Η λέξη που επέλεξα για το 2018!

     Προσοχή: Αυτή είναι μια αρκετά μακροσκελής ανάρτηση. Αν πράγματι θέλετε να τη διαβάσετε, οπλιστείτε με υπομονή!!

     Πέρυσι ήταν η πρώτη χρονιά που επέλεξα τη "λέξη της χρονιάς". Η ιδέα είναι απλή: αφού έχεις κάνει μια ανασκόπηση και αξιολόγηση της χρονιάς που πέρασε και πέρα από τους συγκεκριμένους στόχους που θα θέσεις, βλέπεις τι ήταν αυτό στο οποίο υστερούσες σαν συνολικός τρόπος ζωής.

     Το 2017 ήρθε κι έφυγε ένα μωρό στη ζωή μας και τώρα ξέρω καλά πως δε συμπεριφέρθηκα καλά, όπως και πάρα πάρα πολλοί άλλοι σε σχέση με αυτό το μωρό.

Όταν ανακοίνωνα ότι θα αποκτήσω τρίτο παιδί, οι πιο πολλοί μου έλεγαν:

- Τόσο γρήγορα;

- Πώς θα τα καταφέρεις;

- Μα δε χωράτε, πρέπει να αλλάξετε σπίτι!

- Πώς θα τα βγάλετε πέρα οικονομικά;

Αλλά κι εγώ τι έλεγα; "Και άργησε να έρθει κιόλας"!

     Και σας ρωτώ: είναι αυτή σωστή τοποθέτηση ενός χριστιανού;;; Να υποδεικνύω στο Θεό πότε πρέπει να μας στείλει ένα μωρό, λες και Αυτός δεν ξέρει; Και μάλιστα να το λέω και στους άλλους; Ένα το κρατούμενο.

     Φυσικά στεναχωριόμουν με όλη αυτή την αντιμετώπιση, αλλά δεν μπορούσα να διαχειριστώ και την καθημερινότητα μου πολύ καλά. Όσο η εγκυμοσύνη προχωρούσε, εγώ έπεφτα. Έβλεπα ότι έχανα τη μπάλα (δουλειά, σπίτι, παιδιά, εγκυμοσύνη) και στεναχωριόμουν πάρα πολύ. Το πιάσατε; Πάρα πολύ!! Λες και δεν είχα δίπλα μου το Θεό, να του μιλήσω για όλα αυτά, να με παρηγορήσει, να τον παρακαλέσω να μου δώσει δυνάμεις και να τον ευχαριστήσω για όλες τις ευλογίες που έχω μαζεμένες και που τόσοι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν! Ήθελα να τα βγάλω πέρα μόνη μου βυθισμένη στη στεναχώρια! Δύο τα κρατούμενα.

     Μετά έχασα το μωράκι και κατάλαβα. Ότι ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΗΤΑΝ ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ!!!! Ότι όλα ήταν το δικό μου λάθος σκεπτικό για να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις! Γκρίνια, εγωισμός, απαιτήσεις από το Θεό χωρίς να ζητάω τη βοήθεια Του. Μου χάριζε παιδιά, υγεία, δουλειά, αγαπημένη οικογένεια κι εγώ που εστίαζα; Στο ότι έπρεπε να έχει έρθει πιο νωρίς το μωρό και στο ότι 1, 2, 3, 5 πράγματα δεν τα κάνω καλά ή δεν είναι όπως τα θέλω!

     Λοιπόν, αποφάσισα ότι δε θέλω να ζω έτσι. Δεν μπορεί να πιστεύεις ότι έχεις το Θεό πατέρα σου και να ζεις έτσι. Είναι υποκρισία!!

Αποφάσισα ότι φέτος η λέξη στην οποία θα εξασκηθώ είναι η ΧΑΡΑ.

Τόσο μικρή και απλή λεξούλα ε;

Για να δούμε, όμως, πόσο συχνά λέμε "είμαι χαρούμενος" και πόσο συχνά το νιώθουμε πραγματικά; Πόσο θέλει ο Θεός από εμάς να είμαστε πραγματικά χαρούμενοι;

Πριν σας γράψω για τη ΧΑΡΑ, ήθελα πρώτα να δω τι γράφει η Καινή Διαθήκη για αυτή. Σας πληροφορώ ότι αναφέρεται στο Ιερό αυτό Βιβλίο 75 φορές.

