Η ανάρτηση αυτή αποτελείται από αποσπάσματα του βιβλίου "Παιδαγωγική Ανθρωπολογία του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου" (τόμος Α', επιμέλεια Βασ. Χαρώνη, εκδ. Ελευθ. Μερετάκη "Το Βυζάντιον", Αθήνα, 1993) που μίλησαν μέσα μου!
Διακρίσεις ανθρώπων δε γνωρίζει ο Κύριος μας, αλλά, εξετάζοντας και ερευνώντας την προαίρεση του καθενός, στεφανώνει και βραβεύει την καλή διάθεση.
Αν πάλι θέλεις να ζηλεύεις, δεν σε εμποδίζω. Ζήλεψε, αλλά με σκοπό να μιμηθείς εκείνον που προκόβει. Όχι για να τον μειώσεις, αλλά για να φθάσεις στην ίδια κορυφή, για να παρουσίασεις την ίδια αρετή. Αυτή είναι καλή ζήλεια, το να μιμείσαι και να μη μάχεσαι, το να μη στεναχωριέσαι για τις επιτυχίες των άλλων.
Πρόσεξε λοιπόν πόσα κερδίζεις, όταν υποφέρεις με πραότητα τους επηρεασμούς και τις επιθέσεις των εχθρών σου. Το πρώτο μεν και μεγαλύτερο, απαλλάσσεσαι από από τα αμαρτήματα σου. Δεύτερο, αποκτάς καρτερία και υπομονή. Τρίτο, επιείκεια και φιλανθρωπία. Τέταρτο, είσαι πάντοτε καθαρός από οργή, πράγμα με το οποίο δεν μπορεί τίποτε να εξισωθεί.
Μη λοιπόν δεις μόνον τον κόπο, αλλά και την αμοιβή. Γιατί τα περισσότερα από τα κατορθώματα, μας φαίνονται πάρα πολύ δύσκολα, επειδή συνεχώς σκεπτόμαστε τον κόπο και τους ιδρώτες που απαιτούν και δεν φέρνουν καθόλου στο νου μας την αμοιβή που συνεπάγονται.Δεν πρέπει όμως να ενεργούμε έτσι, αλλά μαζί με τους κόπους να σκεπτόμαστε όλα μαζί και τις αμοιβές και έτσι θα μας φανούν εύκολα, όπως και πράγματι είναι εύκολα.
Ο Θεός συνηθίζει πάντοτε να ορίζει το μισθό ανάλογα με τη προαίρεση (διάθεση) του καθενός.
Η γυναίκα και ο άνδρας διακρίνονται στις σωματικές δεξιότητες. Και στη μεν γυναίκα έχει ορισθεί να ασχολείται με τον αργαλειό και τη ρόκα και το κάνιστρο και τη νοικοκυροσύνη και τους κοιτώνες και την ανατροφή των παιδιών, ενώ στον άνδρα έχουν ανατεθεί τα δικαστήρια και η βουλή και οι συναλλαγές και οι πόλεμοι και οι μάχες και οι παρατάξεις των στρατιωτών.
Και πώς είναι, λέει, δυνατόν, όταν βρίζεται κανείς, να υπομένει; "Δεν είναι εκδήλωση έχθρας η ύβρις, είναι σύμπτωμα αρρώστιας".
Σε ελύπησε; Μην του προξενήσεις και συ λύπη. Γιατί δεν θα έχεις κανένα κέρδος, αλλά θα γίνεις όμοιος μ' αυτόν.
Όταν δεις εχθρό, ή και έρθουν στη σκέψη σου όσα δυσάρεστα άκουσες και έπαθες απ' αυτόν, όλα αυτά ξέχασε τα. Αν τα θυμάσαι, αυτό να το καταλογίζεις στο σατανά. Να συγκεντρώνεις δε, αν κάτι καλό και ωφέλιμο σου είπε ή έκανε για σένα κάποτε. Κι αν θυμάσαι αυτά συχνά, γρήγορα θα εξαφανίσεις την έχθρα.
Ο Θεός έκανε την ανθρώπινη φύση υπερβολικά αυτάρκη, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να ζει με πολύ λίγα.
Και όλα αυτά ανεξαιρέτως δόθηκαν για σένα, άνθρωπε. Και οι τέχνες για σένα, και τα επαγγέλματα και οι πόλεις και οι κωμοπόλεις και ο ύπνος για σένα, και η ζωή για σένα και η ανάπτυξη και τόσα έργα της φύσεως, και ένας τεράστιος κόσμος για σένα τώρα και πάλιν ένας καλύτερος κόσμος στο μέλλον για σένα.
Τίποτε δεν οικοδομεί τόσο τους ανθρώπους που είναι προσκολλημένοι στα υλικά αγαθά, όσο το να μην παίρνει κανείς απ' αυτούς τίποτα.
Έτσι, ούτε ολόκληρη την πρόνοια του Θεού μπορούμε να τη μάθουμε με ακρίβεια, επειδή υπερβαίνει πάρα πολύ τις ανθρώπινες σκέψεις το μέγεθος της συνέσεώς Του και της σοφίας Του.
Γιατί είναι αμαρτία απέναντι του Θεού το να ερευνάς με το λογικό τα έργα Του και να μην υποτάσσεσαι στη Θεία δύναμη, που κάνει θαύματα ξεπερνώντας κάθε δυσκολία.
Ο συνοφρυωμένος άνθρωπος, ακόμη κι όταν έχει άπειρα χαρίσματα, τα καταστρέφει όλα, ενώ ο ελεύθερος εσωτερικά από τα πάθη και απλός αντίθετα αυξάνει τα χαρίσματα του. Έναν τέτοιο θα μπορούσε να τον έχει κανείς σίγουρο φίλο. Κι αν γινόταν εχθρός, θα φρόντιζε να συμφιλιωθεί μαζί του. Προκειμένου να συναντήσει κανείς έναν τέτοιο απλό άνθρωπο, δε χρειάζεται ορισμένος χρόνος και προσυνενοήσεις, ούτε δεσμοί και γνωριμίες, γιατί είναι πολύ καταδεκτικός και άνετος στις συναναστροφές του, αλλά και αυτοί που τον συναναστρέφονται αισθάνονται την ίδια μεγάλη άνεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσείς τι λέτε;