Πως να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο #4: μην απελπίζεστε για όσα δεν μπορείτε να αλλάξετε!

     Πολλές φορές στη ζωή μου έχει τύχει να νιώσω εκνευρισμό, στεναχώρια και απογοήτευση, καθώς έβλεπα και βίωνα πράγματα που θεωρούσα άδικα, για τους άλλους ή για εμένα και τα οποία δεν μπορούσα να αλλάξω. Αυτό δεν έπαψε ποτέ να συμβαίνει και νομίζω θα συμβαίνει όσο η Γη κινείται. Γιατί αφενός είμαστε ατελή όντα και επομένως δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, αφετέρου πολλές φορές η ζωή μας το τρίβει στα μούτρα, ακόμη και αν θέλουμε να το ξεχάσουμε.

     Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα βλέπουμε. Πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις, ακόμη κι αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα!

     1. Μήπως μπορώ να αλλάξω κάτι, έστω και στο ελάχιστο;

     Υπάρχει μια προσευχή που λέει: "Θεέ μου, δώσε μου την ηρεμία να αποδεχτώ όσα δεν μπορώ να αλλάξω, το κουράγιο να αλλάξω αυτά που μπορώ και τη σοφία να μπορώ ξεχωρίζω αυτά τα δύο." Πολλά είναι αυτά που νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε, ενώ στην πραγματικότητα μπορούμε. Αν όχι ολοκληρωτικά, τουλάχιστον να τα κάνουμε λίγο καλύτερα. "Άσε τον κόσμο λίγο καλύτερο απ' ότι τον βρήκες" λέει το απόφθεγμα. Όχι, δεν θα σώσεις όλο τον κόσμο από τη φτώχεια, αλλά μπορείς να δώσεις μια μερίδα φαγητό στο γείτονά σου. Όχι, οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν ξαφνικά να είναι αναίσθητοι, αλλά μπορείς εσύ να δώσεις το καλό παράδειγμα της συμπεριφοράς σου και έτσι να τους ελέγξεις, χωρίς να τους πεις τίποτα. Με την ευγενική χειρονομία σου, με την υπομονετικότητά σου, με την αισιοδοξία σου, με τη σιωπή σου άλλοτε, με την έλλειψη εκδικητικού πνεύματος. Ήδη έκανες την αλλαγή. Άλλαξες εσύ και έγινε ο κόσμος λίγο καλύτερος.

     2. Γκρίνια, ένας δρόμος χωρίς διέξοδο.
       Να τι έγραψε ο Πάολο Κοέλο στο βιβλίο του "Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός" το οποίο έχω διαβάσει άπειρες φορές και συνεχίζω να το διαβάζω μέχρι και σήμερα με την ίδια θέρμη:

"Ο Πολεμιστής του Φωτός δεν ξεχνάει ποτέ τη σοφή συμβουλή να μη χάνει την υπομονή του. Αδικίες συμβαίνουν. Όλοι μπλέκονται σε καταστάσεις που δεν τους αξίζουν, κυρίως όταν δεν μπορούν να αμυνθούν. Πολλές φορές η ήττα χτυπάει την πόρτα του πολεμιστή.

Εκείνες τις στιγμές παραμένει σιωπηλός. Δε σπαταλάει ενέργεια στα λόγια, επειδή τα λόγια δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Καλύτερα να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για ν' αντισταθεί και να υπομείνει, ξέροντας πως Κάποιος τον παρακολουθεί. Κάποιος που είδε το άδικο μαρτύριο και δεν υποτάσσεται σ' αυτό.

Αυτός ο Κάποιος δίνει στον πολεμιστή ό,τι έχει ανάγκη: χρόνο. Αργά ή γρήγορα, όλα θα ξαναρχίσουν να δουλεύουν προς όφελός του.

Ένας πολεμιστής του φωτός είναι σοφός. Δε σχολιάζει τις ήττες του."

     Η γκρίνια λοιπόν, μας αφαιρεί ενέργειά, την οποία χρειαζόμαστε ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε μια δύσκολη κατάσταση, χωρίς να μας προσφέρει τίποτε το ωφέλιμο. Είναι σαν να υφαίνουμε έναν μαύρο ιστό, ο οποίος απλώνεται πάνω από τους γύρω μας και του οποίου το πρώτο θύμα είμαστε εμείς οι ίδιοι!

     3. Υπομονή, υπομονή...
     Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανόοοοοος!!!! Έτσι είναι! Η υπομονή είναι αρετή, λέει ο σοφός λαός μας! Πόσες φορές με την υπομονή δεν ξεπεράσαμε μεγάλες δυσκολίες και ανυπέρβλητα εμπόδια, οικονομικά, προσωπικά, επαγγελματικά! Και κοιτάζουμε πίσω και λέμε "μα καλά, πως το πέρασα αυτό; Πώς επιβίωσα;" Αυτή είναι η αρετή της υπομονής.

