λέτε;