Συνεντεύξεις-εμπνεύσεις: Γνωριμία με τη συγγραφέα Τζέμη Τασάκου!

     Με αφορμή την παρουσίαση της σειράς "Η πρώτη μου λογοτεχνία" των εκδόσεων Μεταίχμιο και το διαγωνισμό που παράλληλα τρέχει στο blog, σας ετοίμασα μια συνέντευξη με τη Τζέμη Τασάκου, η οποία έχει διασκευάσει πολλά βιβλία της σειράς και συγκεκριμένα τα εξής:

• Τρελαντώνης
• Με οικογένεια
• Η μαύρη τουλίπα
• Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον
• Μεγάλες προσδοκίες
• Μάγκας
• Παραμύθι χωρίς όνομα

     Η Τζέμη Τασάκου είναι συντοπίτισσα μου και είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί της στο χώρο του νηπιαγωγείου για την επεξεργασία του βιβλίου "Παραμύθι χωρίς όνομα"! Είναι ένας θετικός, ευθύς άνθρωπος, που αγαπά με πάθος αυτό που κάνει! Δε θα σας πω εγώ περισσότερα, μα θα σας αφήσω να τη γνωρίσετε καλύτερα, μέσα από όσα η ίδια θέλησε να μοιραστεί μαζί μας σε αυτή τη συνέντευξη!!

-Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να κρατά ένα μολύβι και να γράφει; Ποια είναι η πρώτη σου εικόνα;

-Από τότε που έμαθα ανάγνωση και γραφή. Δεν έχω μια κάποια «πρώτη εικόνα»… Πάντα όμως η γραφή ήταν καταφύγιο και η ανάγνωση συντροφιά… 

-Ποιο ήταν το άτομο που σε μύησε στον κόσμο των βιβλίων;

-Ίσως η γιαγιά… Με κάποια βιβλία μυθολογίας που κυκλοφορούσαν την εποχή που ήμουν παιδί. Ακόμη και σήμερα όταν ακούω μυθολογικές αναφορές φέρνω στο νου μου εικόνες από εκείνους τους… τόμους… 

-Ποιο ή ποια ήταν τα αγαπημένα σου βιβλία σαν παιδί;

-Ω, ήταν ένα σωρό! Το «Με οικογένεια» του Μαλό, «Το παραμύθι χωρίς όνομα» της Δέλτα, «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χολγκερσον» της Λάγκερλεφ. Μεγάλη αγάπη είχα και για όλα τα βιβλία της Άλκης Ζέη και του Μενέλαου Λουντέμη.

-Πως ένιωσες όταν είδες τυπωμένο το πρώτο βιβλίο σου;

-Ένιωσα ανείπωτο άγχος… 

-Υπήρχε κάποιο βιβλίο σου που να αντιμετώπισε έντονη κριτική;

-Μέχρι στιγμής η κριτική ήταν πολύ γενναιόδωρη απέναντί μου. Νιώθω χαρά κι ευγνωμοσύνη.

-Πόσο εύκολο είναι να προσεγγίσει κανείς μέσα από ένα βιβλίο τον τρόπο σκέψης τον παιδιών και να τα αγγίξει;

-Δεν ξέρω. Καλύτερα να ρωτήσουμε τα ίδια τα παιδιά αν πράγματι τα προσεγγίσαμε, αν πράγματι τα αγγίξαμε.

-Πολύ συχνά κάνεις παρουσιάσεις βιβλίων σου σε βιβλιοπωλεία. Πώς προσεγγίζεις εκεί τα παιδιά;

-Πιο ουσιαστική για μένα είναι η επαφή με τους μαθητές στα σχολεία. Στα βιβλιοπωλεία γίνεται με κάποια παιδιά μια πρώτη γνωριμία. Μ’ αρέσει πολύ ο διάλογος. Μ’ αρέσει να ακούω πολλές, πολλές ερωτήσεις. Και να προσπαθώ να απαντήσω. Κάθε φορά που φεύγω από ένα βιβλιοπωλείο μουρμουρίζω μέσα μου στίχους του Σαββόπουλου: «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…»

-Με ποια κριτήρια θα πρέπει, κατά τη γνώμη σου, να επιλέγουν παιδικά βιβλία οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί;

-Εδώ είναι ένα θέμα κομβικό. Είναι τόση η πληθώρα των βιβλίων, τόσο κατάμεστα τα ράφια… Ίσως να είναι καταλυτικός ο ρόλος του εκπαιδευτικού, του ανθρώπου εκείνου που πράγματι έχει μεράκι, γνώση, αγάπη. Ίσως εκείνος καλείται να επιλέξει και να συστήσει και στους γονείς.

