Γενικά απεχθάνομαι τα πολλά αίματα και τους πολλούς σκοτωμούς. Είναι ένας μόνο από τους λόγους που έχω πάψει από χρόνια να βλέπω τηλεόραση. Αν δω στις ειδήσεις μια σκηνή από πόλεμο ή ένα βίαιο επεισόδιο, κάνω πολλές ημέρες να συνέλθω.
Αυτός είναι, επίσης, ο λόγος που δε διαβάζω αστυνομικά. Το splash στοιχείο που συχνά έχουν τα αστυνομικά, δεν το αντέχει ο οργανισμός μου.
Όταν μου έστειλε πέρυσι το καλοκαίρι το Μεταίχμιο το pocket αστυνομικό Ξηρασία, είχα μια έντονη αντίσταση να το διαβάσω. Τελικά αποφάσισα να το ξεκινήσω, πολύ διστακτικά, διότι φοβόμουν τη θα διάβαζα σε κάθε επόμενη γραμμή. Ξεκοιλιάσματα ή μήπως αποκεφαλισμούς;
Κι όμως, έκανα λάθος! Η Ξηρασία της πρωτοεμφανιζόμενης τότε Jane Harper δεν με έκανε να κλείσω το αστυνομικό και να μην το ξανανοίξω ποτέ, αυτό και οποιοδήποτε άλλο του είδους του! Το αντίθετο!
Η Ξηρασία με συνεπήρε, με με καθήλωσε, με έκανε να καταπίνω αμάσητες τις σελίδες, τη μία μετά την άλλη! Μου έδωσε πολλά στοιχεία και με έκανε να σιγουρευτώ για το ποιός ήταν ο ένοχος, για να με ρίξει από τα σύννεφα καθώς μου έδειχνε με το δάχτυλο της κάποιον περισσότερο ύποπτο!!!
Μετά από αυτή την τεράστια ικανοποίηση που πήρα διαβάζοντας Jane Harper, ζήτησα εγώ από το Μεταίχμιο να μου στείλει κάτι ακόμη δικό της! Και μου έστειλε άλλο ένα διαμάντι, με τίτλο Αυτοί που επέζησαν!
Ελάτε να σας δώσω μια ιδέα για την πλοκή τους...
Ο πρωταγωνιστής μας αστυνόμος Άαρον Φαλκ, επιστρέφει στη γενέτειρα πόλη του, για να παραβρεθεί στην κηδεία του παιδικού του φίλου, ο οποίος, σύμφωνα με τα στοιχεία, αφού σκότωσε την οικογένεια του, στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Με τη επιστροφή του ο άρον έχει να αντιμετωπίσει άτομα τα οποία τον απέρριψαν 20 χρόνια πριν. Όταν όμως, καλείται να ρίξει περισσότερο φως στην υπόθεση με το αστυνομικό του δαιμόνιο, φαίνεται πως η υπόθεση είναι κάτι περισσότερο από μια δολοφονία-αυτοκτονία.
Καθώς ο Φαλκ προχωρά βαθύτερα την έρευνα του, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα, όλο και πιο επώδυνα, καθώς ο Άαρον και ο αδερφικός του φίλος Λουκ μοιράζονται ένα πολύ καλά κρυμμένο μυστικό, το οποίο βγαίνει στην επιφάνεια και φαίνεται να τα αλλάζει όλα!
Τα βραβεία που έχει αποσπάσει η Ξηρασία είναι αμέτρητα αι συν τοις άλλοις, έχει γυριστεί και σε ταινία την οποία είδαμε με τον άντρα μου και είναι πολύ καλή! Αλλά σας προτείνω πρώτα να διαβάσετε το βιβλίο και μετά να δείτε την ταινία, αυτή είναι πάντα η σωστή σειρά!
Το τέταρτο βιβλίο της Jane Harper ξεδιπλώνεται στις ακτές της Τασμανίας.
Η ζωή του πρωταγωνιστή του βιβλίου Κίρεν, αλλάζει ριζικά μέσα σε μια μέρα, από ένα μοιραίο λάθος του, το οποίο είχε απρόβλεπτα καταστροφικές συνέπειες, στη ζωή του και στις ζωές των γύρω του. Χρόνια μετά και καθως ακόμη προσπαθεί να ξεπεράσει τα τραγικά αυτά γεγονότα, που είχαν ως συνέπεια το θάνατο του αδερφού του, επιστρέφει με τη γυναίκα του και το μωράκι τους πίσω στο χωριό όπου μεγάλωσε, γεγονός που ξυπνά μέσα του όσα προσπαθούσε τόσα χρόνια να αφήσει πίσω.
Όταν το πτώμα μιας κοπέλας βρίσκεται στην ακτή, καλά κρυμμένα μυστικά ετών κινδυνεύουν να έρθουν στο φως. Και τα μυστικά είναι περισσότερα από όσα μπορεί να νομίζετε. Ένα παλιό ναυάγιο, μια φοιτήτρια που χάθηκε και ποτέ δε βρέθηκε και πολλά ερωτηματικά που ταλανίζουν τους κατοίκους του χωριού εδώ και χρόνια, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής και τη λύση του μυστηρίου.
Αυτό το βιβλίο, πέραν από την καλοστημένη υπόθεση και την απρόσμενη λύση του μυστηρίου, μου άρεσε επιπλέον επειδή θίγει κάποια κοινωνικά θέματα, όπως για παράδειγμα ο φόβος που νιώθει το 2022 μια γυναίκα, όταν περπατά μόνη της βράδυ σε έναν μη πολυσύχναστο δρόμο. Όταν δύο αστυνομικοί πήραν κατάθεση από μια γυναίκα και τη ρώτησαν γιατί εκείνο το βράδυ δεν ήθελε να περάσει από το σκοτεινό δρομάκι, εκείνη απάντησε ότι φοβόταν. Ο άντρας αστυνομικός το σημείωσε στο μπλοκάκι του, η αστυνομικίνα όχι! Γιατί εκείνη, σαν γυναίκα, κατάλαβε το λόγο που η μάρτυρας ένιωθε έτσι, ενώ ο αστυνόμος το θεώρησε σαν ένδειξη ότι ο συγκεκριμένος δρόμος ήταν επικίνδυνος!
Γενικά, αν θέλετε ένα βιβλίο αστυνομικό, καλοστημένο, αλλά χωρίς όλη αυτή τη βαρβαρότητα και τις αποκρουστικές σκηνές που σιχαίνομαι και που κάποια αστυνομικά έχουν, μη διστάσετε να διαβάσετε Jane Harper! Για μένα, έτσι πρέπει να είναι τα καλά αστυνομικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσείς τι λέτε;