Βιβλιο-παίζουμε: Το νησί του Χρόνου

Την περασμένη εβδομάδα διαβάσαμε το παραμυθάκι Το νησί του χρόνου της Μαρίας Μπάμπου - Συρδάρη, με εικονογράφηση Γαριφαλιάς Τεπελένη, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite. Η ίδια η συγγραφέας μας έστειλε ένα αντίτυπο για να το διαβάσουμε με τα παιδιά και, αν το θεωρούσα αξιόλογο, να το παρουσιάσω στο blog! Ευχαριστούμε πολύ την Μαρία Συρδάρη για το βιβλίο! Πάμε να δούμε περί τίνος πρόκειται!

Η ιστορία

Στο νησί του χρόνου κατοικεί μια παράξενη οικογένεια! Η μαμά Εβδομάδα, ο μπαμπάς Μήνας και τα 7 παιδάκια τους, 6 κορίτσια κι ένα αγόρι! Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, μα σε όλα έχει ανατεθεί ένα μέρος των εβδομαδιαίων εργασιών!

Ανάλογα με την προσωπικότητά της, η κάθε μέρα αντιμετωπίζει διαφορετικές προκλήσεις, όσον αφορά τη διαχείριση των καθηκόντων της! Για παράδειγμα, η Δευτέρα έχει μια ροπή στη γκρίνια και την τεμπελιά (τι, όχι;), ενώ η Τρίτη χαρακτηρίζεται από τάση για τελειομανία και το έχει αρχή να μη ζητά ποτέ βοήθεια!

Εγώ πιο πολύ συμπάθησα την Παρασκευή, που για να χαρεί τις υπόλοιπες ημέρες, βάζει και κάποια κάτω από το χαλί και όλα καλά! "Κάνε σήμερα ό,τι μπορείς και αύριο απλά κάνε λίγο ακόμα"! λέει και η φίλη μας η FlyLady! Καλή καρδιά!!!

Ευτυχώς όμως, δίπλα τους έχουν την καλή τους μαμά Εβδομάδα, η οποία τα συμβουλεύει και τα βοηθά να αντιμετωπίζουν με το σωστό mindset τις δυσκολίες τους, ενώ παράλληλα μαθαίνουν να είναι αποτελεσματικά!

Το βιβλίο, το οποίο ηλικιακά τοποθετώ σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, δεν απευθύνεται κατά τη γνώμη μου μόνο σε παιδιά, αλλά και σε τρελαμένες μαμάδες που δυσκολεύονται να διαχειριστούν όλα όσα έχουν στο πιάτο τους (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου)! 

Οι εντυπώσεις μας

Το βιβλίο άρεσε στα παιδιά και καθώς το διαβάζαμε, σχολίαζαν και κάποια παραδείγματα από περιστατικά που συμβαίνουν στο σπίτι μας και τους θύμιζαν τα χούγια των ημερών!  Τα νοήματα που περνά ταιριάζουν με τη φιλοσοφία μου και το θεωρώ χρήσιμο ανάγνωσμα. Χαίρομαι που το διάβασα στα παιδιά!

Το μόνο χαρακτηριστικό που δεν μας ταίριαξε, ήταν η εικονογράφηση της Κυριακής. Βλέπουμε όλα τα παιδάκια στη σελίδα της Κυριακής να κάνουν γιόγκα. Στην οικογένεια μας δεν ασπαζόμαστε τη φιλοσοφία της γιόγκα. Αντίθετα, για εμάς η Κυριακή σημαίνει εκκλησία, βόλτα στη φύση για καφέ, γλυκό ή φαγητό και χρόνος με την οικογένεια. Δεν είδα τίποτε από αυτά στη σελίδα της Κυριακής και επομένως δεν έπιασε τον δικό μας παλμό, υποθέτω ούτε και τον παλμό πολλών άλλων οικογενειών που τις Κυριακές εκκλησιάζονται και περνούν χρόνο με τα υπόλοιπα μέλη τους. Βέβαια, αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τα παιδιά μου, καθώς ήταν από τα πρώτα πράγματα που σχολίασαν!

Εσείς έχετε διαβάσει Το νησί του Χρόνου;