Πάσχα στη Λιβαδειά!

     Τη Δευτέρα που θα ανοίξουν τα σχολεία, τα παιδάκια στο Νηπιαγωγείο θα μαζευτούν στην παρεούλα και η δασκάλα θα τα ρωτήσει: "Πώς τα περάσατε το Πάσχα;". Η ερώτηση θα φέρει πανικό και η κυρία θα πει: "Δεν μπορώ να σας ακούσω όλους μαζί. Θα μιλήσετε με τη σειρά για να σας ακούσουμε τον καθένα με προσοχή". Σαν παιδάκι, λοιπόν, κι εγώ, θα σας πω πως τα πέρασα στη Λιβαδειά το Πάσχα, στην πατρίδα μου αλλά και την πατρίδα του ψητού και του πασχαλινού λάκκου!

     Όλα ήταν πολύ όμορφα, όπως κάθε χρόνο. Το σημαντικότερο ήταν πως επήλθε η φόρτιση! Τα υπόλοιπα είναι απλά Λιβαδείτικη ιστορία. Έχετε πάει Πάσχα στη Λιβαδειά; Αν όχι, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το κάνετε. Είναι μοναδικά, ειδικά αν είσαι καλεσμένος σε κάποιον λάκκο, σαν τον δικό μας καλή ώρα! Και επειδή σκέφτηκα ότι θα θέλατε να πάρετε μια ιδέα, αποθανάτισα και μερικά στιγμιότυπα, έτσι για το καλό!

     Το σημαντικό στο Λιβαδείτικο Πάσχα είναι η παράδοση. Όλα γίνονται όπως γίνονταν και πέρυσι, πρόπερσι, και πολλά χρόνια πίσω. Αλλά πριν περάσω κυριολεκτικά στο ψητό, θα σας πω λίγα λόγια για το πως πέρασα τη Μεγάλη Εβδομάδα στη Λιβαδειά, έτσι, σε περίπτωση που βρεθείτε εκεί τουρίστας, να έχετε μερικές ιδέες για το τι μπορείτε να απολαύσετε!

     Λόγου ανωτέρας βίας, φέτος πήγαμε Λιβαδειά Μεγάλη Πέμπτη. Το αγαπημένο μου κομμάτι, είναι η λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης με τα 12 Ευαγγέλια. Φέτος δεν μπόρεσα δυστυχώς να την παρακολουθήσω, σας είπα, ανωτέρα βία! Μου αρέσει να την παρακολουθώ σε ένα ναό που αγαπώ πολύ, όπου βαπτίστηκα και παντρεύτηκα, στον Άγιο Παντελεήμονα, που έχει και το όνομα του παππού μου. Αν περάσετε ποτέ από Λιβαδειά, να πάτε. Έχει και παιδική χαρά για τα παιδάκια σας.

Ο Ι.Ν. Αγίου Παντελεήμονα στο Συνοικισμό Λιβαδειάς.

     Τη Μεγάλη Παρασκευή το μεσημέρι, όπως κάθε χρόνο, πήγαμε οικογενειακώς στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, λίγο πιο έξω από τη Λιβαδειά. Εκεί παρακολουθήσαμε την Αποκαθήλωση. Είναι πολύ κατανυκτικά, επειδή ο Ναός είναι μικρός, χωρίς ρεύμα και ψέλνουν οι μοναχές, των οποίων οι φωνές είναι αιθέριες και σχεδόν εύθραυστες. Αγαλλίαση και ηρεμία!

Ο κήπος της Ι.Μ. Αγίας Παρασκευής.

    

     Το απόγευμα είχαμε τον επιτάφιο, στον οποίο δεν πήγα, λόγω πολικού ψύχους. Έκατσα με τη μικρή και κάναμε παρέα στον παππού! Οι υπόλοιποι, όμως, πήγαν και φυσικά ξεπάγιασαν, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα!

     Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον Επιτάφιο του χωριού του άντρα μου, του Μολυκρείου, που όσες χρονιές τις πέρασα στο χωριό, βοήθησα κι εγώ στο στήσιμό του. Φέτος, πρωτοστάτησε η πεθερούλα μου! Νατος λοιπόν κι αυτός!

