Βιβλιο-παίζουμε: Το σχολείο πάει σχολείο!

     Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο που σας παρουσιάζω αυτό το μήνα, σχετικό με το ξεκίνημα του σχολείου και το πρώτο βιβλίο από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος! Μου αρέσει το Σεπτέμβρη να βρίσκω νέα βιβλία για την πρώτη μέρα στο σχολείο, γιατί κάθε χρόνο οι εκδοτικοί οίκοι βάζουν τα δυνατά τους σε αυτόν τον τομέα! Τα παιδάκια σε κάθε νέα κατάσταση χρειάζονται προετοιμασία, άλλα περισσότερη και άλλα λιγότερη, αναλόγως και του πόσο ευπροσάρμοστα είναι σαν άτομα. Τα βιβλία και το παιχνίδι είναι πάντα τα καλύτερα μέσα για να μιλήσεις σε ένα παιδί για οτιδήποτε και φυσικά για το πως θα είναι η νέα του καθημερινότητα!

Το βιβλίο: Το Σχολείο Πάει Σχολείο

Το βιβλίο είναι γραμμένο από τους Adam Rex και Christian Robinson (ο οποίος έχει κάνει και την εκπληκτική εικονογράφηση), σε απόδοση του Αντώνη Παπαθεοδούλου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Αγάπησα αυτό το βιβλίο πάρα πολύ, κυρίως για την ιστορία που αφηγείται αλλά και τον τρόπο που την αφηγείται!!

Το σχολείο μόλις φτιάχτηκε και δεν ξέρει πως είναι να φιλοξενεί παιδιά κάθε πρωί! Το μόνο άτομο που γνωρίζει είναι ο επιστάτης που το καθαρίζει, με τον οποίο και νιώθει ασφάλεια. Όταν, λοιπόν, μαθαίνει ότι σε λίγες μέρες θα έρθουν παιδιά, αυτή η ιδέα δεν του αρέσει καθόλου! Προτιμά να κάτσει μαζί με τον αγαπημένο του επιστάτη! 

Τα παιδιά όμως έφτασαν και πήγαν παντού και λέρωσαν το σχολείο και μάλιστα ένα κοριτσάκι είπε στην κυρία του πόσο πολύ δεν της αρέσει το σχολείο! Εκείνο θίχτηκε! "Μπορεί και σε εκείνο να μην αρέσεις!"

Όμως το σχολείο άρχισε να προσαρμόζεται στο σχολείο... και μάλιστα έμαθε πολλά κατά τη διάρκεια του μαθήματος! Βέβαια, δεν έλειψαν και οι σκανταλιές και τα λάθη του, για τα οποία μετάνοιωσε και ζήτησε συγνώμη... Σας θυμίζει κάτι αυτό το ολόφρεσκο σχολείο;;;

Όταν τα παιδιά σχόλασαν, το σχολείο είπε με ενθουσιασμό όλα του τα νέα στον επιστάτη... Πόσο του άρεσε το σχολείο και πόσα πολλά πέρασε και έμαθε!!!

Το βιβλίο ουσιαστικά αποτελεί μια προβολή του ίδιου του παιδιού, που για πρώτη φορά θα βρεθεί με παιδιά, θα κληθεί να συνυπάρξει μαζί τους, θα αντιμετωπίσει ενδεχομένως τα αρνητικά του συναισθήματα απέναντι σε όλη αυτή τη νέα εμπειρία, μα στο τέλος θα το αγαπήσει και θα το αναζητήσει και πάλι! Εγώ προσωπικά βούρκωσα στο τέλος:

"Στην αρχή δεν ήξερα τι είμαι" του είπε το Σχολείο. "Νόμιζα ότι είμαι το σπίτι σου".
"Μμμ... όχι" είπε ο Επιστάτης.
"Τότε... τότε κάποιο άλλο μέρος θα έχει την τύχη να είναι το σπίτι σου" πρόσθεσε το Σχολείο.
"Ναι. Είναι αλήθεια" απάντησε εκείνος. "Αλλά κι εσύ έχεις την τύχη να είσαι σχολείο. Αυτό κι αν είναι τύχη".

Κι εγώ έχω την τύχη να είμαι νηπιαγωγός. Αυτό κι αν είναι τύχη!

Το παιχνίδι: Αν το σχολείο είχε στόμα...
     "Τι θα έλεγαν άραγε αυτοί οι τοίχοι αν είχαν στόμα;" "Και οι τοίχοι έχουν αυτιά!" Πόσες φορές αυτές οι φράσεις που άκουγα μικρή, είχαν γίνει αφορμή για να καλπάσει η φαντασία μου!!! Πόσες ιστορίες θα είχε να αφηγηθεί το κάθε δωμάτιο, το κάθε κτίριο!

Αυτή είναι μια πολύ ωραία συζήτηση που μπορείτε να κάνετε με το παιδί και να πυροδοτήσετε τη φαντασία του. Τι θα έλεγε το σχολείο αν...:

• Έβλεπε για πρώτη φορά τα παιδάκια;
• Κάποιο παιδάκι μουτζούρωνε τον τοίχο του;
• Άκουγε τα τραγούδια που λέτε;
• Έρχονταν οι εργάτες να το βάψουν;
• Άκουγε να λες "αγαπώ πολύ το σχολείο";
• Κάνατε μια παράσταση και ερχόταν πολύς κόσμος;

     Με τις σκέψεις και τα συναισθήματα που θα αποδώσετε στο σχολείο, θα καλλιεργήσετε στο παιδί την ενσυναίσθηση γενικότερα και το σεβασμό στο χώρο του σχολείου ειδικότερα. Αν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο, μπορείτε ακόμη να μετατρέψετε μαζί τις ιδέες σας σε κόμιξ και να φτιάξετε ένα βιβλίο με το Σχολείο να πηγαίνει σχολείο, να αποχαιρετά τους παλιούς μαθητές, να κάνει ανακαίνηση, να ετοιμάζεται για την καλοκαιρινή παράσταση!

Πώς σας φαίνεται το βιβλίο και το παιχνίδι μας;