Πληροφορίες από το οπισθόφυλλο. |
Το χαριτωμένο αυτό βιβλιαράκι, λοιπόν, το αγάπησα για πολλούς λόγους: καταρχήν, είναι μικροκαμωμένο, με στρογγυλεμένες γωνίες και κατασκευασμένο από χοντρό χαρτόνι!!! Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και ο σαμψωνάκος μου μπορεί με άνεση να το ξεφυλλίσει μόνος του (κάτι που του αρέσει πολύ να κάνει) χωρίς να το καταστρέψει! Δεν ανησυχώ για το αν θα σκιστεί! Αυτό είναι ΠΑΡΑ πολύ σημαντικό για εμάς!!!
Δεύτερον, έχει τόσο όμορφη εικονογράφηση και τόσο μικρό κείμενο, που κάνει και για πολύ μικρές ηλικίες! Το διαβάζω με άνεση και στα δυο μου παιδιά (3,5 και 1,5 έτους) χωρίς να προσπαθεί ο σαμψωνάκος να γυρίσει τις σελίδες επειδή βαρέθηκε να ακούει την ιστορία! Τι χαρά!!!
Επίσης, παρόλο που το κείμενο είναι μικρό, περνάει στην πεταλουδίτσα μου το μήνυμα που στοχεύει: γενναιότητα δεν είναι το να μη φοβάσαι, είναι το να μην αφήνεις το φόβο σου να σε καταβάλει! Αυτό λειτούργησε συμπληρωματικά με το βιβλίο "Αλέξη, μη φοβάσαι!" και μας βοήθησε στο να δουλέψουμε πάνω στους φόβους μας, ώστε να μη μας κυριεύουν, αλλά μόνο να μας βοηθούν στο να είμαστε πιο προσεκτικοί. Γιατί αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία του φόβου: μας προειδοποιεί για κάποιον κίνδυνο και γι' αυτό είναι υγιές συναίσθημα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να στοχεύουμε στο να μη νιώθει φόβο το παιδί. Φανταστείτε κάποιον που δε φοβάται τίποτα, ούτε το ύψος, ούτε την ταχύτητα, ούτε τα άγρια ζώα! Αργά ή γρήγορα θα φάει το κεφάλι του!
Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η επίδραση που είχε πάνω της το βιβλίο! Για παράδειγμα, ένα βράδυ που ο άντρας μου της είχε δώσει ένα μπισκότο για να φάει μαζί το γάλα της, η πεταλουδίτσα μου πρόσεξε πως το μπισκότο αυτό ήταν λίγο σκούρο σε ένα σημείο.
-Μπαμπά, τι είναι αυτό;
-Μην ανησυχείς, απλώς το μπισκότο ψήθηκε λίγο παραπάνω σε αυτό το σημείο.
Η πεταλουδίτσα μου δεν ευχαριστήθηκε από αυτή την πληροφορία και έμεινε να κοιτάζει με μειδίαμα το μπισκότο.
-(Μετά από λίγη ώρα τρέχει στον πατέρα της) Μπαμπά, ήμουνα γενναία, έφαγα όλο μου το μπισκότο!!
Πολύ γενναίο, δε νομίζετε;; 😁😁
Το παιχνίδι: Φτιάχνουμε κόμιξ!
Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να φανταστούμε τι λένε οι ήρωες της ιστορίας μας σε κάθε σελίδα! Έτσι, έκοψα συννεφάκια για κόμιξ που βρήκα γκουγκλάροντας τις λέξεις comic bubbles (τα έκανα και σμίκρυνση στο φωτοτυπικό) και με χαρτοταινία τα κόλλησα πάνω στις σελίδες του βιβλίου! Το βράδυ πριν κοιμηθούμε, της είπα για το παιχνίδι που σκέφτηκα!
Στην αρχή δυσκολεύτηκε πολύ, μου έλεγε συνέχεια "δεν ξέρω", πράγμα που το κάνει πάντα όταν την προτρέπω να φανταστεί τι μπορεί να σκέφτεται ή να λέει ένας ήρωας σε μια ιστορία. Ήταν μια καλή ευκαιρία να αφήσει λίγο τη φαντασία της πιο ελεύθερη.
Ξεκίνησα εγώ δίνοντας της κάποιες ιδέες. Από την τρίτη σελίδα και μετά, του πήρε τον αέρα! Αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη!
Δεν έλεγε και μεγάλες προτάσεις, αλλά και μόνο το ότι μπήκε στη διαδικασία να σκεφτεί πίσω από αυτό που βλέπει και που ακούει, ήταν πολύ σημαντικό! Σας το προτείνω ειδικά αν το παιδί σας είναι διστακτικό στο να εκφραστεί και θέλετε να δουλέψει τη φαντασία του!
Διαβάστε εδώ για όλα τα άρθρα της στήλης "Βιβλιο-παίζουμε"
Διαβάστε εδώ τα άρθρα της στήλης "Τα βιβλία του μήνα"
Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η επίδραση που είχε πάνω της το βιβλίο! Για παράδειγμα, ένα βράδυ που ο άντρας μου της είχε δώσει ένα μπισκότο για να φάει μαζί το γάλα της, η πεταλουδίτσα μου πρόσεξε πως το μπισκότο αυτό ήταν λίγο σκούρο σε ένα σημείο.
-Μπαμπά, τι είναι αυτό;
-Μην ανησυχείς, απλώς το μπισκότο ψήθηκε λίγο παραπάνω σε αυτό το σημείο.
Η πεταλουδίτσα μου δεν ευχαριστήθηκε από αυτή την πληροφορία και έμεινε να κοιτάζει με μειδίαμα το μπισκότο.
-(Μετά από λίγη ώρα τρέχει στον πατέρα της) Μπαμπά, ήμουνα γενναία, έφαγα όλο μου το μπισκότο!!
Πολύ γενναίο, δε νομίζετε;; 😁😁
Το παιχνίδι: Φτιάχνουμε κόμιξ!
Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να φανταστούμε τι λένε οι ήρωες της ιστορίας μας σε κάθε σελίδα! Έτσι, έκοψα συννεφάκια για κόμιξ που βρήκα γκουγκλάροντας τις λέξεις comic bubbles (τα έκανα και σμίκρυνση στο φωτοτυπικό) και με χαρτοταινία τα κόλλησα πάνω στις σελίδες του βιβλίου! Το βράδυ πριν κοιμηθούμε, της είπα για το παιχνίδι που σκέφτηκα!
Στην αρχή δυσκολεύτηκε πολύ, μου έλεγε συνέχεια "δεν ξέρω", πράγμα που το κάνει πάντα όταν την προτρέπω να φανταστεί τι μπορεί να σκέφτεται ή να λέει ένας ήρωας σε μια ιστορία. Ήταν μια καλή ευκαιρία να αφήσει λίγο τη φαντασία της πιο ελεύθερη.
Ξεκίνησα εγώ δίνοντας της κάποιες ιδέες. Από την τρίτη σελίδα και μετά, του πήρε τον αέρα! Αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη!
Πώς σας φάνηκε το νέο μας βιβλίο και
το παιχνίδι μας;
Διαβάστε εδώ για όλα τα άρθρα της στήλης "Βιβλιο-παίζουμε"
Διαβάστε εδώ τα άρθρα της στήλης "Τα βιβλία του μήνα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσείς τι λέτε;