3 πράγματα που έμαθα το έτος της "Σύννοιας"

     Πέρυσι για πρώτη χρονιά επέλεξα μια λέξη που να αντιπροσωπεύει τον τρόπο που θέλω να αντιμετωπίσω τη ζωή και σε τι θέλω να εστιάσω σαν τρόπο σκέψης. Έτσι, επέλεξα τη λέξη ΣΥΝΝΟΙΑ (συγκεντρωμένος νους), κάτι που ένιωθα ότι μου έλειψε πολύ το 2016. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι κατέκτησα τη σύννοια και έχω πια το μυαλό μου 100% στραμμένο στην εργασία μου, στην καρδιά μου και στην προσευχή μου, αλλά σίγουρα και μόνο που έκανα προσπάθειες και εξασκήθηκα προς αυτή την κατεύθυνση, με βοήθησε πάρα μα πάρα πολύ. Να 3 πράγματα που έμαθα εξασκούμενη στη σύννοια:

1. Είναι δύσκολο να είσαι σύννους.

     Σκεφτείτε πόσα ερεθίσματα δεχόμαστε από παντού! Πόσες εικόνες, πόσες πληροφορίες! Πόσα πράγματα που δεν τα χρειαζόμαστε και δε μας βοηθούν πουθενά! Κι όμως μπαίνουν στη ζωή μας, στο μυαλό μας, μας αποσπούν την προσοχή και μας κάνουν να τα σκεφτόμαστε ακόμη κι όταν αυτά έχουν πάψει. Πώς να ζήσεις απλά και με συγκεντρωμένο μυαλό; Σκορπίζεται ο νους! Προσωπικά για εμένα κατέληξα ότι η σύννοια είναι μια δύσκολη αρετή αλλά πανέμορφη και στις μέρες μας σπάνια σαν διαμάντι σε αχυρώνα!

2. Η σύννοια είναι κάτι που σου φεύγει μέσα από τα χέρια.

     Εκεί που νιώθεις ότι έχεις το μυαλό σου στραμμένο στην καρδιά σου, στην προσευχή σου και σε αυτό που κάνεις, κάτι πιάνεις με την άκρη του ματιού σου ή περνά μια σκέψη από το μυαλό σου και σου αποσπά την προσοχή. Αυτό ήταν, την έχασες πάλι τη σύννοια! Και πάει ο νους εκεί που δε χρειάζεται να πάει ή εκεί που δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να πάει! Και το θέμα είναι πως ούτε που κατάλαβες πως η σύννοια σου ξεγλίστρησε μέσα από τα χέρια! Μέχρι να το καταλάβεις έχει περάσει η ώρα!
Όπως ακριβώς περιέγραφε ο Όσιος Παΐσιος αυτό που πολλές φορές παθαίνουμε στην εκκλησία, που όπως τα μικρά παιδιά, ο νους μας ξεγλιστράει από την προσευχή, καθώς χαζεύουμε τα κεριά, τους άλλους ανθρώπους ή σκεπτόμενοι κάτι καλό μεν, μη ωφέλιμο δε εκείνη την ώρα. Περισπασμός απλώς για να μας κάνει να χάσουμε τη σύννοια μας εκείνη τη στιγμή και να πάρουμε το μυαλό μας από την προσευχή!

3. Αξίζει να παλέψεις για τη σύννοια.

     Όχι, δεν είναι εύκολο να την αποκτήσεις και αν σε κάποιο βαθμό την αποκτήσεις, δε σημαίνει ότι δε θα τη χάσεις πάλι και πάλι!! Αλλά το να είσαι πραγματικά συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις, είτε προσεύχεσαι είτε ακούς ένα φίλο είτε παίζεις με τα παιδιά σου και να μη σκορπίζεται ο νους σου σε ένα σωρό πράγματα, είναι σαν να να ζεις πραγματικά ενώ πριν δε ζούσες! Σαν να ρουφάς τη ζωή! Αξίζει να προσπαθείς για τη σύννοια ακόμη και αν οι προσπάθειες σου έχουν μικρό μόνο αποτέλεσμα! Αξίζει!

Εσείς το 2017 επιλέξατε λέξη;

Αν ναι, τι μάθατε από αυτή;