7 πικρές αλήθειες για τη ζωή META το μωρό και πως να τις δείτε θετικά!

     Η κόρη μου είναι μια από τις μεγαλύτερες ευλογίες στη ζωή μου, μαζί με την υγεία και τον καλό μου σύζυγο. Παρόλα αυτά, δεν είναι όλες οι στιγμές μας υπέροχες... και αυτό είχαν φροντίσει να μας το πουν πολλοί καλοθελητές πριν ακόμη γεννήσω! 

    Είναι περίεργο που όλοι θυμούνται να σου πουν πόσα ξενύχτια θα κάνεις και πόσο λίγο χρόνο θα έχεις για οτιδήποτε άλλο, αλλά κανείς ποτέ δε σου λέει, για παράδειγμα, πως το παιδί σου θα σε κάνει ατέλειωτες αγκαλιές και φιλιά και θα μιμείται ό,τι κάνεις γιατί για εκείνο είσαι ό,τι καλύτερο/σημαντικότερο/εξυπνότερο/τελειότερο υπάρχει πάνω στη γη! Ίσως από τη φύση μας να βλέπουμε όλα τα στραβά και να παραβλέπουμε τα υπέροχα που μας συμβαίνουν. Όπως και να έχει, ό,τι και αν σας πουν, μη μασάτε! Δείτε το θετικά!

    Να μερικές φράσεις που θα ακούσετε σίγουρα:

1. Θα λιώσεις στα ξενύχτια!

     Σωστό κι αυτό. Δεν υπάρχει αληθέστερη φράση από αυτή. Τον πρώτο καιρό, εκτός από τα τρίωρα ύπνου, ενδιάμεσα στα οποία έπρεπε να τρώει η κόρη μου, είχαμε να αντιμετωπίσουμε τους κολικούς και τα ατέλειωτα κλάματα! Το νευρικό μου σύστημα βρισκόταν σε μεγάλη δοκιμασία! Εκτός αυτού, η μικρή κοιμόταν όλη την ημέρα και το βράδυ έκανε πάρτι!

    Αφού πέρασε αυτή η φάση και έστρωσε σε σημείο που να κοιμάται 6 ώρες σερί, γύρω στον 6ο μήνα άρχισε πάλι να ξυπνάει για να θηλάσει, ίσως επειδή το γάλα του θηλασμού είναι πιο εύπεπτο και μέσα σε λίγες ώρες πεινούσε πάλι. Καταλαβαίνετε τι μαύρη απελπισία με έδερνε! Έλεγα "ποτέ δε θα στρώσει αυτό το παιδί! Θα ξυπνάει για πάντα!" Σκέψεις μιας άυπνης απελπισμένης. Μη δίνετε σημασία.

   Η θετική πλευρά. Ακόμη και αυτή τη δύσκολη φάση μπορείτε να τη δείτε με θετικό μάτι. Καταρχήν, η πρώτη και δυσκολότερη φάση κρατάει λίγο! Εμάς κράτησε 50 ημέρες. Από εκεί και πέρα, κοιμόταν κάθε βράδυ και περισσότερο. Κι όταν έχεις λιώσει στα ξενύχτια, 5 ώρες συνεχόμενου ύπνου σου φαίνονται υπέροχες!

    Τώρα, ο θηλασμός, κατά τη γνώμη μου, είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολλές θυσίες, όμως αξίζει πολλά! Δε χρειάζεται να σας αναφέρω τα οφέλη του, αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα τα βρείτε παντού! Όμως, παρόλα τα ξενύχτια και τις δυσκολίες, θα τη θήλαζα χίλιες φορές ξανά! Τα συναισθήματα που με πλημμύριζαν όταν τη θήλαζα, που κοιταζόμασταν στα μάτια και όσο ανήσυχη και να ήταν, όσο κακόκεφη, όταν κούρνιαζε στην αγκαλιά μου της περνούσαν όλα, ε αυτό δεν θα το άλλαζα ούτε με χίλιες νύχτες 10ωρου ύπνου σε στρώμα πολυτελείας! Αυτό, όμως, δε σας το είπε κανένας φαντάζομαι!

2. Τέρμα ο χρόνος που είχες με το σύντροφό σου!