Αναφέρεται κυρίως στη Γέννηση του Κυρίου, στην επιστροφή του ασώτου, στην παραβολή του καλού σπορέα, στην Ανάσταση και την Ανάληψη του Κυρίου, αλλά και στις Πράξεις των Αποστόλων σε σημεία που δεν είχα ποτέ προσέξει! Ελάτε να διαβάσουμε μερικά πολύ όμορφα εδάφια και μαζί να σας γράψω πως τα αντιλαμβάνομαι εγώ (προσέξτε: είμαι μόνο ένας άνθρωπος που μοιράζεται κάποιες καθαρά υποκειμενικές σκέψεις, οι οποίες μπορεί να είναι και λάθος):

• Αλλά δεν λογαριάζω τίποτε, ούτε θεωρώ τη ζωή μου πολύτιμη, αρκεί να τελειώσω το δρόμο μου με χαρά και την υπηρεσία την οποία έλαβα από τον Κύριο Ιησού, να κυρήξω το χαρμόσυνο άγγελμα της χάριτος του Θεού (Πρ Κ-24)
  Χαρά από τον καλό αγώνα και από την υπηρέτηση του Θεού στα πόστα που μας βάζει.

• Ο καρπός όμως του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. (Γλ Ε-22)
• Διότι η Βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητά και πιοτά, αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά που χορηγεί το Πνεύμα το Άγιο (Ρμ ΙΔ-17)
  
  

  Η χαρά είναι άμεσα συνδεδεμένη με το Άγιο Πνεύμα και παρέχεται από Αυτό (πώς; "Εί ζώμεν πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν" Γαλ. Ε-25)

• Είμαι γεμάτος από παρηγοριά, έχω ξεχειλίσει από χαρά παρόλη μας τη θλίψη (Β' ΚρΖ-4)
  Μέσα από τις θλίψεις που περνάμε να βιώνουμε τη χαρά και την παρηγοριά του Θεού.

• Ευχαριστώ το Θεό, όταν σας θυμάμαι, πάντοτε σε κάθε μου προσευχή προσεύχομαι με χαρά για όλους σας. (Φλ Α-11)
  Χαρά και όχι αγγαρεία η προσευχή που κάνουμε για τον άλλον.

• Διότι και όταν ήμουν φυλακισμένος δείξατε συμπάθεια και τη διαρπαγή των υπαρχόντων σας με χαρά δεχτήκατε, επειδή ξέρατε ότι έχετε κάτι ανώτερο και μόνιμο στους Ουρανούς (Εβ Ι-34)
  Χαρά με την αποκόλληση από τα υλικά αγαθά και με το δόσιμο.

• Να υπακούετε και να υποτάσσεσθε στους προϊσταμένους σας, διότι αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας, σαν άνθρωποι που θα δώσουν λόγο για εσάς. Ας το κάνουν αυτό με χαρά και όχι αναστενάζοντες, πράγμα που δεν θα ήταν προς το συμφέρον σας.
  Με χαρά να φροντίζουμε για όσους ο Θεός μας έχει δώσει την ευθύνη και για τους οποίους θα λογοδοτήσουμε (οικογένεια, βαφτιστήρια, μαθητές) και όχι με δυσανασχέτηση και γκρίνια.
• Να έχετε μεγάλη χαρά, αδελφοί μου, όταν πέσετε σε διάφορες δοκιμασίες, διότι να ξέρετε ότι η δοκιμασία της πίστεως σας παράγει υπομονή (Ιακ Α-2)
  
  Χαρά για την εξάσκηση της υπομονής μέσα από τις θλίψεις.
• Και όμως, μη χαίρεστε για το ότι σας υποτάσσονται τα πνεύματα, αλλά να χαίρεστε διότι τα ονόματα σας είναι γραμμένα στους ουρανούς. (Λκ Ι-20)
  Μη χαιρόμαστε για τα χαρίσματα που μας δόθηκαν από το Θεό, αλλά για τον αγώνα που αξιωνόμαστε και την ευκαιρία που μας δίνεται μέσα από αυτόν να κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Να και μερικά πολύ σημαντικά που έχει πει ο Όσιος Παΐσιος σχετικά με τη χαρά:

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;

-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια.Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει. Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.

