Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Πως να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο #6: αποδεχτείτε τον εαυτό σας!!



     Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη για 'μένα. Έπρεπε να παλέψω πολύ με τις σκέψεις μου και να βρω την ψυχραιμία να προσθέσω διαφορετικά σενάρια στο μυαλό μου σχετικά με τη δεύτερη γέννα μου, σενάρια που ποτέ δεν τα είχα φανταστεί. Για το λόγο αυτό, έγραψα μια ανάρτηση. Άνοιξα την καρδιά μου και μοιράστηκα τις σκέψεις μου, τους φόβους μου, τη θλίψη μου. Και περίμενα την επόμενη μέρα να δεχτώ σχόλια από μητέρες που θα με κατέκριναν, που θα με θεωρούσαν υπερβολική, που θα απέρριπταν τα όσα έγραφα στο όνομα της τέλειας μητέρας, της τέλειας γυναίκας, που πρέπει πάντα να είναι "θετική". Περίμενα να μην αποδεχτούν τα όσα ένιωθα, επειδή εγώ η ίδια δεν τα είχα αποδεχτεί. Ξέρετε τι πήρα τελικά; Μια αρμαθιά από ανθρώπους που με αγκάλιασαν, από μητέρες που μου τόνιζαν πως με καταλαβαίνουν, πως πέρασαν κι αυτές δύσκολα από φόβους και επιπλοκές, και να με βεβαιώνουν πως όλα θα πάνε καλά!

     Αν κρυβόμουν στο καβούκι μου, αν έθαβα όλα αυτά που αισθανόμουν, αν τα απέρριπτα, θα γινόταν ποτέ να είχα πάρει όλη αυτή τη γλυκιά συμπαράσταση; Κι ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχτώ τα συναισθήματά μου και ακόμη πιο δύσκολο να μιλήσω για αυτά. "Εγώ που γράφω κάθε τρεις και λίγο για το πως να μείνει κανείς θετικός, λιγοψύχησα στην πρώτη δυσκολία"! Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι που δεν μπορούσα να αποδεχτώ. Για κάποιο λόγο, θεωρούσα πως δεν είχα δικαίωμα να νιώθω έτσι, από τη στιγμή που έγραφα τόσο συχνά αναρτήσεις με θέμα την αισιοδοξία.

     Καθώς τα συζητούσα όλα αυτά με τον άντρα μου, του είπα ότι δεν πρέπει πια να γράφω για το πως να μείνει ο κόσμος θετικός, αφού κι εγώ άφησα τις καταστάσεις και με πήραν από κάτω. Κι εκείνος μου απάντησε: "Ε, τότε, να μπαίνεις κι εσύ και να διαβάζεις που και που τις αναρτήσεις σου για να θυμάσαι πως να μένεις θετική!" 'Ήταν πολύ αστείο, αλλά ήταν η πραγματικότητα! Δεν είμαι τέλεια, δεν είμαι πάντα γεμάτη αισιοδοξία, συχνά σκοντάφτω, πέφτω και χρειάζομαι άλλους ανθρώπους να μου πουν μια καλή κουβέντα για να σταθώ, για να μείνω θετική. Πολλές φορές χρειάζεται να ανατρέξω κι εγώ στους τρόπους που μπορούν σε κάνουν να σταθείς και πάλι στα πόδια σου και να τους θυμηθώ από την αρχή! Κι άλλες τόσες φορές, βρίσκω ξαφνικά τη δύναμη, ορθώνω το ανάστημά μου, υψώνω το βλέμμα και προχωράω μέσα στη θύελλα. 

     Όλοι μου οι φόβοι, τα λάθη, οι αδυναμίες, οι σκέψεις, μαζί με όλα τα καλά στοιχεία, όλα αυτά είναι ο εαυτός μου, είναι ο τρόπος που ζω και κινούμαι. Και αν αρνηθώ να κοιτάξω στον καθρέφτη και να δω ποια πραγματικά είμαι, αν αρνηθώ να ρισκάρω να δείξω στους άλλους το αληθινό μου πρόσωπο και να εμποδίσω τα αδύναμα σημεία μου να φανούν, τότε ούτε μπορώ να κάνω ειλικρινείς σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, αλλά ούτε και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Πώς θα ξεπεράσω τις δυσκολίες μου, αν δεν παραδεχτώ ποτέ ότι έχω δυσκολίες; Ότι φοβάμαι, ότι ζηλεύω, ότι νιώθω μειονεκτικά, ότι στεναχωριέμαι; Και ποιος θα έχει την ευκαιρία να μου μιλήσει και να μου δώσει ένα χέρι βοηθείας, αν εγώ δεν τον αφήσω;

     Όλοι μας κάνουμε λάθη, όλοι πέφτουμε σε αντιθέσεις, όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και τις δυσκολίες μας. Και δεν υπάρχει λόγος να νιώθουμε άσχημα γι' αυτό. Δεν υπάρχει λόγος να το κρύβουμε! Ο διπλανός μας φοβάται και δυσκολεύεται όσο κι εμείς! Γι' αυτό αποδεχτείτε τον εαυτό σας. Συγχωρείστε τα λάθη σας. Αγκαλιάστε τα αδύναμα σημεία σας. Πείτε στον καθρέφτη σας "εγώ είμαι αυτή, με καταλαβαίνω και θα με υποστηρίξω, ακόμη κι αν δεν είμαι τέλεια, ακόμη κι αν δεν είμαι αυτό ακριβώς που θα περίμενα".

