Βιβλιο-παίζουμε: Αλέξη, μη φοβάσαι!

    Η ηλικία των 3 ετών, στην οποία βρίσκεται η πεταλουδίτσα μου, είναι μια περίοδος μεγάλων αλλαγών για το παιδί. Πλέον δείχνει καθαρά την ιδιοσυγκρασία του και διεκδικεί καθημερινά την ανεξαρτησία του. Κατά την εσωτερική αυτή διεργασία για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, της αυτοεκτίμησης και της αυτονομίας τους, τα μικρά μας πολύ συχνά αρχίζουν να παρουσιάζουν φόβους για το πραγματικό και για το φανταστικό.


     Βλέπετε, μαζί με τη νόηση αναπτύσσεται ραγδαία και η φαντασία και σε αυτή την ηλικία είναι δύσκολο πολλές φορές να ξεχωρίσουν το φανταστικό από το πραγματικό.

     Παλιότερα, η πεταλουδίτσα μου πίστευε ότι θα έρθει ένας κροκόδειλος στα κάγκελα της κούνιας της και θα τη φάει! Άλλη φορά, είχε τρομοκρατηθεί από μια σκηνή σε ένα παιδικό έργο, όπου ένα κοριτσάκι μεγάλωσε τόσο πολύ, που τα χέρια και τα πόδια της βγήκαν από τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού! Και πριν λίγο καιρό, φοβόταν το Αντίθετο (ένα φανταστικό πλάσμα από κάποιο βιβλίο που διαβάσαμε, διαβάστε περισσότερα εδώ) επειδή γρύλιζε!!

     Δεν ξέρω πλέον τι μπορεί να τη φοβίσει ώστε να το αποφύγω! Πράγματα που σε εμάς φαίνονται απλά, στα παιδιά φαντάζουν τρομερά!

     Ήμουν, λοιπόν, περίεργη, για τον αντίκτυπο που θα είχε στην πεταλουδίτσα μου το βιβλίο "Αλέξη, μη φοβάσαι"! Άραγε τι θα είχε να της δώσει αυτό το βιβλίο; Θα τη βοηθούσε να διαχειριστεί τους φόβους της ή θα έκανε τα πράγματα χειρότερα;

Το βιβλίο: "Αλέξη, μη φοβάσαι!"

     Το βιβλίο είναι μέρος ολόκληρης σειράς αφιερωμένης στις περιπέτειες του Αλέξη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Η συγγραφέας του είναι η Άλισον Φαλκονάκη και εικονογραφήθηκε από την Κλαίρη Γεωργέλλη.

     Η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ θετική. Στην πεταλουδίτσα μου άρεσε πάρα πολύ η εικονογράφηση, της κίνησε την περιέργεια και μόλις μας ήρθε το δεματάκι με τα βιβλία από το Μεταίχμιο, ήταν το πρώτο βιβλίο που μου ζήτησε να της διαβάσω! Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τιμήθηκε με το βραβείο "PUBLIC 2016" ως το παιδικό βιβλίο με την καλύτερη εικονογράφηση της χρονιάς.

     Μου άρεσε γιατί, ενώ η γλώσσα του είναι απλή, η συγγραφέας τη χρησιμοποιεί με τρόπο ποιητικό αλλά όχι μπεμπεκίστικο! Όπως στο σημείο που ο Αλέξης τρομάζει επειδή το καπέλο του κουνιέται και η μαμά του λέει:

"Αλέξη, μη φοβάσαι!

Είναι το σκάνταλο γατί,

στο πειρατικό σου το καπέλο έχει βολευτεί!"

     Απλό, ποιητικό αλλά όχι μωρουδίστικο! Όσο για το "σκάνταλο", έχουμε να το λέμε! Κάθε φορά που της το διαβάζω, σε εκείνο το σημείο μου λέει: "σκάνταλο σημαίνει σκανταλιάρικο, μαμά. Το τσέλεις;"

     Ουσιαστικά, το βιβλίο αφηγείται με απλό τρόπο τους διαλόγους μεταξύ του μικρού Αλέξη και άλλων μελών της οικογένειας του, καθώς ο πρώτος τρομάζει με διάφορους ήχους ή εικόνες από το περιβάλλον του, και τους οποίους, όπως και η πεταλουδίτσα μου, τους αλλοιώνει και τους μεγαλοποιεί μέσα στην παιδική του φαντασία!

     Η εικονογράφηση, όπως σας είπα, είναι πολύ έξυπνη και άρεσε πολύ και στις δυο μας. Τα μάτια του εξωγήινου είναι στην πραγματικότητα οι ρόδες της ηλεκτρικής σκούπας και το διαστημόπλοιο του είναι ο κάδος της! Με έξυπνο τρόπο χρησιμοποιεί στοιχεία από την πραγματική εικόνα, για να δημιουργήσει τα φανταστικά πλάσματα που βλέπει ο Αλέξης!