-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ’ αυτό;
-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ’ αυτήν την ζωή.

Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή. 

-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;

-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ, όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει.

Γι’ αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του. Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός.

«Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση. Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε. (πηγή)

***

-Γέροντα, αυτόν τον καιρό, στενοχωριέμαι πολύ.

– Γιατί στενοχωριέσαι; Βούλιαξαν τα καράβια σου; Πού τα έβγαλες και βούλιαξαν ; στον Ατλαντικό; Καλά, βγάζουν τα καράβια με τέτοιο καιρό στον ωκεανό; Πόσα βούλιαξαν;

– Όλα, Γέροντα, βούλιαξαν.

– Ε, τότε είσαι ακτήμων και μπορείς να γίνης καλή μοναχή! Γιατί δεν δοξάζεις διαρκώς τον Θεό; Τί σου λείπει; Να έχη λύπη ένας άνθρωπος που βρίσκεται μακριά από τον Χριστό, το καταλαβαίνω. Αλλά να έχη λύπη ένας που είναι κοντά στο Χριστό, δεν το καταλαβαίνω, γιατί, και πόνο να έχη, ο πόνος του μελώνεται από τον Χριστό.

Όπως έχω καταλάβει, στον άνθρωπο δεν υπάρχει φαρμάκι, γιατί, αν το φαρμάκι ακουμπήσει στον Χριστό, γίνεται γλυκό σιρόπι. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ότι δεν ακουμπάει τα προβλήματά του στον Χριστό. 

Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι του διαβόλου. Όταν βλέπω μοναχό να είναι σαν ζημιωμένος μπακάλης, ξέρετε πως στενοχωριέμαι; Άλλο η κατά Θεόν λύπη, το χαροποιόν πένθος. Τότε ο άνθρωπος αγάλλεται. Η σιωπή, η συστολή που έχει, στάζουν μέλι στην καρδιά του. Όταν δω έναν τέτοιον άνθρωπο, να του φιλήσω και τα πόδια. 

– Γέροντα, από πού θα καταλάβει κανείς αν η λύπη του είναι πράγματι κατά Θεόν;

– Ας υποθέσουμε, κάνει μια αμαρτία ο άνθρωπος και λυπάται. Αν λυπάται από καθαρό φιλότιμο για την πτώση του, γιατί στενοχώρησε τον Χριστό, νιώθει μέσα του έναν γλυκό πόνο, γιατί ο Θεός σκορπά στην ψυχή του γλυκύτητα, την θεία παρηγοριά. Αυτή η λύπη, είναι κατά Θεόν.

Ενώ, όταν κανείς νιώθη συνεχή λύπη με άγχος και απελπισία, πρέπει να καταλάβη ότι αυτή η λύπη δεν είναι κατά Θεόν. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαρά πνευματική και φέρνει στην ψυχή παρηγοριά, ενώ η λύπη που δεν είναι κατά Θεόν φέρνει άγχος και αδιέξοδο. 

– Και όταν, Γέροντα, ένας πνευματικός άνθρωπος στενοχωριέται, επειδή κάποιος αιρετικός χρησιμοποιεί το όνομά του και κάνει κακό στους ανθρώπους;

– Αυτή η στενοχώρια είναι δικαιολογημένη και πρέπει να στενοχωρηθεί ο άνθρωπος, γιατί βλάπτονται πολλοί. Και σ’ αυτήν όμως την περίπτωση η αντιμετώπιση πρέπει να είναι πνευματική. Αν τοποθετηθή ταπεινά και πη : «Θεέ μου, δεν θέλω να πάθουν κακό οι άνθρωποι φώτισέ τους να καταλάβουν την αλήθεια», αναπαύεται. Ενώ, αν αρχίση να αγωνιά και να λέη: «τί να κάνω; χρησιμοποιούν το όνομά μου και καταστρέφονται ψυχές» κ.λπ., ανάπαυση δεν θα έχη. Πάντως, όταν κανείς δεν έφταιξε και έχη αναπαυμένη την συνείδησή του, ακόμη κι αν οι άλλοι τον πληγώνουν, εκείνος νιώθει μέσα του μεγάλη παρηγοριά.