     Υπάρχουν, βέβαια και καταστάσεις στη ζωή μας που ήρθαν για να μείνουν. Μια ανίατη ασθένεια, ένας δύστροπο αφεντικό, μία χρεωκοπία, ένας απρόσμενος θάνατος. Και τώρα τι θα κάνουμε; Θα τα βάλουμε με όλους; Θα πηδήξουμε από το μπαλκόνι; Ή μήπως θα πιάσουμε τον καναπέ και θα βυθιστούμε στις μαύρες σκέψεις; Όχι! Συνεχίζουμε την πορεία μας. Όπως μπορούμε, με το ρυθμό που μπορούμε, ίσως πιάνοντας για λίγο τον αυτόματο πιλότο, αλλά πάντα κοιτάζοντας μπροστά. Μην ξεχνάτε και αυτό, οι γύρω σας και κυρίως τα παιδιά σας, σας παρακολουθούν. Και αν ακόμη και τους γύρω σας τους επηρεάζετε με τρόπους που δε φαντάζεστε (όλοι επηρεαζόμαστε ο ένας από τον άλλον) στο πως να διαχειριστούν μια κατάσταση, για τα παιδιά σας αποτελείτε το απόλυτο πρότυπο για το πως να αντιμετωπίζουν κι εκείνα τις δυσκολίες της ζωής. Ακόμη και γι΄αυτό το μήνυμα και το παράδειγμα που θα δώσουμε, έχουμε μεγάλη ευθύνη. Όχι απελπισία λοιπόν! Υπομονή!


     4. Προσευχή.
     Εγώ γενικώς είμαι ένα ανυπόμονο άτομο. Τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα (είπαμε, μοναχοπαίδι). Ξέρετε τι μου είπε ο άντρας μου χθες; Ότι είμαι πολύ υπομονετική! Αυτό και αν είναι απίστευτο! Εγώ υπομονετική! Λοιπόν, θα σας πω το μυστικό που διαφυλάει την ψυχραιμία μου. Είναι η σχέση μου με το Θεό και το θάρρος να προσεύχομαι σε Εκείνον. Ακόμη και λίγες λέξεις που μπορεί να πω μέσα μου όταν νιώθω την απελπισία να με κυριεύει, όταν σκέφτομαι ότι τώρα θα όπου να'ναι θα τα κάνω όλα λίμπα, είναι αρκετές για να με συνεφέρουν, να μου δώσουν δύναμη και να με γεμίσουν με υπομονή, επιμονή και αισιοδοξία. "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με"!

     Είναι το καλύτερό μου όπλο, ειδικά στη δουλειά μου! Αφενός τα παιδιά χρειάζονται τόνους υπομονής μέχρι να καταφέρω να τα φτάσω σε ένα καλό σημείο ανάπτυξης και ενσυναίσθησης, αφετέρου και ακόμα περισσότερο σε θέματα διαχείρισης του σχολείου, όπου εμπλέκονται πολλά άτομα αλλά και ένα σωρό συμφέροντα, που με στρεσάρουν φοβερά και με εμποδίζουν να προσφέρω στα παιδιά το καλύτερο. Αυτό κι αν είναι αδικία που δεν τη χωράει ο νους μου!!!! Κάπου εκεί, ευτυχώς θυμάμαι το Θεό, Του μιλάω και Του τα "φορτώνω" όλα. Τον παρακαλώ να κάνει κάτι Εκείνος, επειδή εγώ είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης και δεν μπορώ να τα βάλω με ολόκληρο το σύστημα! Τον παρακαλώ να μην αφήσει την αδικία να συμβεί, να προστατεύσει τα παιδιά, να συγκρατήσει την ανθρώπινη απληστία. Και με ακούει. Και επεμβαίνει. Αλλά όχι τη στιγμή που θέλω, ούτε με τον τρόπο που θέλω. Είναι σαν να μου λέει: "Θα το τακτοποιήσω Εγώ, αλλά κι εσύ θα εξασκηθείς στην υπομονή! Έτσι θα έχουμε δύο οφέλη!" Προσπαθώ, Θεέ μου, προσπαθώ...


     5. Αισιοδοξία!
     Είναι το καλύτερο αντίδοτο στη μαύρη απελπισία! Ίσως μια άσχημη κατάσταση να μην αλλάζει τώρα και να σας είναι βάρος δυσβάστακτο, μπορεί όμως σε 2 μέρες ή σε δυο μήνες όλα να είναι καλύτερα. Και συνήθως έτσι γίνεται. Η αισιοδοξία είναι η μισή επιτυχία! Πιστέψτε στο καλύτερο και το καλύτερο θα αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα! Άλλωστε, το μέλλον είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Γιατί να μην ονειρευόμαστε και να μην ελπίζουμε; Μόνο εμείς εμποδίζουμε τον εαυτό μας σε αυτό! Στις σκέψεις, στα όνειρα και στα σχέδια δεν υπάρχουν όρια! Ας το αξιοποιήσουμε θετικά αυτό! Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λέει και ο αγαπημένος μου ο Σάκης! Σας το αφιερώνω!

Μπράβο Σάκη! Πολύ ωραία τα είπες!!!

Η τέταρτη, λοιπόν, συμβουλή μου, για να μείνετε θετικές

 σε έναν κόσμο μίζερο, είναι:

Μην απελπίζεστε για όσα δεν μπορείτε να αλλάξετε!!!

Διαβάστε και τις υπόλοιπες αναρτήσεις της σειράς "Πώς να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο":

#1: Πλησιάστε το Θεό!

#2: Αποφύγετε τους τοξικούς ανθρώπους!

#3: Αποκτήστε ρεαλιστικές προσδοκίες!

#4: Μην απελπίζεστε για όσα δεν μπορείτε να αλλάξετε!

#5: Εμπνευστείτε!

#6: Αποδεχτείτε τον εαυτό σας!

#7: Προσφέρετε!

#8: Θυμηθείτε τα παλιά!

#9: Προσοχή στην T.V.!