     Το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και να τον συγχωρείς, το να μην προσποιείσαι την τέλεια, αλλά ούτε και να πιστεύεις στην ψεύτικη τελειότητά σου, τελικά είναι η δύναμή σου. Είναι αυτό που σου επιτρέπει να προχωρήσεις όταν σκοντάψεις και πέσεις. Είναι αυτό που θα επιτρέψει στους άλλους να σου πουν "μη στεναχωριέσαι, σε καταλαβαίνω, είμαι δίπλα σου, όλα θα πάνε καλά"! Είναι αυτό που σε κάνει ανθρώπινη και αληθινή. Και με την αυθεντικότητά σου αυτήν θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς!

Γι' αυτό λοιπόν, η έκτη συμβουλή μου 
για το πως να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο είναι:

8 σχόλια:

  1. Αυτό είναι από τα πιο χρήσιμα post που έχω διαβάσει. Το παράδειγμα του πώς παίρνεις κάτι αρνητικό που σου συμβαίνει και το μετατρέπεις σε θετικό, σε μάθημα, σε κάτι που θα σε πάει ένα βήμα παρακάτω σαν άνθρωπο.

    Σου εύχομαι να βρίσκεις πάντα το "κλικ" που θα αλλάζει μια αρνητική κατάσταση σε θετική!
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ Ελένη μου αυτό σκέφτηκα και έγραψα αυτή την ανάρτηση. Όπως η σκέψη μου πήρε αντίθετη τροπή, είπα ότι μπορεί και κάποιος άλλος να βοηθηθεί από αυτό και να δει τα πράγματα με διαφορετική οπτική. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει να μοιραστώ μια πιο προσωπική εσωτερική εμπειρία!

      Να είσαι πάντα καλά, φιλιά!!!

      Διαγραφή
  2. Τριανταφυλλένια, ο συζυγός σου είχε δίκιο. Όλοι χρειαζόμαστε κάποιες στιγμές μια βοήθεια για να σταθούμε στα πόδια μας και να χαμογελάσουμε ξανά. Και φυσικά το να αποδεχτείς ότι είσαι τρωτός, ότι έχεις αδυναμίες και ότι δεν είναι όλη η ζωή ένα ροζ συννεφάκι είναι δύσκολο αλλά πολύ σημαντικό. Σου εύχομαι να αντιμετωπίζεις τη ζωή πάντα με χαμόγελο και ο προβληματισμός της προηγούμενης εβδομάδας (που προσωπικά με συγκίνησε ιδιαίτερα) να σε έκανε τελικά πιο δυνατή και αισιόδοξη!
    Όλα να πάνε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά όλο αυτό με έκανε πιο αισιόδοξη! Παράδοξο, αλλά είναι η αλήθεια. Είναι ίσως αυτό που λένε "ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό". Μερικές φορές είναι δύσκολο να παραδεχτείς ένα τρωτό σου σημείο. Είμαστε πλάσματα γεμάτα περηφάνια. Όποτε μπορούμε και ξεπερνάμε αυτόν το μη παραγωγικό εγωισμό, είναι προς συμφέρον μας.

      Σε ευχαριστώ που πέρασες!!!

      Διαγραφή
  3. Τριανταφυλλένια μου, το κείμενο σου είναι βγαλμένο μέσα από την καρδιά σου και αυτή η ειλικρίνεια "σκλαβώνει"...

    ίσως αυτή η "αποδοχή" να είναι αυτό που στην γλώσσα των Πατέρων της Εκκλησίας αναφέρεται ως "ταπείνωση".

    Ξέρεις, πολλές φορές έχω αισθανθεί ανάλογα με όσα περιγράφεις, όταν δημοσιεύω αναρτήσεις με λόγια και συμβουλές φωτισμένων ανθρώπων και εγώ , συχνά πυκνά, κάνω τα αντίθετα.

    Πιστεύω όμως πως , η χάρη του Θεού, που την επιτρέπουμε να λειτουργήσει μέσα μας όσο αποδεχόμαστε τις μικρότητες και τις αδυναμίες μας, είναι εκείνη που μας δίνει πάντα τον φωτισμό και την δύναμη.

    Σε σκέφτομαι και σε έχω στην προσευχή μου.
    Περιμένουμε να μάθουμε τα ευχάριστα νέα σας!!!
    σε φιλώ
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφα που τα είπες! Έχεις δίκιο σε όλα!! Σε ευχαριστώ που με σκέφτεσαι!!! Φιλιά και από 'μένα Αλεξία μου!!!

      Διαγραφή
  4. Πολυ σωστα τα λες, μακάρι να αποδεχομασταν όλοι τον εαυτό μας όπως είναι με τα Λάλα και τα κακά ώστε να παραμείνουμε αισιόδοξοι και να βελτιωνομαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι! Αν αποδεχόμασταν τον εαυτό μας θα ησυχάζαμε και δε θα βασανιζόμασταν τόσο πολύ από τον εγωισμό μας και από τις σκέψεις μας!!

      Διαγραφή

Εσείς τι λέτε;

Διαβάστε επίσης:

Blog Widget by LinkWithin
Blogging tips