Πως να μένετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο #1: Πλησιάστε το Θεό!

     Πριν μερικές ημέρες, μια πολύ ευγενική κυρία άφησε ένα σχόλιο κάτω από μια ανάρτησή μου: "Που τη βρίσκεις τόση θετική ενέργεια κάθε μέρα; Κορίτσι, κάνε μας ένα σεμινάριο...!". Μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί ούτε ότι έχω τόση θετική ενέργεια, ούτε από που παίρνω την ενέργεια αυτή. Δεσμεύτηκα, όμως ότι θα το σκεφτώ και ότι θα φτιάξω μια ανάρτηση για το θέμα αυτό.

     Εκείνη τη μέρα έκατσα πραγματικά και το σκέφτηκα. Καθώς συλλογιζόμουν, έγραψα 2-3 πράγματα που με κρατούν νηφάλια και ευδιάθετη. Μα καθώς περνούσε η μέρα, η λίστα αυτή όλο και μεγάλωνε, σε βαθμό που κατάλαβα ότι όλα αυτά δεν θα χωρούσαν σε μια μόνο ανάρτηση. Αποφάσισα λοιπόν, κάθε εβδομάδα να σας γράφω και από έναν παράγοντα που με προστατεύει από τη μιζέρια και την τρέλα του παράξενου κόσμου μας και διατηρεί την ψυχή μου (τον περισσότερο καιρό) χαρούμενη και γεμάτη ενέργεια.

     Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω με τίποτε άλλο παρά με τη σχέση μου με το Θεό. Δεν είναι τέλεια, πολλές φορές Τον απογοητεύω. Μα υπάρχει στη ζωή μου. Και δεν είναι μόνο που θέλησα εγώ να υπάρχει. Θέλησε και Αυτός, πολύ πριν το θελήσω εγώ.

    Στην Α' Γυμνασίου, είχαμε μια καθηγήτρια που ήταν βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Όλοι την κοροϊδεύαμε, επειδή αφενός ήταν θρήσκα (με μακριές φούστες, κότσο κλπ) αφετέρου επειδή ήταν ιδιαίτερη προσωπικότητα. Σαν έφηβοι, οτιδήποτε περίεργο βλέπαμε, γινόταν για εμάς πρώτης τάξεως αφορμή για γκαζούρα.

     Η καθηγήτρια αυτή έκανε και κατηχητικό τα Σάββατα. Δεν θυμάμαι πως και γιατί, αλλά θυμάμαι ότι ξεκίνησα να πηγαίνω. Ένα θα σας πω: άλλαξε η ζωή μου όλη (όπως όταν ο Λάρυ Κράουν πήγε στο Πανεπιστήμιο). Δεν είναι ότι η μητέρα μου δεν ήταν θρησκευόμενο άτομο, το αντίθετο θα έλεγα. Και μου έδινε πολύ όμορφες διδαχές αλλά και το καλό παράδειγμα. Αλλά αυτά που άκουγα εκεί, έτσι όπως τα άκουγα, μου έδιναν τέτοια έμπνευση, μιλούσαν τόσο δυνατά μέσα μου, που για 'μενα δεν υπήρχε πια γυρισμός. Τι ήμουν πριν γνωρίσω αυτή την καθηγήτρια; Ένα κορίτσι ζαλισμένο σε μια τρελή εφηβεία. Τι έγινα μετά; Ένα συγκροτημένο άτομο, με όνειρα, στόχους, πειθαρχεία και αξίες. Συμμετείχα σε όλα τα Μυστήρια, προσευχόμουν, πειθαρχούσα πολύ τον εαυτό μου σε όσα μάθαινα πως ήταν καλά και σωστά. Και άνθιζα.

     Πριν μερικές μέρες, έπεσε στα χέρια μου το μπλοκάκι στο οποίο κρατούσα τις σημειώσεις από το Κατηχητικό. Να τι όμορφα πράγματα μας έλεγε:

• Ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο κατώτερος εαυτός μας.
• Όταν ο άνθρωπος κάνει άσωτη ζωή, είναι φυσικό να χαθούν οι αρετές του.
• Ο χριστιανός ξέρει γιατί ζει και που θα καταλήξει.
• Σε αυτόν που μετανοεί, ο Θεός του χαρίζει χαρά, δύναμη, αγάπη.
• Η αμαρτία μας στεναχωρεί και μας αγχώνει...

     ....και άλλα τόσα υπέροχα...

     Να, λοιπόν, πόσα χρωστάω σε αυτή την καθηγήτρια. Τότε δεν το καταλάβαινα, τώρα όμως το βλέπω καθαρά. Δεν είναι λόγια που τα ακούς κάθε μέρα, πόσο μάλλον να τα ακούσεις από κάποιον που πραγματικά τα πιστεύει, σε μια ηλικία πραγματικά ευαίσθητη! Το σφουγγάρι της ψυχής μου τα ρουφούσε όλα και τα έγραφε με ανεξίτηλο στυλό μέσα μου.