     Πίσω στο θέμα μας λοιπόν. Το σούσουρο του ψητού, αρχίζει το Μεγάλο Σάββατο. Ο πατέρας μου, φέρνει στο σπίτι φρεσκοσφαγμένο τον άτυχο οβελία, τυλιγμένο με το σάβανο που του αρμόζει (ένα άσπρο σεντονάκι!). Το απόγευμα, γύρω στις 5 η συνηθισμένη ώρα, χρόνια τώρα, έχουμε όλοι ραντεβού! Ραντεβού στον λάκκο! Α, δεν ξεχνάμε φυσικά να πάρουμε μαζί μας και το ραντεβού μας, το καλό μας αρνάκι! Επίσης, βελόνα και κλωστή είναι άκρως απαραίτητες! Μην μπερδεύεστε, δεν έχουμε μάθημα ραψίματος! Έχουμε απλώς την προετοιμασία για τη μεγάλη μέρα, την Κυριακή του Πάσχα!

     Και για να γίνω πιο σαφής, θα σας δώσω τις (περίπου) ακριβείς οδηγίες του τελετουργικού μας. Καταρχήν, το σφαχτό πλένεται σχολαστικά, κρεμασμένο από το τσιγκέλι.

     Στη συνέχεια αλατοπιπερώνεται σχολαστικότατα, από την κορφή ως τα νύχια.

     Έπειτα, πρέπει να περαστεί στη σούβλα. Σε αυτή τη δουλειά βοηθούν πολύ και οι νέοι γαμπροί του λάκκου. Ξέρετε, ο λάκκος μας έχει μια παράδοση στη γκαζούρα των νέων γαμπρών!

     Ακολουθεί το ράψιμο του αρνιού, το οποίο το αναλαμβάνουν οι γυναίκες της παρέας. Ράβουμε την κοιλιά του, έπειτα στεργιώνουμε το λίπος του πάνω στο κρέας, για να μη φύγει κατά τη διάρκεια του ψησίματος και τα... χμ... πως να το πω... τα αμελέτητα τέλος πάντων, για να στέκονται κόσμια στη θέση τους!

     Τα δεμάτια με τις κληματόβεργες φορτώνονται για να είναι έτοιμα για την Κυριακή. Η φωτιά ανάβει στην αλάνα και μόλις πέσει, τη μεταφέρουν μέσα στο λάκκο.

    Ουφ, αρκετά κουραστήκαμε! Φύγαμε για σπίτι, ξεκούραση, μπανάκι και Ανάσταση (φέτος ούτε εκεί πήγα, λόγω πολικών καιρικών συνθηκών αλλά και ρουτίνας της μικρής)! Φυσικά, η μητέρα μου ετοίμασε το αναστάσιμο τραπέζι με το Χριστόψωμο και το κρασάκι για να το βρούμε έτοιμο μετά την επιστροφή από την Ανάσταση! Μένει μόνο το αυγόκομμα της μαγειρίτσας! Χριστός Ανέστη! Τα αυγά τσουγκρίζουν και νικάει ο παππούς!

     Και φτάσαμε Κυριακή του Πάσχα... το γλέντι στο κατακόρυφο, όλοι κεφάτοι (και κομμάτια φυσικά) και τα αρνάκια να ψήνονται, πάντα με τον παραδοσιακό τρόπο!

     Γύρω στις 11, οι άντρες, σύσσωμοι, σηκώνονται από ό,τι και αν κάνουν και κάθονται στο τραπέζι του λάκκου για να κολατσίσουν (και καλά). Αυτό δεν είναι κολάτσισμα, είναι λουκούλειο γεύμα! Ας είναι, τουλάχιστον μας άφησαν αρκετά κοψίδια από κοκορέτσι-κοντοσούβλι και κρασάκι, για να φάμε κι εμείς οι γυναίκες. Μόλις τελειώσουν, σηκώνονται άρων άρων και παίρνουν θέσεις στο γύρισμα των αρνιών (πάρτε μια ιδέα από την πρώτη φωτογραφία!). Δεν αργούν, γιατί είναι πολλές οι μαζεμένες γυναίκες και καταλαβαίνετε τι γκρίνια θα πέσει! Τώρα σειρά μας! Μμμμμμμμμμμ... το κοντοσούβλι δεν παίζεται!!! Στην υγειά μας! Χριστός Ανέστη! Έτοιμα και τα αρνάκια μας! Τα καλύτερα μεζεδάκια τρώγονται επιτόπου, όσο είναι το αρνί πάνω στη σούβλα! Αυτό, ομολογώ δεν το έμαθα στη Λιβαδειά, αλλά μου το έμαθε ο άντρας μου ο μερακλής και το έχουμε καθιερώσει! 

...και του χρόνου με υγεία!!!!