7 πράγματα που έμαθα το 2017

     Εντάξει, φαίνεται να μην έμαθα και πολλά πράγματα το 2017, αλλά τουλάχιστον αυτά που (κατάλαβα ότι) έμαθα είναι πολύ σημαντικά για να προχωρήσω στη νέα χρονιά και με βοηθούν να θέσω νέους στόχους και τη λέξη μου για το 2018, τα οποία θα σας γράψω σε επόμενη ανάρτηση.

     Όπως είδα κι εγώ διαβάζοντας τα 7 πράγματα που έμαθα, γνώρισα λίγο καλύτερα τον εαυτό μου και το σημαντικότερο, αποδέχτηκα τα κομμάτια που γνώρισα. Είναι εντάξει να μιλάς ευθέως, είναι εντάξει να σου κάνει κακό σε κάποιες φάσεις το Pinterest. Είναι εντάξει, αρκεί αυτό που βλέπεις πως είσαι και που έχεις να μπορείς να το βελτιώσεις και να το αξιοποιήσεις για να γίνεις καλύτερη, να προσφέρεις καλό και έτσι να ευαρεστήσεις το Θεό με τη ζωή σου.

Να τα 7 πράγματα που έμαθα το 2017:

1. Έχω μια φυσική ευθύτητα στο χαρακτήρα μου και στο λόγο μου.

Μεγαλώνοντας με μια μητέρα που πάντα μου έλεγε "μη μιλάς, μην τσακώνεσαι" ενώ η ίδια μου η φύση με ωθούσε να κάνω το αντίθετο, ποτέ δεν ήξερα πραγματικά πόσο δυναμικό, εκρηκτικό χαρακτήρα και πόση ευθύτητα έχω στο λόγο μου. Κατάλαβα ότι είναι στη φύση μου να μη μασάω τα λόγια μου και αυτό πραγματικά με απελευθέρωσε από όλες τις τύψεις του να μην πω εκείνο ή το άλλο για να μην τσακωθώ. Δε χρειάζεται να τσακωθείς επειδή θα πεις αυτό που πιστεύεις. Πιστεύω ότι μπορείς να πεις τα πάντα και να τα πεις με όμορφο, ειλικρινή, διακριτικό τρόπο, ακόμη και κάτι άσχημο. Χωρίς θυμό, χωρίς επιθετικότητα, με σεβασμό απέναντι στον άλλον, χωρίς χαρακτηρισμούς που πληγώνουν. Όποτε κρατάω τα λόγια μου και τις σκέψεις μου και διατηρώ παθητική στάση απέναντι στη ζωή, κάνω ξαφνικά ξεσπάσματα, όπως ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι και επίσης ζω με μεγαλύτερο στρες.

     Αυτό με βοήθησε, επίσης, να είμαι πραγματικά αυθεντική με τους άλλους, να γίνομαι περισσότερο αποδεκτή, παρόλο που είμαι κάποιες φορές λίγο απότομη (αλλά ειλικρινής) και να κάνω συζητήσεις χρήσιμες και αυθεντικές! Ναι, είμαι τύπος 3 με τη βούλα! Και φέτος αυτή την πλευρά του χαρακτήρα μου την αποδέχτηκα και νομίζω την τίμησα και την αξιοποίησα!

     Και να σας πω και κάτι άλλο; Έχουμε και ευθύνη να μιλάμε. Να λέμε κάτι που πιστεύουμε ότι είναι στραβό, κάτι που γνωρίζουμε ότι πρέπει να γίνει αλλιώς, ότι είναι λάθος. Ο Κύριος θα μας ρωτήσει τι κάναμε εμείς για να αλλάξει μια κατάσταση που είδαμε πως ήταν άσχημη! Αλλά πάντα χρειάζεται πριν μιλήσουμε να παρακαλέσουμε το Θεό να μας φωτίσει για να βρούμε τα κατάλληλα λόγια (εδώ θέλω εξάσκηση γιατί είμαι και λίγο σίφουνας και πέφτω με τα μούτρα).

2. Μπορώ να κάνω σε αυτή τη ζωή μεγαλύτερη διαφορά απ' όση φανταζόμουν.

Είμαι ευγνώμων που ο Θεός με έβαλε στα πόστα που με έβαλε (νηπιαγωγός, μαμά, σύζυγος, μπλόγκερ και άλλα πολλά) για να κάνω τη διαφορά, όχι τη διαφορά από τους άλλους, αλλά τη διαφορά από μια χειρότερη προς μια καλύτερη κατάσταση. Και αισθάνομαι έχω ευθύνη να τιμήσω και τα πόστα τα οποία έφερε στο δρόμο μου αλλά και τα χαρίσματα που μου έδωσε (ο καθένας έχει τα δικά του) και οφείλω να τα αξιοποιήσω για καλό, όπως οι καλοί δούλοι της παραβολής τα τάλαντα.

3. Χρειάζομαι απεγνωσμένα λίγο προσωπικό χρόνο κάθε μέρα.

     Κάθε μέρα όμως. Γιατί με όλες τις υποχρεώσεις μου, τον αμέλησα τον προσωπικό χρόνο από το Σεπτέμβρη και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κρασάρω, να νιώθω αποσυντονισμένη, να μην μπορώ για πρώτη χρονιά να καταλάβω γιορτινό κλίμα, να είμαι ένα ράκος που παρακαλά πότε θα αρρωστήσει για να μείνει λίγο μόνη. Χρειάζομαι λίγη ώρα δική μου, να ακούω τις σκέψεις μου, να γράφω, να διαβάζω, ό,τι μου φορτίζει τι μπαταρίες μου κάθε φορά, για να λειτουργώ νορμάλ σε μια απαιτητική καθημερινότητα. Και το 2018 θα είναι μια από τις πολύ πολύ υψηλές μου προτεραιότητες.