     Η πεταλουδίτσα μου ζητούσε συνέχεια να της διαβάζω αυτό το βιβλίο. Εκεί υποψιάστηκα ότι κάποια εσωτερική διεργασία κάνει στο μυαλό της, γιατί όπως σας έχω πει, έχει την τάση να δουλεύει πάνω σε όσα τη φοβίζουν! Δεν το πήρε από εμένα αυτό!!

     Και τότε... άρχισαν τα παρατράγουδα!  Ξαφνικά, άρχισε να φοβάται όσα και ο Αλέξης! Εκεί πανικοβλήθηκα!

"Μαμά, είδα δυο μάτια στο σκοτάδι!"

"Φοβάμαι τον εξωγήινο!"

"Φοβάμαι το σκοτάδι! Κράτα με από το χέρι!"

     Καθόμουν και σκεφτόμουν που οφείλεται όλη αυτή η συμπεριφορά, να εμφανίσει μαζί τόσους φόβους. Και τότε συνειδητοποίησα τι συνέβαινε: η πεταλουδίτσα μου βρήκε τις λέξεις για να εκφράσει όλα όσα τη φόβιζαν! Το βιβλίο τη βοήθησε να ξεμπλοκάρει και να εκφραστεί. Καθώς ο Αλέξης μιλούσε για τους φόβους του, η πεταλουδίτσα μου ταυτιζόμενη μαζί του, κατάφερε να μιλήσει κι αυτή για ένιωθε! Αυτό το αποτέλεσμα με ευχαρίστησε πολύ, γιατί θέλω να μπορεί να μου ανοίγεται για όσα την απασχολούν, ακόμη και τώρα που είναι τόσο μικρούλα. Από τώρα χτίζονται οι σχέσεις!!

     Έτσι, άρχισαν οι συζητήσεις. Όπως και οι συγγενείς του Αλέξη, έτσι κι εγώ προσπαθούσα να σεβαστώ τους φόβους της, να μην τους υποτιμήσω και να της απομυθοποιήσω την κατάσταση κάθε φορά!

Εξωγήινοι δεν υπάρχουν, παρά μόνο μέσα στο βιβλίο!

Τα δυο μάτια στο σκοτάδι τα έφτιαξε η φαντασία μας από μια σκιά!

Το σκυλί γαυγίζει γιατί δε μας ξέρει!

Τα μπουμπουνητά είναι οι φωνές των συννέφων όταν συγκρούονται και πονούν (καλό ε;)

Το παιχνίδι: "Ποιός φοβάται τι;"
     Σκέφτηκα ένα παιχνίδι που θα τη βοηθούσε να καταλάβει πως ο φόβος είναι μέρος της φύσης, όχι μόνο των ανθρώπων αλλά όλων των πλασμάτων. Έτσι, ξεκινώντας από τον Αλέξη, φτιάξαμε μια αλυσίδα "φόβου"!

     Σε ένα χαρτί έγραφα όλη τη συζήτηση, χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρώματα.

-Τι φοβάται ο Αλέξης;
-Τη γάτα
-Η γάτα τι φοβάται;
-Το σκύλο!
-Ο σκύλος τι φοβάται;
-Μια κακιά γάτα (ακούγαμε τις προάλλες ένα τραγούδι όπου μιλούσε η γάτα και έλεγε στο σκύλο να μην την πλησιάσει γιατί θα τον γρατζουνίσει)

Εδώ το έκλεισα γιατί γυρίσαμε πάλι στη γάτα. Δεύτερος κύκλος:

-Η μαμά του Αλέξη τι φοβάται;
-Την αράχνη!
-Η αράχνη τι φοβάται;

(Εδώ μιλήσαμε για το ποιό ζώο τρώει τι)

-Το πουλάκι!
-Το πουλάκι τι φοβάται;
-Το γεράκι!
-Και το γεράκι τι φοβάται;
-Τον κυνηγό!

Κάπως έτσι φτιάξαμε την παρακάτω αλυσίδα!! Είχε πολλή πλάκα!!

     Τελικά, καταλήξαμε στο ότι τα περισσότερα ζώα φοβούνται τους κυνηγούς! Δεν είναι και λάθος! Από εκεί, μπορεί κανείς να πιάσει και την οικολογία, την προστασία του περιβάλλοντος κλπ. Όρεξη να έχετε και από θέματα ένα σωρό!! Έτσι και στο νηπιαγωγείο, περνάμε από το ένα θέμα στο άλλο και μας παίρνει μια ολόκληρη χρονιά να κλείσουμε τον κύκλο!!

Πώς σας φάνηκε το βιβλίο και το παιχνίδι μας;

Διαβάστε τις υπόλοιπες αναρτήσεις της σειράς "Βιβλιο-παίζουμε"