Ερωτήσεις αναγνωστών: "Τι κάνεις με τα πιάτα του μεσημεριού;"

     Θέλετε να με ρωτήσετε κάτι; Μπορείτε να μου γράψετε τις ερωτήσεις σας στα σχόλια κάτω από την ανάρτηση, στη φόρμα επικοινωνίας στα δεξιά του blog, στη σελίδα "Κορίτσι Μάλαμα" στο Facebook ή στο e-mail koritsimalama.blog@gmail.com με θέμα "Ερωτήσεις αναγνωστών".

Η Μάχη πριν αρκετό καιρό με ρώτησε το εξής:

Λοιπόν, θα ήθελα όποτε έχεις χρόνο να γράψεις κάτι κ για ένα θέμα που με καίει πολύ, το συμμάζεμα του τραπεζιού μετά το μεσημεριανό φαγητό.Αυτή τη στιγμή που σου γράφω τα έχω αφήσει όλα ασυμμάζευτα, καθώς μετά από θάλασσα, μπάνιο κ καθάρισμα μπανιέρας, αλλά κ με γεμάτο στομάχι μετά από πεντανόστιμα σνίτσελ, δεν έχω όρεξη για τπτ άλλο παρά για λίγη χαλάρωση σερφάροντας.Πες μας τα μυστικά σου για αυτή τη δύσκολη στιγμή της ημέρας σε παρακαλώ!!

     Καλή μου Μάχη! Καταρχήν σου ζητώ συγνώμη που άργησα τόσο να απαντήσω στην ερώτηση σου! Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε!

     Λοιπόν, μπορεί αυτό που θα σου πω να σε σοκάρει, αλλά ποτέ δεν πλένω τα πιάτα του μεσημεριού το μεσημέρι! Απίστευτο;

Και θα σου εξηγήσω γιατί:

     Καταρχήν, να σου πω ότι δεν έχω πλυντήριο πιάτων, οπότε όσα σου περιγράφω είναι για πλύσιμο στο χέρι! Πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν λίγο διαφορετικά αν είχα πλυντήριο, αλλά προς το παρόν πορεύομαι με όσα έχω ήδη!

     Την τελευταία δεκαετία της ζωής μου, τα μεσημέρια και αφού έχουμε φάει, είτε θα είμαι έγκυος, είτε θα είμαι ξενυχτισμένη είτε θα είμαι από τη δουλειά, οπότε πάντα μα πάντα, σε οποιαδήποτε φάση και αν είμαι, το να πλύνω τα πιάτα αμέσως μετά το φαγητό είναι σαν να με βάζεις τιμωρία με το ένα πόδι στη γωνία!!!

     Αντίθετα, το μόνο που επιθυμώ διακαώς το μεσημέρι, είναι να βάλω τα παιδιά για ύπνο όσο πιο γρήγορα γίνεται και να κοιμηθώ! Ο μεσημεριανός ύπνος είναι για εμένα ζωτικής σημασίας, ώστε να μπορέσω να βγάλω το υπόλοιπο μισό της ημέρας με την απαιτούμενη ενέργεια και ευδιαθεσία και όχι να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου από τις 8 το βράδυ. Ο άντρας μου, αντίθετα, είναι από τους ανθρώπους που αν τύχει και κουραστεί υπερβολικά το πρωί και καταλήξει να κοιμηθεί το μεσημέρι γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, η υπόλοιπη μέρα του έχει ήδη χαλάσει. Πονοκέφαλος, γκρίνια, ακεφιά. Κανένα πρόβλημα! Το κρεβάτι ολοδικό μου και είμαστε όλοι χαρούμενοι!

Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι αφήνω την κουζίνα ρημαδιό και πάω για ύπνο! Κάνω τρία βασικά πράγματα πριν την αφήσω:

1. Μαζεύω το τραπέζι.

     Έχω μάθει τα παιδιά μόλις τελειώνουν το φαγητό τους, να πηγαίνουν και να αφήνουν το πιάτο τους στον πάγκο της κουζίνας. Παλιότερα τους έλεγα, αν το έχουν αδειάσει, να το βάζουν μέσα στο νεροχύτη, αλλά επειδή μερικές φορές τα ρίχνουν με φόρα, έχει τύχει να σπάσουν πιάτα και ποτήρια έτσι!

     Επομένως, μόλις τα παιδιά σηκωθούν από το τραπέζι, μαζεύω ό,τι άλλο πιάτο έχει μείνει (π.χ. το πιάτο όπου τους κόβω το μοσχαράκι ή τις ελιές σε κομματάκια) και το ακουμπώ στον πάγκο της κουζίνας μαζί με τα υπόλοιπα. Έπειτα, πετώ τις χαρτοπετσέτες που χρησιμοποιήσαμε, μαζεύω με χαρτί κουζίνας φαγητά που έχουν πέσει στο τραπέζι, σάλτσες και ψίχουλα και αν χρειαστεί το περνάω και με ένα βρεγμένο Wettex ή με σφουγγάρι και υγρό πιάτων. Βάζω τα μπουκαλάκια των παιδιών στη θέση τους και αμέσως το τραπέζι μαζεύτηκε. Να σου σημειώσω πως στο τραπέζι όπου τρώμε έχω μουσαμά, οπότε δε χρειάζεται να τινάζω τραπεζομάντηλα! Σούπερ βολικό!

