Η μαμά διαβάζει: "Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός δεν μπορεί να αγαπήσει"

     Σήμερα ξεκινά μια νέα στήλη στο blog: "Η μαμά διαβάζει"! Μετά από ένα πολύ μεγάλο διάστημα αποχής από το συστηματικό διάβασμα, τα δυο βιβλία από τις εκδόσεις Εν Πλω, που διάβασα και σας παρουσίασα στο blog του περιοδικού Familives, έγιναν αφορμή για να θυμηθώ ξανά τι όμορφο πράγμα που είναι να διαβάζεις βιβλία που σε ενδιαφέρουν πραγματικά!

     Ποδαρικό, λοιπόν, στη νέα αυτή στήλη, σας κάνω με το βιβλίο "Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός δεν μπορεί να αγαπήσει: ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης όπως τον έζησα" το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εν Πλω, με τις οποίες θα έχω την τιμή να συνεργάζομαι μέσω του blog από εδώ και μπρος, καθώς έχουν εξαιρετικά βιβλία που σιγά σιγά θα σας παρουσιάσω μέσα και από τη στήλη αυτή.

     Το βιβλίο με άγγιξε από την πρώτη στιγμή που διάβασα τον τίτλο του, γιατί αισθάνθηκα ότι θα μιλήσει στην καρδιά μου! Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης είναι ένας από τους τρεις αγίους της εποχής μας, μαζί με τον Άγιο Παΐσιο και τον Άγιο Πορφύριο, οπότε ο βίος και οι νουθεσίες τους ίσως μας αγγίζουν ένα τικ περισσότερο. Προσωπικά δε γνώριζα τίποτε για αυτόν τον Άγιο, παρά μόνο είχα ακουστά το όνομα του. Θα μου πείτε, που ζεις; Έλα ντε, δεν ξέρω! Αυτό που ξέρω είναι ότι για κάποιο λόγο, ανάμεσα στη στοίβα με τα 7 βιβλία από διάφορους εκδοτικούς οίκους, που θέλω να διαβάσω και να σας παρουσιάσω, έπιασα και ξεκίνησα με αυτό! Και πιστεύω πως δεν ήταν τυχαίο! Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή!

     Επειδή πιστεύω ότι δεν μπορεί, θα είστε κι άλλες που δεν θα γνωρίζετε τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη, θα σας πω πρώτα δυο λόγια για εκείνον. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Μικράς Ασίας, το Λιβίσι, όμως με τον ξεριζωμό και μετά από διάφορες περιπέτειες, εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στη Φαράκλα Ευβοίας. Ο μικρός Ιάκωβος βοηθούσε τον πατέρα του στις οικοδομικές του εργασίες.

Είχε πολύ μεγάλο σεβασμό για τους γονείς του, αλλά και ιδιαίτερη αγάπη στη μητέρα του, η οποία τον νουθετούσε και τον παιδαγωγούσε με χριστιανικό τρόπο, όπως ήξεραν οι απλές γυναίκες του λαού εκείνης της εποχής.

Ο Άγιος Ιάκωβος έχασε τη μητέρα του σε πολύ μικρή ηλικία, γεγονός που τον συνέτριψε.

Πήγαινε τακτικά πάνω από τον τάφο της και έκλαιγε - "ήθελα να σκάψω με τα χέρια μου και να τη βγάλω από το χώμα" μας έλεγε. Αλλά μια μέρα ήρθε στον ύπνο του η μητέρα του. Ήταν βρεγμένη και το ύφος της αυστηρό.

"Μανούλα, γιατί είσαι έτσι βρεγμένη;", τη ρώτησε ο μικρός Ιάκωβος.

"Βλέπεις πώς με κατάντησες που έρχεσαι κάθε μέρα και κλαις στον τάφο μου;", του απάντησε εκείνη αυστηρά. "Κι εγώ από τότε, παιδί μου, δεν καναέκλαψα" μας έλεγε ο Γέροντας. Η μητέρα του και η χάρις του Θεού σήκωσαν από τους ώμους του το βάρος της θλίψης.