     Άρχισα να διαβάζω χριστιανικά βιβλία και περιοδικά. Τα Κρίνα, τα βιβλία "Νέοι στο Σήμερα" όπου μιλούσαν για διάφορα θέματα που με απασχολούσαν. Τη σειρά "Όταν θέλεις να ξεκουράζεσαι" με όμορφες ιστορίες που με ενέπνεαν, Καινή Διαθήκη, Γεροντικό, Γέροντες Πορφύριος και Παΐσιος. Εκεί βρήκα μεγάλη ανάπαυση. Πάντα θυμάμαι σχεδόν απ' έξω τις ιστορίες και τις συμβουλές του Οσίου Παϊσίου και προσπαθώ να τις εφαρμόζω.

Κάπως έτσι, με αρκετά σκαμπανευάσματα ενδιάμεσα, είμαι και λειτουργώ μέχρι σήμερα.

• Όταν στεναχωριέμαι πολύ, θυμάμαι τον Άγιο Νεκτάριο: "η μεγάλη λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνια" και προσπαθώ να τη μετριάσω. Έτσι μετριάζεται και η στεναχώρια.
• Όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες, ακούω τον Όσιο Παΐσιο να λέει: "για εμάς τους χριστιανούς, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες."
• Εκεί που ένα πρόβλημα φαίνεται άλυτο, μιλάω με τον πνευματικό μου και ξαφνικά γίνεται τόσο απλό...
• Όταν απελπίζομαι, ποτέ δεν απελπίζομαι για πάνω από 5 λεπτά, επειδή ξέρω πολύ καλά και το έχω δει άπειρες φορές στη ζωή μου, αυτό που είπε ο Όσιος Πορφύριος: "Εκεί που απελπίζεσαι... σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις!"
• Όταν με πιάνουν οι ζήλιες (και με πιάνουν πολλές φορές, και όχι ερωτικές ζήλιες αλλά ζήλιες γενικώς, είμαι μοναχοπαίδι βλέπετε), θυμάμαι την εντολή "ουκ επιθυμήσεις... όσα τω πλησίον σου εστί" και λέω Δόξα το Θεό για αυτό που έχω, το οποίο μπορεί να είναι μια ευλογία διαφορετική από αυτήν που ζηλεύω.
• Όταν νιώθω ότι θα σκάσω από τις σκέψεις, ανοίγομαι στο Θεό και ξαλαφρώνω. Και μετά αναλαμβάνει Εκείνος. Πάντα μα πάντα. Σαν να μου απάντησε: "μην ανησυχείς, θα το φροντίσω Εγώ το θέμα!!!"
• Όταν κάνει κάτι η μικρή και με σκάει, θυμάμαι τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: "Όταν η ρίζα είναι καλή τότε και τα κλαδιά θα απλώσουν καλύτερα, και για όλα αυτά θα πάρετε τον μισθό σας…."
• Όταν νευριάζω με καμιά συνήθεια του άντρα μου, φέρνω στο νου τις ιστορίες άλλων γυναικών, που διαβάζω στο βιβλίο "Οικογενειακή ζωή" και λέω "Θεέ μου, σε ευχαριστώ που ο άντρας μου έχει μόνο λίγα μικρά ελαττώματα και δε χρειάζεται να υπομείνω χειρότερα από αυτά!!!" Και μην ξεχνάμε πόσα μύρια δικά μου ελαττώματα πρέπει να ανέχεται και εκείνος.
• Όταν αναλαμβάνω πολλές δουλειές και αγχώνομαι, ο Όσ. Παΐσιος μου θυμίζει: "απλοποιήστε τη ζωή σας για να φύγει το άγχος!" Ένα πράγμα κάθε φορά.
• Όταν η ραπτομηχανή μου αρρωσταίνει, θυμάμαι την ιστορία του Γέροντα που συνάντησε ένα μικρό "ταγκαλάκι" και μου κόβεται κάθε όρεξη για γκρίνια!!!

     Μπορώ να συνεχίζω για πολύυυυ ακόμη γιατί η λίστα απλά δεν τελειώνει. Είναι τρόπος ζωής και τρόπος σκέψης ο χριστιανισμός και αν δεν το έχετε δοκιμάσει, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ξεκινώντας με αυτή τη βάση, μπορείτε να δουλέψετε πολλά θέματα στη ζωή σας, αρκεί όλα να ξεκινούν από το Χριστό. Για όλα να ζητάτε την ευλογία Του, τη φώτισή Του, τη συγχώρεσή Του, τη δύναμή Του. Και να μην ξεχνάτε να Τον ευχαριστείτε. Γιατί και η δική σας ζωή είναι γεμάτη ευλογίες, κι ας ξεχνάτε να τις δείτε. Κάπως έτσι, ζω, υπάρχω και κινούμαι, έχοντας μέσα μου μια όμορφη αίσθηση, η οποία μεταδίδεται χωρίς προσπάθεια και γύρω μου.

Γι' αυτό, η πρώτη συμβουλή μου για να μείνετε θετικές σε έναν κόσμο μίζερο, είναι: 

Πλησιάστε το Θεό!

Διαβάστε και τις υπόλοιπες αναρτήσεις της σειράς "Πώς να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο":

#2: Αποφύγετε τους τοξικούς ανθρώπους!

#3: Αποκτήστε ρεαλιστικές προσδοκίες!

#4: Μην απελπίζεστε για όσα δεν μπορείτε να αλλάξετε!

#5: Εμπνευστείτε!

#6: Αποδεχτείτε τον εαυτό σας!

#7: Προσφέρετε!

#8: Θυμηθείτε τα παλιά!

#9: Προσοχή στην T.V.!