-Πόσο σημαντικό ρόλο θεωρείς ότι παίζει το παιδικό βιβλίο στην εποχή της οθόνης;

-Νομίζω ότι το παιδί που έχει μάθει να αγαπάει την ανάγνωση θα είναι αρκετά επιφυλακτικό απέναντι στην οθόνη.

-Θεωρείς ότι η κλασική λογοτεχνία είναι επίκαιρη και έχει πράγματα να διδάξει ακόμη και στην εποχή μας;

-Η κλασσική λογοτεχνία πάντα είναι επίκαιρη. Είναι τόσο… αειθαλή, τόσο διαχρονικά, αγέραστα τα νοήματα, μηνύματά της που πάντα μας αφορούν όλους. Η λογοτεχνία δεν «διδάσκει», στοχεύει στο θυμικό, στο συναίσθημα, στη φαντασία. Και ίσως μέσω μιας αφυπνισμένης συνείδησης να έρχεται κι η γνώση… 

-Η σειρά «Η πρώτη μου λογοτεχνία» έχει συναντήσει μεγάλη απήχηση από το αναγνωστικό κοινό. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

-Σ’ αυτό που μόλις είπαμε. Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σ’ αυτή την σειρά είναι αγέραστα. Ο Οδυσσέας, ο Δον Κιχώτης, ο Ερωτόκριτος, ο… Μάγκας είναι «ήρωες» που θα επιζήσουν και τους επόμενους αιώνες. 

-Με τι σου αρέσει να ασχολείσαι όταν δε γράφεις;

-Με την κηπουρική. Με τον γάτο μου Πυθαγόρα και τον σκύλο μου Φίοντορ. Και με τη μαγειρική! Μ’ αρέσει πολύ να μαγειρεύω για τους φίλους μου.

-Σαν συγγραφέας, τι ονειρεύεσαι να καταφέρεις στη ζωή σου;

-Δεν ονειρεύομαι να καταφέρω κάτι. Μ’ αρέσει να βγαίνουν ωραία, προσεγμένα βιβλία και να μου λένε οι άνθρωποι ότι τις ώρες που τα ξεφύλλιζαν, τις ώρες που τα διάβαζαν πέρασαν όμορφα. Πως ίσως σκέφτηκαν, ίσως ταυτίστηκαν, ίσως ονειρεύτηκαν. Μέσα απ’ την ενσυναίσθηση ίσως έρχεται και η μάθηση. Ίσως να μαθαίνουμε πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. 

-Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου για το μέλλον; Να περιμένουμε κάποιο νέο βιβλίο;

-Όλως τυχαίως ετούτη την στιγμή της συνέντευξης βγαίνει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων «Ο Τρελαντώνης» της Π.Δέλτα, στην σειρά «Η πρώτη μου λογοτεχνία» (Μεταίχμιο). Πολύ αγαπημένο βιβλίο. Τώρα που μιλάμε τον βλέπω τον Τρελαντώνη με σπασμένο το κεφάλι να προσπαθεί να σκαρφαλώσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων. 

-Τι θα ήθελες να πεις στα παιδιά που αγαπούν το βιβλίο και ονειρεύονται να γίνουν κι εκείνα συγγραφείς;

-Να διαβάζουν πάρα, πάρα, πάρα πολύ. Ένας δάσκαλός μας στο Πανεπιστήμιο ο Δ. Δημηρούλης που δίδασκε «Θεωρία της Λογοτεχνίας» μας έλεγε: «Όποιος διαβάζει, γράφει» Μάλλον έτσι είναι. Η ανάγνωση είναι η οδός που οδηγεί στη γραφή.

Ευχαριστώ πολύ τη Τζέμη Τασάκου για την ενδιαφέρουσα αυτή συνέντευξη και της εύχομαι κάθε επιτυχία στο συγγραφικό της μονοπάτι!!!

Εμένα προσωπικά με σκλάβωσε και με τη γλυκύτατη αφιέρωση της!