     Έτσι, μόλις ξυπνήσουμε έχουμε ένα καθαρό μέρος να φάμε τα φρούτα μας και νιώθω κι εγώ όμορφα που δεν αντικρίζω ένα λερωμένο τραπέζι γεμάτο πιάτα και αποφάγια! Αφήστε που δεν έχω δώσει το παραμικρό δικαίωμα στα μυρμήγκια για να βγούνε βόλτα!!

2. Αδειάζω τα πιάτα.

     Το δεύτερο βήμα είναι να ανοίξω μια διάφανη πλαστική σακουλίτσα τροφίμων (ή μια για μικρούς κάδους αν έχω πολλά να πετάξω) και εκεί μέσα αδειάζω όλα τα περισσεύματα από τα πιάτα, τα οποία δεν πρόκειται να φαγωθούν ούτε αργότερα, τα κόκκαλα, κουκούτσια κλπ. Δένω τη σακουλίτσα κόμπο και την πετώ στα σκουπίδια.

Παλιότερα δίπλα στο νεροχύτη είχα ένα μικρό καδάκι με σακουλίτσα μέσα όπου πετούσα εκεί όλα τα περισσεύματα, φλούδες κλπ. αλλά με τον καιρό σταμάτησε να με βολεύει.

Το καδάκι που σας έλεγα, το βλέπετε;

3. Τοποθετώ τα πιάτα στο νεροχύτη και τα βρέχω.

     Αφού τα πιάτα έχουν αδειάσει από το 98% του περιεχομένου τους, τα τοποθετώ το ένα πάνω στο άλλο μέσα στο νεροχύτη ρίχνοντας τους ταυτόχρονα νερό και χωρίς να αφαιρώ τα μαχαιροπίρουνα, από μέσα, ώστε να μην κολλούν οι σάλτσες του ενός στον πάτο του άλλου και να κρατούν αρκετό νεράκι!

     Με το νερό, τα πιάτα πλένονται πολύ πιο εύκολα γιατί τα λίπη μουλιάζουν, διατηρούνται μαλακά και καθαρίζονται πολύ εύκολα.

     Όσα μαχαιροπίρουνα είναι σκόρπια, τα βάζω σε ένα χρησιμοποιημένο ποτήρι το οποίο έχω γεμίσει με νερό και ίσως με υγρό πιάτων.

     Το απόγευμα μόλις ξυπνήσω, έτσι φρεσκαδούρα που είμαι και γεμάτη ενέργεια, τρώω πρώτα τα φρουτάκια μου και ξεκινώ να πλένω τα πιάτα. Στο μεταξύ με την κίνηση ξυπνούν και τα κουτσούνια και τσούκου τσούκου έρχονται κι αυτά στην κουζίνα! Σταματώ το πλύσιμο και τους βάζω φρουτάκια. Μέχρι να τελειώσω τα πιάτα, έχουν κι αυτά τελειώσει το φρούτο τους και μου φέρνουν και τα πιατάκια που χρησιμοποίησαν και τα πλένω κι αυτά! Δηλαδή, μετά το φρούτο ο νεροχύτης λάμπει!

     Όσα πιάτα και κατσαρολικά μαζευτούν ως το βράδυ, τα πλένω όση ώρα τα παιδιά πίνουν το γάλα τους, οπότε ξέρετε... μέχρι να τελειώσω μου έχουν φέρει και τα ποτηράκια τους, τα έχω πλύνει και πάλι, έχω καθαρίσει το τραπέζι και ο νεροχύτης είναι και πάλι γυαλιστερός για το βράδυ! Το πρωί καθώς ξυπνώ για να ετοιμάσω πρωινό και κολατσιό για το σχολείο, η κουζίνα μου χαμογελά! Και της χαμογελώ κι εγώ! Τι όμορφη αίσθηση!!!

     Αν, τώρα, τα ζουζούνια μου αργούν, τα προειδοποιώ ότι ίσως να μην προλάβω να τους πλύνω το ποτηράκι/πιατάκι, οπότε δεν θα το έχουν καθαρό το πρωί για να το χρησιμοποιήσουν! Και αυτό τους δίνει ώθηση να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα!!

     Να σου πω, όμως και κάτι ακόμη. Όλα αυτά τα κάνω τώρα που έχω 2 παιδιά που κοιμούνται όλο το βράδυ, δε θηλάζουν, τρώνε μόνα τους και πηγαίνουν στην τουαλέτα μόνα τους. Σε άλλες φάσεις όπου δεν υπήρχαν αυτές οι πολυτέλειες, η κουζίνα μου συχνά ήταν για κλάματα! Και το θέμα είναι ότι όσο την αφήνεις, τόσο δε μαζεύεται, όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή!!! Εκεί για εμένα υπήρξε τεράστια βοήθεια ο άντρας μου, ο οποίος όποτε ερχόταν στο σπίτι και έβλεπε γεμάτο νεροχύτη, χωρίς ποτέ να παραπονεθεί, έπιανε το σφουγγάρι και στρωνόταν στη δουλειά! Και είμαι σίγουρη πως αν χρειαστεί θα το κάνει και πάλι! Τεράστια ευγνωμοσύνη!!!

Μάχη μου, ελπίζω να σε βοήθησα!

Εσείς τι κάνετε με τα πιάτα του μεσημεριού;