    Σωστό κι αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθούν οι ισορροπίες που υπήρχαν πριν το μωρό. Καθαρά μαθηματικά αν το δεις, είχες 24 ώρες και τώρα έχεις... πόσες;;; Καμία;;;; Είναι πολύ πιθανό!!! Πριν τη μικρή, αφιερώναμε πολλές ώρες ο ένας στον άλλον, συζητούσαμε, κάναμε βόλτες, γενικά οτιδήποτε θεωρείται ποιοτικός χρόνος σε μια σχέση. Μόλις γεννήθηκε η ζουζούνα, εντελώς ξαφνικά άλλαξαν όλα!!! Δεν είχα προετοιμαστεί γι' αυτό! Δεν πίστευα ποτέ ότι θα άλλαζε κάτι ανάμεσά μας! Όλα μειώθηκαν, για να μην πω εξαφανίστηκαν! Ξαφνικά γίναμε σαν τα ζευγάρια που δεν πίστευα ότι θα γίνουμε ποτέ! Ήμασταν ευγνώμονες όταν μπορούσαμε κοιμηθούμε την ίδια ώρα ή να δούμε λίγη τηλεόραση μαζί, εμείς που δεν την ανοίγαμε ποτέ! Δεν υπήρχε αντοχή για τίποτα περισσότερο από τα βασικά.

     Η θετική πλευρά. Φαντάζομαι πως σε κάθε κατάσταση που αλλάζει, χρειάζεται ένα διάστημα προσαρμογής για όλους. Προσωπικά, τοποθετώ αυτό το διάστημα στον πρώτο χρόνος της ζωής της μικρής μου. Πλέον, ο ύπνος της έχει στρώσει αρκετά, παίζει αρκετά μόνη της αλλά και με άλλα άτομα (σ.σ. παρόλο που ακόμη υπάρχει το άγχος του αποχωρισμού), καταλαβαίνει αρκετά από αυτά που της λέω και όλα αυτά συντελούν στο να έχω λίγο περισσότερο χρόνο με τον άντρα μου. 

   Το καλό από αυτή την υπόθεση είναι ότι πλέον δεν αναλώνομαι στο να γκρινιάζω για μικρολεπτομέρειες που μπορεί να με ενόχλησαν, αλλά τις αφήνω πίσω και αφιερώνω όλον το χρόνο που περνάω με τον άντρα μου στο να τον χορτάσω όσο μπορώ! Τελικά, η κόρη μου ήταν μια καλή αφορμή για να γίνει η σχέση μας δυνατότερη και εμείς (λίγο) ωριμότεροι.

3. Κομμένες οι ξέγνοιαστες βόλτες!

     Σωστό κι αυτό. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να πας όπου θες, όποτε θες, για όσο θες! Όλα πρέπει να είναι ως ένα βαθμό προγραμματισμένα και οργανωμένα. Το μωρό θέλει το δικό του χρόνο για φαγητό, ύπνο και ήρεμο περιβάλλον. Καθώς η κόρη μας μεγάλωνε, τα πράγματα γίνονταν πιο εύκολα, αλλά μετά είχαμε το μπουσουλητό, που μέσα σε μια καφετέρια σημαίνει πρέπει-να-την-κυνηγάω-γύρω-από-τα-τραπέζια. Πού να ευχαριστηθείς καφέ, που παρέα και που συζήτηση!!!

    Η θετική πλευρά. Οι απαιτήσεις της κόρης μου με ανάγκασαν να γίνω περισσότερο οργανωτική όσον αφορά το χρόνο και την καθημερινότητά μου. Δεν υπάρχει τίποτε αρνητικό σε αυτό. Το θεωρώ μάταιο να είμαι ξέγνοιαστη σε όλη μου τη ζωή, αφού όταν δεν έχεις ευθύνες, δεν έχεις και παραγωγικότητα! Ακόμη και όταν την παίρνει ο ύπνος και χρειάζεται να ακυρώσω τη βόλτα που είχα προγραμματίσει, πάντα έχω κάτι άλλο σαν εφεδρικό σχέδιο, είτε για να χαλαρώσω είτε για να ολοκληρώσω μια δουλειά! Άλλωστε, για πόσον καιρό θα την έχουμε να μας συντροφεύει στις βόλτες; Σε λίγα χρόνια θα προτιμάει τις φίλες της!

4. Κομμένες οι βραδυνές έξοδοι!