Από το βιβλίο: Πάθη και αρετές – Λόγοι Ε’ – Γέροντος Παϊσίου (πηγή)

***

-Γέροντα, γιατί πέφτω απότομα από την χαρά στην λύπη;

-Το απότομο πέρασμα από την χαρά στην λύπη τις πιο πολλές φορές είναι του πειρασμού. Το ταγκαλάκι (σ. διάβολος) με την κακία του πολεμάει πολύ τον άνθρωπο , ιδίως τον ευαίσθητο και χαρούμενο στην φύση του, που θέλει να ζήσει πνευματική ζωή. Αυτή είναι η δουλειά του: θέλει να μας βλέπει λυπημένους και να χαίρεται.

Γιατί όμως να αφήσουμε το ταγκαλάκι να κάνει την δουλειά του; Η χαρά δεν είναι καλύτερη από την λύπη; Η αγάπη δεν είναι καλύτερη από την κακία;

– Γέροντα, ορισμένες φορές πέφτω σε λύπη , χωρίς να ξέρω την αιτία.

-Το ταγκαλάκι δεν θέλει κανένας να χαίρεται. Και αυτούς που έχουν λόγο να στεναχωρηθούν και αυτούς που δεν έχουν , βρίσκει τρόπους να τους στενοχωρεί. Αυτό ου βλέπω σε εσένα είναι ότι αφορμή ζητάει να σε απογοητεύσει. Σε μπερδεύει όλο και περισσότερο με λεπτές κλωστές. Εάν σε μπέρδευε με σπάγκο, τέλος πάντων, θα έλεγα ότι έχεις λίγο δίκαιο, αλλά εσύ τις λεπτές κλωστές τις βλέπεις για χοντρά σκοινιά και στενοχωριέσαι.

Μη βασανίζεσαι χωρίς λόγο ,γιατί δίνεις χαρά στο ταγκαλάκι και στενοχωρείς τον Χριστό. Θέλεις να στεναχωριέται ο Χριστός;… 

από το βιβλίο : Λόγοι γέροντος Παϊσίου, τόμος Ε΄, Πάθη και Αρετές, σ. 142- 143 (πηγή)

***

Οι στόχοι μου λοιπόν για φέτος σε σχέση με τη χαρά είναι οι εξής:

•  Κάθε φορά που θα μου έρχεται στο μυαλό μια άσχημη κατάσταση από το παρελθόν μου, θα σκέφτομαι σε τι με ωφέλησε στη ζωή μου και θα ευχαριστώ το Θεό μου με αξίωσε να τη ζήσω και όχι μόνο με προστάτευσε από αυτή, αλλά έβγαλε και κάτι καλό (ευγνωμοσύνη).
• Κάθε φορά που θα νιώθω φόβο για κάτι που ίσως έρθει στο μέλλον, θα παρακαλώ το Θεό να με βοηθήσει, να μου δώσει θάρρος και θα σκέφτομαι πως ό,τι και να γίνει το έχει επιτρέψει Εκείνος, άρα στο τέλος όλα καλά θα πάνε (αισιοδοξία).
• Όταν κάτι που ζω με στεναχωρεί, με θυμώνει ή με αγχώνει, θα σκέφτομαι ότι είναι ευκαιρία για καλό αγώνα (η χαρά του αγώνα).
• Θα κρατώ συστηματικά gratitude journal, όπου θα γράφω κάθε μέρα 3 πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων (εξάσκηση στην ευγνωμοσύνη).
• Θα προσπαθώ μέσα στην ημέρα να βλέπω τις ευλογίες στη ζωή μου και να χαίρομαι για αυτές.
• Όταν βλέπω μόνο τα άσχημα, θα προσπαθώ να σκέφτομαι ότι ποτέ δεν είναι όλα άσχημα και θα κάνω και πάλι μια θετική ανασκόπηση.
• Θα προσπαθώ με κάθε ευκαιρία να κάνω κάτι καλό για κάποιον άλλο (η χαρά της προσφοράς).

Ελπίζω να καταφέρω έστω και κάτι από αυτά!

Εσείς θα επιλέξετε λέξη φέτος; Αν ναι, ποιά;