4. Είμαι πολύ ευτυχισμένη και με δυο μόνο παιδιά.

Μετά την περιπέτεια μας και την απώλεια του μωρού μας, αναθεώρησα κάπως τα πράγματα. Πιο πριν, ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να αποκτήσω πολλά παιδιά. Πλέον, κοιτώντας τα δυο μου παιδάκια και σκεπτόμενη πως δεν έχουν όλες οι οικογένειες όσα παιδιά θα ήθελαν, μερικές ίσως και κανένα, νιώθω ικανοποιημένη, ευτυχισμένη και βαθιά ευγνώμων για αυτά. Γιατί δεν είναι πάντα αυτό που θέλουμε για το καλό της ψυχής μας. Σταμάτησα, λοιπόν, να ζητώ από το Θεό παιδάκι ή παιδάκια. Του λέω απλώς "Θεέ μου, ξέρεις τι θέλω, αν είναι για καλό να μας το στείλεις" και το κλείνω εκεί.

5. Η ζωή δεν πρόκειται να γίνει λιγότερο απαιτητική.

Ναι, δεν πρόκειται στα επόμενα χρόνια να έχω περισσότερο χρόνο δικό μου. Και αυτό, σε συνδυασμό με το μάθημα νο. 3 ήταν μια χαστουκάρα για εμένα! Το 2017 ήταν από άποψη χρόνου, η πιο απαιτητική χρονιά μου μετά την Τρίτη Λυκείου που το διάβασμα απλά δεν έβγαινε στο 24ωρο!!! Άρα, ό,τι θέλω να κάνω θα πρέπει να σκεφτώ πολύ καλά και μεθοδικά αν πράγματι χρειάζεται να το κάνω και στη συνέχεια που και πως θα το χωρέσω στο πρόγραμμα μου!!!

6. Θέλω να γράφω για να σας βοηθάω.

Αυτό που κυρίως παίρνω από το blogging είναι η χαρά που νιώθω όταν βλέπω ότι κάτι που έγραψα βοήθησε κάποιον ή έδωσε έμπνευση για κάτι νέο και όμορφο. Και επειδή με αφήνετε να το βλέπω αυτό σε εσάς, μέσα από τα σχόλια σας και από τα πολύ ζεστά σας μηνύματα, με κάνετε να θέλω να γράφω κι άλλο και η επιθυμία μου να γράφω και να μοιράζομαι δε στερεύει ποτέ! Μέσα από την αλληλεπίδραση που έχω μαζί σας βγαίνω κι εγώ κερδισμένη και μαθαίνω, για να μην πω πόσο αξιόλογες κοπέλες έχω γνωρίσει και έχω συζητήσει με αφορμή ένα ποστ!

7. Τα social media  μου κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

Αυτό το έμαθα φέτος. Ίσως δεν είμαι ακόμη πολύ ώριμη ή πολύ ψυχολογικά ήρεμη... δεν ξέρω, αλλά 7/10 φορές δυσκολεύομαι να διαχειριστώ πράγματα που βλέπω στα social media, όπως βιντεάκια που παίζουν ξαφνικά μπροστά μου και δείχνουν κάτι στενάχωρο, τέλειες εικόνες σε στιγμές που νιώθω μια αποτυχία, πολλές πολλές ιδέες για να κάνω πράγματα σε φάσεις που ΔΕ ΘΕΛΩ ΙΔΕΕΣ γιατί δεν πρόκειται να τις υλοποιήσω, αφού ο χρόνος μου διατίθεται αλλού, προφανώς σε πιο σημαντικά πράγματα. Μετά από την εξομολόγηση μου ως αντι-Pinterest χριστουγεννιάτικη μαμά, είδα μέσα από τα πολλά σας σχόλια και μηνύματα ότι δεν είμαι η μόνη που νιώθω έτσι, αλλά πολλές ταυτιστήκατε με το κείμενο μου!

     Το Pinterest όπως σας έχω ξαναπεί το αγαπώ πάρα πολύ, όπως κάθε crafter και κάθε νηπιαγωγός. Σας είχα πει ότι φέτος θα ανοίγω το Pinterest για να χαζεύω σε περιορισμένο χρονικό πλαίσιο σαν ανταμοιβή για την καλή μου συμπεριφορά και την πειθαρχεία μου στο πρόγραμμα μου. Λοιπόν, δεν το έκανα. Γιατί δεν ήταν αρκετά καλή ανταμοιβή. Μου στερούσε περισσότερα από όσα μου έδινε. Μου έδινε ιδέες που αυτή τη στιγμή δεν τις χρειάζομαι, στρες, απογοήτευση (γιατί δεν έκανα τελικά αυτά που έβλεπα) και μου έπαιρνε την ηρεμία (γιατί ήθελα να χωρέσω τις ιδέες στο πρόγραμμα μου ώστε να τις κάνω πράξη) και την απλότητα (γιατί ήθελα να κάνω πράγματα που πραγματικά δεν τα χρειαζόμουν, απλά επειδή τα είδα και με ενθουσίασαν).

     Αποφάσισα, λοιπόν, να μπαίνω στο Pinterest ΜΟΝΟ όταν χρειάζομαι στ' αλήθεια ιδέες, όπως για τις στολές Άννα και της πειρατίνας που μου ζήτησε η πεταλουδίτσα μου για να παίζει.

Εσείς τι μάθατε το 2017;

Εύχομαι το 2018 να μάθουμε ακόμη περισσότερα πράγματα

και να ωριμάσουμε πιο πολύ, νοητικά συναισθηματικά και πνευματικά.

Σας φιλώ!