     Σωστό κι αυτό. Πόσες φορές αναπολώ τα καλοκαιρινά βράδια που πηγαίναμε Ρίο με τον άντρα μου για χορό... Μας αρέσει τόσο πολύ να χορεύουμε! Με ένα μωρό στο σπίτι, αυτό είναι τουλάχιστον ακατόρθωτο για εμάς.

Η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, φωτογραφία της ξαδέρφης μου.

     Η θετική πλευρά. Πόσο πια να ξενυχτήσω;;; Έχω λιώσει ήδη στο ξενύχτι από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου! Όχι άλλο κάρβουνο!!! Όσο και αν με δελεάζει η ιδέα του κλαμπ, η ιδέα του να κοιμηθώ στις 11 είναι μακράν πιο δελεαστική! Πλέον, δεν είναι ότι στερούμαι τη βραδινή έξοδο, είναι ότι δεν τη θέλω! Προφανώς αλλάξαν οι ανάγκες μου! Όταν χορτάσω ύπνο και δεν έχω να ξυπνήσω το πρωί για να πάω στη δουλειά θα το ξανασκεφτώ! Άλλωστε, ανοίγουμε όποτε θέλουμε το YouTube και χορεύουμε στο σπίτι... και οι τρεις μας!!! Μας έμοιασε η κόρη μου στο χορό!

5. Όταν αρχίσει να μπουσουλάει/περπατάει δε θα στέκεσαι καθόλου!

    Σωστό κι αυτό. Σκύβεις, τρέχεις, σηκώνεις, μαλώνεις, είσαι πάντα ένα βήμα πίσω του!!! Πάνω που είπα "να μπουσουλήσει να φύγει από την αγκαλιά μου" άρχισα να τρέχω εγώ από πίσω της! Και να η μέση πονάει, και να η πλάτη έχει σφάχτες, και να το σπίτι ένα χάος, γιατί που να γυρίσω το κεφάλι και να κάνω δουλειά; Ή που θα έχει ανοίξει τον κάδο και θα παίζει με τη μπανανόφλουδα ή που θα έχει πάει στο πλυντήριο και θα πατάει τα κουμπιά (ενώ δουλεύει το πλυντήριο φυσικά). Δράμα η κατάσταση!

     Η θετική πλευρά. Όπως και να΄χει, δεν παύει να έφυγε από την αγκαλιά μου, έστω και εν μέρει. Πόσο να αντέξω το σήκωμα οοοολη την ώρα; Τα δόλια τα χεράκια μου ξεκουράστηκαν επιτέλους! Επίσης, δε με χρειάζεται όλη την ώρα να την απασχολώ. Έχει άλλο ενδιαφέρον τώρα, να ανακαλύψει τον κόσμο! Μα δεν είναι υπέροχο να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να γίνονται ανεξάρτητα; Ειδικά όταν τα έχεις αναστήσει εσύ η ίδια με τα χέρια σου!

6. Ξέχασε το σπίτι όπως το ΄ξερες!

     Σωστό κι αυτό. Στην αρχή δεν είχα χρόνο επειδή συνέχεια θήλαζα και όταν δε θήλαζα έλιωνα στον ύπνο. Αργότερα δεν είχα χρόνο επειδή άρχισε το άγχος του αποχωρισμού και με ήθελε ακριβώς δίπλα της περίπου 22 από τις 24 ώρες. Από τότε που άρχισε να μπουσουλάει, δεν έχω χρόνο επειδή αφενώς την κυνηγάω, αφετέρου τα διαλύει όλα τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνω να τα μαζέψω πριν διαλύσει και μερικά ακόμα!

   Η θετική πλευρά. Από την άλλη σκέφτομαι πως έχουμε το μάζεμα του σπιτιού κάπως υπερεκτιμημένο. Μερικές φορές ξεχνάμε πως το σπίτι είναι για να εξυπηρετεί εμάς και όχι εμείς να υπηρετούμε το σπίτι. Μια γνωστή μου, μου ανέφερε τις προάλλες πως το μικρό της μπουσούλησε αλλά δεν είχε κανένα σκοπό να μαζέψει τα γυαλικά και οτιδήποτε επικίνδυνο. Προτιμούσε να το βάζει στο πάρκο με το ζόρι, παρόλο που το μικράκι της ήθελε πάτωμα! Και αναρωτιέμαι, γιατί να τα πιέζουμε τόσο; Γιατί να τα εμποδίζουμε να εξερευνήσουν; Γιατί να μην νιώσουν ότι αυτό το σπίτι είναι δικό τους; 