     Ο μικρός Ιάκωβος από μικρός αγαπούσε την εκκλησία και φρόντιζε τον ενοριακό του ναό, αλλά και ένα κοντινό παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, η οποία του είχε παρουσιαστεί πολλές φορές και μάλιστα τον είχε ευχαριστήσει που φρόντιζε το ναό της.

     Αυτό που με άγγιξε, όμως, περισσότερο στο κεφάλαιο που μιλά για την παιδική του ηλικία, είναι πως είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα: με τη θερμή του προσευχή, μεσολαβούσε στον Κύριο και βοηθούσε τις γυναίκες που δυσκολεύονταν να γεννήσουν! Αυτό ήταν! Τώρα είχα έναν επιπλέον σύμμαχο για να επικαλούμαι όλες αυτές τις ημέρες και τις ώρες της αγωνίας και της αντίστροφης μέτρησης πριν τη δεύτερη καισαρική μου!! Πώς να πιστέψω ότι ήταν τυχαίο το γεγονός ότι έπιασα να διαβάζω πρώτα πρώτα το βιβλίο του;;;

     Ο Άγιος Ιάκωβος είχε επιθυμία του να μονάσει μετά την απόλυση του από το στρατό. Όταν, λοιπόν, απολύθηκε, πέρασε από το μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, ο οποίος είναι θαυματουργός και τα λείψανα του ευωδιάζουν και τον έχουν προστάτη όλοι οι κάτοικοι της ευτύτερης περιοχής. Που να ήξερε πως την πόρτα της μονής θα του την άνοιγε ο ίδιος ο Όσιος Δαυίδ!!! Αυτό, λοιπόν, το γεγονός, το έλαβε σαν κλήση του Οσίου να μείνει στο μοναστήρι του, όπως και έγινε.

     Μέσα στο βιβλίο θα διαβάσετε, επίσης, για τη ζωή μέσα στο μοναστήρι, μαζί με τους άλλους δύο μοναχούς, καθώς και για τις διάφορες δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Άγιος Ιάκωβος και με την υπακοή τις ξεπέρασε.

     Στο βιβλίο θα διαβάσετε, επίσης, για τα χαρίσματα του Αγίου, την καλοσύνη, την αγάπη, την τρομερή ταπείνωση, την ελεημοσύνη, αλλά και την πνευματική του καλλιέργεια, παρόλο που ήταν αγράμματος! Η διορατικότητα και η προορατικότητα δεν έλειψαν επίσης από τα χαρίσματα που έδωσε ο Κύριος.

     Όλα τα παραπάνω, φαίνονται μέσα από πολλά και διάφορα γεγονότα που περιγράφει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, ο οποίος γνώρισε τον Άγιο και τον έζησε από κοντά. Άλλωστε, ολόκληρο το βιβλίο είναι αυτό ακριβώς, η εμπειρία του Μητροπολίτη με τον Άγιο, όχι σαν μια ολοκληρωμένη βιογραφία, αλλά μέσα από περιγραφές γεγονότων που ο ίδιος είδε και άκουσε. Και αυτό κατά τη γνώμη μου, είναι που το κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ζωντανό και ευκολοδιάβαστο, τόσο που δυσκολεύεσαι να το αφήσεις από τα χέρια! Άντε μια σελίδα ακόμα, μια παράγραφος, ένα κεφάλαιο ακόμη και το τελειώνεις χωρίς να το καταλάβεις!!

     Τέλος, μέσα στο βιβλίο θα διαβάσετε για την αγάπη του για τους νέους, για την επικοινωνία και την παρρησία που είχε με τους αγίους, για τα προβλήματα υγείας που είχε και πώς τα αντιμετώπιζε, για περιπτώσεις δαιμονισμένων, καθώς και για τη θαυμάσια και ήσυχη κοίμηση του, το Νοέμβριο του 1991.

     Εγώ, εφόσον διάβασα ότι βοηθά τις γυναίκες να γεννήσουν καλά, τον παρακάλεσα πολύ να με βοηθήσει με την καισαρική μου,  που τόσο πολύ την φοβόμουν και πραγματικά πιστεύω ότι μεσαλάβησε κι αυτός και πήγαν όλα, όχι μόνο καλά, αλλά είχα και μια ταχύτατη ανάρρωση που δεν το φανταζόμουν!!

Ας έχουμε όλοι την ευλογία του!!!