Μαθήματα ανώδυνου τοκετού Vol. 1: αναπνοές

      Το καλοκαίρι του 2013, λίγους μήνες πριν γεννήσω, είχα την τύχη να παρακολουθήσω μαθήματα ανώδυνου τοκετού και φροντίδας βρέφους στο Κέντρο Υγείας της πόλης μου. Και λέω τυχερή διότι με βοήθησε αφάνταστα σε ουκ ολίγα θέματα! Έτσι λοιπόν, σκέφτηκα να μοιραστώ τις σημειώσεις μου μαζί σας, αφού όσο και να έψαχνα στο ίντερνετ δε βρήκα τίποτε σχετικό. Σε πολλές περιοχές μάλιστα...
δεν υπάρχει καμία πηγή ενημέρωσης της μέλλουσας μαμάς. Σε αυτό το ποστ σας παραθέτω τις σημειωσεις μου σχετικά με τις αναπνοές που είναι χρήσιμες κατά τη διάρκεια των συσπάσεων αλλά και στη φάση της εξώθησης. Ελπίζω να σας βοηθήσουν. Οι σημειώσεις αυτές είναι προσωπικές και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν τις οδηγίες του γυναικολόγου τον οποίο και πρέπει να συμβουλεύεστε για κάθε πρόβλημα ή απορία σας.

            Αναπνοή χαλάρωσης

    Γενική αναπνοή. Τη χρησιμοποιούμε και γενικώς όταν θέλουμε να χαλαρώσουμε.

    Εισπνοή από τη μύτη -> εκπνοή από το στόμα.

   Τα χείλη σουφρωμένα, να ακούγεται η εκπνοή.

Ø  Για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τα μέλη του σώματός μας, εξασκούμαστε στη θωρακική και την κοιλιακή αναπνοή.

Ø  Σε καμία αναπνοή δε σφιγγόμαστε.

Κοιλιακή αναπνοή

Ο αέρας πηγαίνει στην κοιλιά.

Εισπνέουμε με τα χέρια πάνω στην κοιλιά, στο ύψος του αφαλού. Στην εισπνοή πρέπει τα χέρια να απομακρύνονται μεταξύ τους.

Την εφαρμόζουμε στις συσπάσεις της μήτρας και σε βραδυκαρδία του μωρού, για να το βοηθήσουμε όταν αυτό περνάει από το στενότερο σημείο της λεκάνης μας.

     Θωρακική αναπνοή

Ο αέρας πηγαίνει στο θώρακα.

Τα χέρια αυτή τη φορά είναι στο στήθος και στην εισπνοή πάλι θα πρέπει να απομακρύνονται μεταξύ τους.

    Επιφανειακή ή ρηχή αναπνοή

Την εφαρμόζουμε στους έντονους πόνους, καθώς αυξάνεται η ένταση τους και έχουν διάρκεια γύρω στα 60''.

Θυμίζει σκυλί που λαχανιάζει.

Αρχικά, παίρνουμε μια αναπνοή χαλάρωσης.

Συνεχίζουμε με μικρή, γρήγορη εισπνοή-εκπνοή που πάει ως τον ουρανίσκο μόνο και όχι πιο χαμηλά στο λαιμό.

Αν ο λαιμός μας στεγνώνει, σημαίνει πως την κάνουμε λάθος και επομένως θα κουραστούμε. Μόλις το καταλάβουμε, εκπνέουμε, παίρνουμε πάλι μια αναπνοή χαλάρωσης και ξεκινάμε από την αρχή.

Μπορούμε να την κάνουμε με τη μύτη ή με το στόμα και πάντα γίνεται αβίαστα.

Στην εξάσκηση, βάζουμε ένα χαρτομάντιλο μπροστά από το στόμα μας και πρέπει με την ανάσα μας αυτό να κινείται σταθερά μπρος-πίσω.

Αρχικά, εξασκούμαστε σε ήσυχο μέρος για να συγκεντρωνόμαστε και να ακούμε την αναπνοή μας και αφού τη μάθουμε καλά, βάζουμε την τηλεόραση να παίζει και προσπαθούμε να την κάνουμε χωρίς να μας αποσπά ο θόρυβος.

Ø  Όταν οι συσπάσεις γίνονται κάθε 5' για τις πρωτότοκες και κάθε 10' για τις δευτερότοκες, τότε ξεκινάμε για το νοσοκομείο.

Ø  Στην αίθουσα καλό είναι να περπατάμε για να βοηθήσουμε το μωρό, μέσω της βαρύτητας, να πιέσει περισσότερο τον τράχηλο.

Εξώθηση:

Στις οδύνες θα μας έρθει να σπρώξουμε αλλά δε σπρώχνουμε! Περιμένουμε να μας δώσει εντολή ο γιατρός, όταν θα έχουμε πλήρη διαστολή.

Στην εξώθηση, παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή από το στόμα, σφραγίζουμε τα χείλη, πιάνουμε τα στηρίγματα κάτω από τα πόδια μας, το σαγόνι ακουμπάει το στέρνο και σπρώχνουμε από την κοιλιά και κάτω.

Όταν ο γιατρός μας πει "ΣΤΑΜΑΤΑ", πρέπει να ανακόψουμε την ορμή για σπρώξιμο για να δώσουμε χρόνο στο κεφάλι να βγει.

Για να σταματήσουμε αμέσως, εφαρμόζουμε την...

Αναπνοή "κεράκι":

Παίρνουμε μια μικρή θωρακική εισπνοή και αμέσως, χωρίς να εκπνεύσουμε, παίρνουμε και μια μεγάλη.

Εκπνέουμε αργά και παρατεταμένα, σαν να θέλουμε με την εκπνοή μας να κάμψουμε (όχι να σβήσουμε) τη φλόγα ενός κεριού.

Ø  Όσο αντέχουμε τους πόνους, παίρνουμε την κοιλιακή αναπνοή, ενώ στις δυνατές οδύνες τη ρηχή.

Διαβάστε εδώ το δεύτερο μέρος σχετικό με τη φροντίδα της εγκύου