     Μόλις η μικρή μου άρχισε να μπουσουλάει, μάζεψα τραπεζομάντηλα και πορσελάνες, έβαλα στην άκρη το τραπέζι και στο πάσο τοποθέτησα ένα πλαστικό μπολάκι όπου έβαλα καραμέλες για τους επισκέπτες, τις οποίες παλαιότερα τις είχα σε μια όμορφη φοντανιέρα. Στην αρχή ζορίστηκα. "Τόσα όμορφα πράγματα, τόση προίκα, να μην τη χαρώ;" Περιττό να σας πω ότι ανάσανε το σπίτι με τα πράγματα που μαζέψαμε, έγινε πιο απλό, συγυρίζεται και καθαρίζεται πιο εύκολα και η πεταλουδίτσα μου μπορεί να παίζει και να τρέχει παντού!

     Επίσης, σταμάτησα να κάθομαι όλη μέρα να μαζεύω το σπίτι. Αυτό το κάνω μόνο το βράδυ, όπου βάζω όλα της τα παιχνίδια στο καλάθι της και συμμαζεύω λίγο τον καναπέ, τον οποίο πλέον αφήνω ανοιχτό για να έχουμε χώρο να παίζουμε και να χουζουρεύουμε! Ποιός θα μας παρεξηγήσει; Είναι το σπίτι μας και το χαιρόμαστε!

Διαβάστε επίσης: Όμορφο σπίτι μου βομβαρδισμένο!

7. Θα κουβαλάς μια προίκα ολόκληρη ακόμη και για μια βόλτα!

     Σωστό κι αυτό. Παλιά, όταν έβγαινα με τον άντρα μου, πολλές φορές δεν έπαιρνα ούτε τσάντα μαζί μου! Πλέον, πρέπει να είμαι πολύ καλά οργανωμένη και να μην ξεχάσω τίποτα! Νεράκι μη διψάσει, γιαουρτάκι, μπανάνα, μπισκότα και σαλιάρα μην πεινάσει, πάνες, μωρομάντηλα, σελτεδάκι μην τα κάνει, κουβερτούλα, καλτσούλες, ζακετούλα μην κρυώσει, πανάκια καθαρισμού και μια αλλαξιά μη λερωθεί, κουνουπιέρα μην την πάρει ο ύπνος, παιχνιδάκια μήπως και βαρεθεί!Κάθε φορά πρέπει να τα τσεκάρω και να προσέχω ευλαβικά μήπως και λείψει τίποτα, γιατί αυτό που θα ξεχάσεις είναι σίγουρα εκείνο που θα θέλει σαν παλαβό εκείνη τη μέρα! Για να μη σας πω τι πρέπει να κουβαλήσουμε όταν πάμε να διανυκτερεύσουμε κάπου...

    Η θετική πλευρά. Σας ανέφερα ξανά τη λέξη "οργάνωση"; "Υπευθυνότητα"; Είναι αυτά που σου μαθαίνει η μητρότητα, θες δε θες. Εξάλλου, κάθε φορά που έχω προνοήσει για τις ανάγκες τις κόρης μου και μπορώ να τις ικανοποιώ, εκτός από χαρά, αισθάνομαι να γεμίζω και αυτοπεποίθηση! Πως, ναι, τη φροντίζω καλά, είμαι αποτελεσματική μητέρα! Άλλο αν λίγα λεπτά αργότερα κάνω καμιά γκάφα (είμαι και λίγο άγαρμπη) ή τη στεναχωρήσω και νιώσω πάλι τύψεις!...

    Συμπέρασμα: Δε χρειάζεται να προσποιείστε πως όλα είναι τέλεια, γιατί ούτως ή άλλως δεν είναι. Θα νιώθετε, πάντως, σίγουρα καλύτερα, αν βλέπετε που και που και τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Και μην ξεχνάτε πως λίγο χιούμορ πάντα βοηθάει στις δύσκολες στιγμές!

Εσείς έχετε δύσκολες μητρικές στιγμές;

Πώς τις αντιμετωπίζετε;