Βιβλιο-παίζουμε: Στα κύματα της Έλλης

Άλλο ένα όμορφο παραμύθι από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος! Ο Καπτανίκ ταξιδεύει με τη βάρκα του μέρα και νύχτα. Δεν ταξιδεύει όμως, σε θάλασσες, ούτε σε ωκεανούς! Ταξιδεύει στα μακριά μαλλιά της Έλλης!

Άλλoτε συναντά τρικυμίες, άλλοτε άπνοια βαρετή, άλλοτε πάλι συναντά τρομερούς πειρατές! Ο Καπτανίκ, ως έμπειρος ναυτικός, τα αντιμετωπίζει όλα με καλή διάθεση, απολαμβάνει τα ευχάριστα και ξεπερνά τα δυσάρεστα!

Τα κύματα της Έλλης προβάλουν με πρωτότυπο τρόπο τα συναισθήματα του κοριτσιού. Ανεμοθύελλες όταν θυμώνει, άπνοια όταν βαριέται, μαγικά μέρη όταν ζωγραφίζει, ταξίδια ως την άκρη του κόσμου όταν διαβάζει βιβλία με τον πατέρα της!

Και αν τα κύματα της Έλλης αντικατοπτρίζουν αυτά που νιώθει, τότε ο Καπτανίκ τι είναι; Τα συναισθήματα είναι κάτι που δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, όπως και η θάλασσα. Αυτό που μπορούμε να ελέγξουμε είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε και κατ' επέκταση που διαχειριζόμαστε το κάθε συναίσθημα. Ο Καπτανίκ αντικατοπτρίζει το πως η Έλλη αντιμετωπίζει τα όσα νιώθει! Σαν προσέγγιση στον τρόπο λειτουργίας του ζεύγους συναίσθημα-ανταπόκριση, θεωρώ ότι ψυχολογικά είναι πολύ άρτιο!

Ο Καπτανίκ δεν αφήνει την ανυπομονησία να τον κυριεύσει, όταν η ηρεμία στη θάλασσα γίνεται βαρετή, που συμβαίνει όταν η Έλλη περιμένει το μπαμπά της να τελειώσει τη δουλειά του για να διαβάσουν παραμύθι.

Αντίθετα, είναι υπομονετικός, γιατί ξέρει πως σε λίγο θα πιάσει τέτοιον αέρα, που θα κάνει δυο φορές το γύρο του κόσμου, όταν η Έλλη δηλαδή, θα ταξιδέψει με τη φαντασία της μέσα από βιβλία σε μέρη μακρινά! Όλο το βιβλίο κινείται σε αυτό το μοτίβο, μέσα από δυάδες συναισθημάτων (βαρεμάρα-ενθουσιασμός, φόβος-ασφάλεια, υπερένταση-ηρεμία).

Μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν σε πολλά επίπεδα με το βιβλίο, αναλόγως της ηλικίας, της ωριμότητας και των θεμάτων που τα απασχολούν! Πέρα από την πολύ άρτια προσέγγιση του θέματος που κάνει ο συγγραφέας Αντώνης Παπαθεοδούλου, τα "Κύματα της Έλλης" έχουν πολύ όμορφη και εντυπωσιακή εικονογράφηση, την οποία έχει επιμεληθεί η Ίρις Σαμαρτζή. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Το παιχνίδι

Μια πολύ ωραία ιδέα βασισμένη στο βιβλίο, είναι να φτιάξετε τις κλασικές χάρτινες βαρκούλες, να τις δώσετε στο παιδί να τις ζωγραφίσει και να κολλήσετε πάνω μια φιγούρα της επιλογής του, στην οποία θα δώσει και όνομα. Έπειτα, μπορείτε να κάνετε τη βαρκούλα σημείο αναφοράς, ώστε το παιδί να προβάλει σε αυτήν τα συναισθήματα του. Για παράδειγμα "αν η βαρκούλα κολυμπούσε τώρα στο μυαλό σου, πώς θα ήταν η θάλασσα; Ταραγμένη, ήρεμη, γεμάτη θησαυρούς;" 

Γιατί, δεν μπορεί η Barbie να κουμαντάρει μια βάρκα
με την τσάντα στο χέρι;

Έπειτα, μπορείτε να συζητήσετε με το παιδί τι πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερο να κάνει ο καπετάνιος για να προφυλάξει τη βάρκα του ή για να πιάσει ψάρια. Ουσιαστικά, πώς το παιδί θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα συναισθήματα του με τρόπο αφενός αποδεκτό, αφετέρου αποτελεσματικό.

Έχετε διαβάσει αυτό το βιβλίο;

Πώς σας φάνηκε;